You Changed Me

Κεφάλαιο 19

"Άλισον ξύπνα! Ξύπνα σου λέω" άκουσα να μου φωνάζει η θεία μου ενώ εγώ ακόμα κοιμόμουν.

"Τι έγινε;" παραπονέθηκα και έτριψα τα μάτια μου.

"Πρέπει να πάμε να κάνουμε κάποια ψώνια γιατί σήμερα το βράδυ μας έχουν καλέσει για το τραπέζι των Χριστουγέννων".

Α ναι, σήμερα είναι τα Χριστούγεννα.

Κάτσε, τι θα κάνουμε είπε;

"Μισό, τι θα κάνουμε είπες;" ρώτησα ελπίζοντας να μην άκουσα καλά.

"Θα πάμε στο σπίτι μιας φίλης μου που κάνει τραπέζι σήμερα και θα γιορτάσουμε μαζί τους τα Χριστούγεννα", μου εξήγησε και την κοίταξα σοκαρισμένη.

Μάλλον η μητέρα μου ξέχασε να την ενημερώσει ότι δεν μου αρέσει ο πολύς κόσμος και ειδικά ο ξένος κόσμος.

Εντάξει, σιγά.

Το πολύ να με πιάσουν κρίσεις πανικού στο ξένο σπίτι.

Λεπτομέρειες.

Ξερόβηξα και την κοίταξα με το πιο γλυκό τρόπο που μπορούσα

"Δεν μπορώ να κάτσω εγώ εδώ; ξέρεις δεν μου αρέσει και πολ-", ξεκίνησα να λέω όμως με διέκοψε.

"Δεν ακούω κουβέντα. Η μαμά σου μου είπε ότι έχεις ένα θέμα με το πολύ κόσμο και τους ξένους, όμως εγώ θα σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις όλο αυτό, μην ανησυχείς. Για αυτό είναι εδώ η θεία σου, τι νόμιζες;" είπε και απλά ήθελα να με καταπιεί η γη.

Και ποιος είπε ότι θέλω βοήθεια;

Καλά είμαι κρυμμένη και μες στο σπιτάκι μου.

"Ντύσου και σε περιμένω κάτω" είπε και έφυγε.

Κοίταξα την ώρα και γούρλωσα να μάτια μου.

"Είναι ακόμα 8 η ώρα το πρωί!" παραπονέθηκα φωνάζοντας για να με ακούσει.

"Δεν πειράζει" την άκουσα να φωνάζει από κάτω και έπεσα με τα μούτρα στο μαξιλάρι αγανακτησμένη.

Μάλλον έπρεπε να περάσω τις διακοπές των Χριστουγέννων σπίτι, παρέα με την τηλεόραση και διαβάζοντας για τις πανελλήνιες.

Σηκώθηκα με το ζόρι από το κρεβάτι και πήγα να ντυθώ. Φόρεσα ένα τζιν, μία μαύρη φούτερ, το μπουφάν μου και κατέβηκα κάτω.

"Έχεις κάποιο φόρεμα μαζί σου;" με ρώτησε η θεία μου ενώ βγήκε από την κουζίνα. "Γλυκιά μου, πρέπει να αρχίσεις να φοράς πιο κομψά ρούχα, ολόκληρη γυναίκα θα γίνεις σε λίγο".