Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

29. Gevaarlijke spelletjes

 © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Oliver

Schuldig!

Dat is wat een jury zou zeggen als ik beoordeeld zou worden voor medeplichtigheid… Het schuldgevoel word mij echt te veel en ik ga mij steeds meer afvragen - is ze het wel waard? 

Natuurlijk weet ik dat wat Melissa doet niet klopt en dat ik al veel te ver ben gegaan. Alleen, ik heb nog nooit zo veel vrouwelijke aandacht gehad. We delen al dagen een kamer en ze is gewoon een knappe meid. En de seks… het kwam nogal onverwacht en ik had er helemaal niet op moeten ingaan, maar… toen ze haar lichaam aan mij liet zien… ik had geen kans meer. Natuurlijk is het slecht, maar ja elke aandacht, ook al is het slecht, is beter dan helemaal niets. Eenzaamheid doet vreemde dingen met een man… vooral als het al jaren duurt.

We staan in een club, waarvan Dave de eigenaresse kent. Het verbaast mij weer helemaal niets dat het ontzettend lekker ding is. Helaas is ze lesbisch, maar ja alsof ik anders kans had…

Ik voel mij weer wegzakken in zelfmedelijden en houdt mij wat afzijdig van de anderen. Iets wat ik eigenlijk al de hele dag doe. Vooral na het incident met de mast op de boot. Ik heb niet gezien dat Melissa de touwen losgeknoopt heeft, maar ergens ben ik bang dat ze het wel gedaan heeft. Ik heb het haar gevraagd en toen zei ze dat ze het niet gedaan had. Kan ik haar daar in vertrouwen? Want als ik dat niet zou kunnen doen, betekend dat Melissa het niet meer onschuldig houdt. Fuck! Dave had kunnen verdrinken!

Nu in de club kan ik dat gevoel niet los schudden. Het lijkt wel alsof alles een beetje aan mij voorbij gaat. De dansende mensen, de muziek, de hele club wat dat betreft. Het gebeurd wel, maar ik kan mij gewoon niet concentreren. Zelfs Melissa doet mij op het moment weinig, die zit overigens toch alleen maar te sippen over de eigenaresse van de club. Alsof haar jaloezie naar Anne nog niet genoeg was, nu gaat ze ook nog openlijk zitten staren naar Eloise.

Eloise…Wow, ze is echt lekker… Man, wat een verspilling voor het mannelijke volk.

Ik staar weer naar mijn drankje en vraag mij af hoe ik in deze ellende terecht ben gekomen. Ik kan het gewoon echt niet tegen hen zeggen. Ze zouden het mij nooit vergeven.

Normaal ben ik niet echt observerend, maar iets in Melissa haar uitstraling trekt mijn aandacht. Ze kijkt wel vaker blij als ze Anne iets geflikt heeft, alsof ze een wedstrijd heeft gewonnen of zoiets, maar nu is het anders. Ik kan het niet echt omschrijven, maar iets zegt mij dat ik haar in de gaten moet houden. Ze gaat naast Anne staan en zegt haar dan iets. Aan de blik in Anne haar gezicht is het iets onschuldigs. Ik schuifel iets dichterbij maar kan niet echt horen waar ze het over hebben. Dan loopt Melissa weer weg, maar mijn ogen lijken haar wel automatisch te volgen. Ineens krijg ik het erg warm en trek mijn kraag iets naar voren zodat ik goed kan slikken. Het benauwd mij ineens en ik vraag mij af of ik koorts krijg. Gisteren had ik ook al last van mijn maag en vanmorgen had ik ineens een enorme koppijn.

Melissa loopt naar de bar, leunt iets naar voren en roept haar bestelling naar de barman. Wanneer die iets ingeschonken heeft en Melissa heeft afgerekend, kijkt ze ineens zoekend om zich heen. Haast instinctief buig ik naar achteren zodat ik uit haar zicht blijf. Tussen een paar hoofden en schouders kan ik haar nog steeds zien, maar zij mij niet meer. Dan pakt Melissa haar tasje vast en graait er met haar hand in. Ik kan niet goed zien wat ze zoekt, maar het word mij al snel duidelijk. Haar hand komt weer uit haar tasje en blijft boven één glas hangen. Ze kijkt nog even snel om zich heen en gooit er iets in. Het zakt langzaam naar de bodem en begint te bruisen. Als ik mijn ogen dichtknijp zie ik dat het een wit rond pilletje is…