You Changed Me

Κεφάλαιο 36

Η Ζώη με περίμενε κάτω από το σπίτι της θείας μου με το μηχανάκι ενώ εγώ ντυνόμουν. Με ενημέρωσε ότι τα παιδιά ήδη μας περίμεναν στη στάση που βρισκόταν έξω από την είσοδο στο χωριό. Έκει όπου είχα πετύχει πριν κάτι μήνες τον Ντέιβιντ.

Εφόσον ετοιμάστηκα, κατέβηκα κάτω, πήρα κλειδιά και έφυγα.

"Καλώς την" αναφώνησε η Ζώη μόλις με είδε, καθώς έβαζε το κινητό στην τσέπη της ζακέτας της. Καθόταν πάνω στο μηχανάκι όσο με περίμενε. "Άντε ανέβα" με πρόσταξε και μου έκανε χώρο.

Αφού ανέβηκα, έβαλε μπρος και άρχισε να οδηγάει με κατεύθυνση τα παιδιά που μας περίμεναν.

"Να ξέρεις ότι ο Νικ θα σε κάνει βόλτα, εγώ θα πάρω την Ελίνα" ανακοίνωσε φωναχτά για να την ακούσω επειδή ο αέρας μας πήγενε κόντρα και δεν ακουγόταν καλά.

"Εντάξει" συμφώνησα. "Ποιοί άλλοι θα είναι;"

"Ο Φρεντ και ο Μάικ" αποκρίθηκε "αλλά ο πατέρας του Μάικ του πήρε την μηχανή σήμερα γιατί, απ' όσο μας είπε, χάλασε το αυτοκίνητο του και έπρεπε να πάει στην δουλειά. Για αυτό ο Μάικ θα πάει με τον Φρεντ" συνέχισε εξηγώντας μου την κατάσταση.

"Η Ζήνα που είναι;" ρώτησα περίεργη μιας και αυτή ποτέ δεν έχανε βόλτες με μηχανές.

"Αρρώστησε το χαζό" απάντησε "μου ήθελε να κάνει βόλτες χωρίς μπουφάν".

"Με τέτοιο καιρό; Έλεος" σχολίασα.

Εντάξει, δεν έκανε πολύ κρύο αλλά ούτε είχε τόση ζέστη. Σίγουρα όμως δεν ήταν καιρός για να ανέβεις στην μηχανή χωρίς να φοράς κάτι ζεστό.

"Αυτό λέω και γω".

Επιτέλους είχαμε φτάσει στα παιδιά - όχι ότι κάναμε και πολύ ώρα-, τα οποία καθόντουσαν μέσα στη ξύλινη στάση και είχαν αφήσει τις μηχανές τους από δίπλα.

"Βρε βρε, καλώς τες" μας καλωσόρισε ο Νικ "αργήσατε, άντε. Θέλουμε να βολτάρουμε" παραπονέθηκε ο Νικ.

"Σταμάτα να παραπονιέσαι Νικ" τον μάλωσε η Ζώη και αυτός της έκανε μούτρα. Γέλασα με την αντίδραση του και αυτός μου χαμογέλασε.

Κατέβηκα από το μηχανάκι της Ζώης και αφού πρώτα χαιρέτησα τα παιδιά, ανέβηκα στην μηχανή του Νικ για να φύγουμε για την βόλτα μας.

"Κράνος πρώτα απ'όλα" είπε ο Νικ και μου έδωσε ένα κράνος του ενώ αυτός ήδη φορούσε ένα άλλο δικό του.

"Μάλιστα mister" τον κορόϊδεψα και πήρα το κράνος από τα χέρια του.

"Άντε, έτοιμοι;" μας ρώτησε ανυπόμονος ο Μάικ.