Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

20. Hoogtepunten

Hoofdstuk 20 alweer 0_o... wow! We've come such a long way! *Pinkt een traantje weg* Wees gerust, of juist niet, maar voorlopig zijn jullie nog niet van ze af! Ze blijven in totaal acht dagen en nu is net dag drie achter de rug! Dus ze zijn pas op de helft van de vakantie! =D

Even iets leuks en ik weet niet of iemand interesse heeft, maar het zit zo. Ik heb zat ideeën over wat Melissa allemaal bij Anne zou kunnen uithalen, maaaaaaar hebben jullie misschien nog leuke suggesties? 

Stuur mij een berichtje privé of in de comments below en wie weet verwerk ik het in het verhaal waarin jij alle credits krijgt natuurlijk =D 

Is dat leuk? Nah als niemand wat weet is het ook goed, dan ga ik gewoon op mijn eigen gangetje verder, maar het zou mij wel wat lijken iig =D 

Nou genoeg gebazeld, hier is weer een hoofdstuk!

enjoy!

PS: in de hoofdstuk komt veel gescheld voor.... want de gemoederen raken nogal sterk verhit! Dus vast een waarschuwing.... maarja...zijn jullie inmiddels nu wel gewend van mij toch =P maar in dit hoofdstuk word t dus echt erg! vandaar de waarschuwing!

 © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Dave 

‘Waar blijft Anne?’

Als ik omhoog kijk van mijn kaarten zie ik Nina mij vragend aankijken. We zitten bij het kampvuur en spelen poker, nou ja de mannen dan. Nina kijkt alleen toe en Melissa is met haar telefoon bezig. Haar vraag waar Anne is laat mij het nu ook afvragen. Voordat ze naar boven ging, had ze een nogal merkwaardige blik in haar ogen. Ik kan het niet eens goed beschrijven, maar eigenlijk vond ik haar al heel de dag raar doen dus daarom stond ik er ook niet lang bij stil. Ik haal mijn schouders op en leg mijn kaarten neer. ‘Ze ging even naar boven, volgens mij wilde ze haar zus bellen’ antwoord ik Nina. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al een uur verder is. Ze zou nu toch wel klaar zijn? ‘Ik ga wel even kijken of ze niet in slaap is gevallen. Het geluk ligt toch niet aan mijn kant.'

'Tja geluk in de slaapkamer is helaas niet van invloed op het spel he' lacht Oliver en ik smijt lachend mijn kaarten vanaf de tafel naar hem toe.

Dan sta ik op en loop via de keuken en de woonkamer de trap op. Als ik bij onze slaapkamer aankom zie ik dat hij dicht is. Ik duw mijn oor tegen de deur aan om te luisteren of ze nog aan het bellen is, maar zodra mijn gehoor zich op de slaapkamer richt klinkt er niks. Ik blijf even staan, maar als ik echt geconstateerd heb dat ik niks hoor duw ik de deurklink voorzichtig naar beneden. Die gaat met een zachte klik open en voorzichtig kijk ik om het hoekje. ‘Anne?’ roep ik zacht. Mijn ogen scannen de ruimte af, maar al meteen zie ik dat ze er niet is. Behalve wat omgewoelde dekens is er niks anders aan de ruimte. Waakzaam stap ik naar binnen en krap over mijn hoofd. Waar kan ze zitten? Dat ze er niet is bevestigt mijn vermoedens nog meer dat er iets aan de hand is.   

Ineens hoor ik geluid vanuit de badkamer komen. Aaah daar zit ze. Wanneer ik een paar passen dichterbij zet klinkt het geluid harder. Het is duidelijk Anne en het klinkt alsof ze pijn heeft; hele erge pijn.

Anne?? Gaat het!’ Geschrokken ren ik naar de badkamer deur, maar als ik die probeer te openen merk ik dat hij op slot zit. Met een paar stevige bonzen laat ik haar weten dat ik voor de deur sta. ‘AN!’ roep ik  en plaats mijn oor tegen de deur. Ik hoor haar met iets rommelen en klinken er meer pijnlijke kreunen.