Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

Het einde...?

WAAAT? Het einde?? O_o Nee hoor maar wel een flauwe 1 april grap... En sinds dat nu voorbij is kan ik wel al van te voren zeggen dat dit hoofstuk nep is.... Ik heb erg genoten van alle verwarde reacties! Het  heeft echt mijn dag gemaakt! Je mag het uiteraard gewoon lezen, maar je kan ook meteen doorskippen naar het volgende hoofdstuk .\/..

XXX

© Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Dave

Badend in het zweet word ik wakker. Het duurt even voor ik besef waar ik ben.

Die droom... Nee het kan niet waar zijn... hoe lang is het al geleden? Ik dacht dat het over zou zijn. Hij beloofde mij dat als ik eenmaal gewend zou zijn ik niet meer...

Verward wrijf ik door mijn gezicht en als ik opzij kijk zie ik Anne vredig liggen te slapen.

Het schuldgevoel brand haast een gat in mijn hart... Ik moet het voor haar verzwijgen...Ze zou het niet begrijpen, niemand zou het begrijpen. Het was maar één droom, het betekend niet meteen dat ik weer.... Nee ik wil er niet aandenken, hij had het beloofd.... hij heeft het mij gezworen...

Als ik op de klok kijk zie ik dat het nog maar zes uur in de ochtend is... Ik zak weer achter over in bed en wrijf nogmaals over mijn hoofd heen, mijn handen zijn meteen doordrenkt van zweet en ik besluit, aangezien ik toch niet meer wil en kan slapen, om maar een koude douche te nemen.

Wanneer we later met zijn alle aan de ontbijttafel zitten, kan ik die droom toch niet loslaten. Waarom is hij nu terug gekomen? Na al die jaren? Ik kijk voorzichtig naar mijn handen, maar ik zie nog steeds niets anders. In de douche had ik mijzelf al helemaal geïnspecteerd, maar ook daar kon ik geen bewijs vinden dat....

'Gaat het wel?' ontbreekt iemand mijn gedachte en als ik opzij kijk zie ik dat Anne mij met vragende ogen aankijkt. Hoe zou het zijn als ze de waarheid zou weten? Zou ze mij nog steeds willen zien? Ik kan haar toch nu niet meer vertellen dat ik eigenlijk niet ben wie ze denkt dat ik ben... Jezus wat baal ik hiervan. Die droom heeft er voor gezorgd dat ik mij weer zorgen maak over mijn verleden. Al die tijd had ik het zo ver weg gestopt, dat ik er zelf niet eens meer aandacht. Ik was het eigenlijk gewoon een beetje vergeten, maar nu... Die droom.... zou het iets betekenen.... Eigenlijk zou ik mijn vader moeten bellen om te vragen hoe het kan....

Zachtjes pak ik haar hand vast en aai er liefkozend over. 'Het gaat, ik heb alleen slecht geslapen'. Ik zie iets in haar blik verschieten en als ze haar hoofd afwend vraag ik mij af wat ik gedaan heb om haar af te schrikken. Ik zie hoe ze haar aandacht op haar bord richt en een paar sneetje brood uit een mandje pakt en die met boter begint te besmeren.

'Gaat het wel met jou?' vraag ik haar en timide knikt ze. 'Jawel maar ik heb ook niet zo goed geslapen. Ik werd vannacht misselijk en heb bijna heel de avond over de wc gehangen'.

'Waarom heb je mij niet wakker gemaakt' vraag ik haar bezorgt en pak haar gezicht vast zodat ze mij weer aankijkt.

Een voorzichtig lachje verschijnt op haar gezicht als ze mijn handen omklemt met de hare. 'Het is niks om je zorgen over te maken, als het aan het einde van de vakantie niet over is ga ik wel naar de dokter'. Ze trekt haar hoofd uit mijn handen en begint haar ontbijt op te eten.

Ze liegt, ik zie het in haar ogen. Ze maakt zich wel degelijk zorgen, maar ik denk dat ik haar meer help door sterk te blijven en rustig. Tevens heb ik mijn eigen problemen op het moment en denk ik niet dat ze dat er nu ook nog bij kan gebruiken.