You Changed Me

Κεφάλαιο 25

Τα σώματα μας συγκρούστηκαν ελάχιστα όμως δεν με άφησε να φύγω. Με κρατούσε με το ένα του χέρι από την μέση, ώστε να σώματα μας να είναι κολλημένα και με το άλλο χέρι έπιασε απαλά το σημείο του λαιμό, λίγο πιο κάτω από το αυτί και χάϊδεψε με το αντίχειρα του το μάγουλο μου.

Είχα κοκκαλώσει στην θέση μου και ένιωθα τους δυνατούς χτύπους της καρδιάς μου. Η τόση κοντινή απόσταση που είχαμε, με έκανε να χάσω τον έλεγχο του εαυτού μου.

Τα καστανά του μάτια με παρατηρούσαν. Μία κοίταζαν τα μάτια μου και την άλλη τα χείλη μου.

"Ντειβ-" πήγα να μιλήσω όμως τότε με διέκοψε.

Και συγκεκριμένα, με διέκοψε φιλώντας με.

Ήταν ένα αργό και απαλό φιλί. Με άγγιζε προσεκτικά, λες και ήμουν φτιαγμένη από γυαλί που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να σπάσει. Ήταν πολύ τρυφερός.

Ένιωθα διάφορες περίεργες εκρήξεις μέσα στο στομάχι μου. Οι πεταλούδες στο στομάχι μου είχαν ξυπνήσει και έκαναν σαν τρελές.

Όταν διακόψαμε το φιλί μας για να πάρουμε ανάσα, με κοίταξε και μου χαμογέλασε. Τα μάτια του πρόδιδαν την πολύ χαρά που είχε πάρει. Όπως και τα δικά μου.

"Χρόνια πολλά μικρή" μίλησε τελικά.

Δεν το πιστεύω ότι πραγματικά αυτό μόλις έγινε.

"Καιρό περίμενα για αυτή την στιγμή" είπε ειλικρινά.

"Εγώ να δεις" του απάντησα και με φίλησε στο μέτωπο.

Χώθηκα στην αγκαλιά του και δεν ήθελα να φύγω.

Ένα ωραίο και τόσο ασφαλές μέρος.

Ήμασταν σαν δύο κομμάτια παζλ. Κολλούσαμε τόσο καλά ο ένας με τον άλλον. Σαν η αγκαλιά του να ήταν η δικιά μου φωλιά που μου ταίριαζε γάντι.

"Θα μας περιμένουν κάτω" ψέλλισε και τον άφησα.

Λίγο πριν βγούμε, τον τράβηξα από το χέρι και τον σταμάτησα. Με κοίταξε με ένα ερωτηματικό βλέμμα.

"Είσαι το καλύτερο δώρο γενεθλίων" είπα και μου χαμογέλασε. Ήρθε ξανά προς το μέρος μου, με αγκάλιασε για άλλη μία φορά και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί.

Είναι η πρώτη φορά που ανοίχτηκα έτσι σε έναν άνθρωπο και αυτό με έκανε να νιώθω πραγματικά πολύ αμήχανα και περίεργα. Ωστόσο, το συναίσθημα ασφαλείας που μου μετέδιδε ο Ντέιβιντ κυριαρχούσε.

"Χαίρομαι που το ακούω" αποκρίθηκε γλυκά και με έπιασε από το χέρι "τώρα πάμε κάτω γιατί θα μας περιμένουν".