The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΟ

" You can't imagine how much can things change in one year..."

Ο δρόμος μέχρι την Αθήνα είναι περίπου 7 ώρες. Μας μένουν ακόμα 5.

'' Δεν πιστεύω να ξέχασες τα κλειδιά από το σπίτι;'' Με ρωτάει έντρομη η Κλειώ.

'' Εννοείται πως όχι! Τι ωραία που θα συγκατοικήσουμε!'' λέω και χτυπάω τα χέρια μου μεταξύ τους σε στυλ φώκιας!

'' Το περίμενα πως και πως! Και ειδικά τώρα που θα έχουμε και το αμάξι... Ποιος μας φτάνει!''

'' Με τον Θωμά πως πάνε τα πράγματα;'' Ρωτάω

'' Καλύτερα δεν γίνεται! Τώρα θα είμαστε και κοντά... Αχ όλα τέλεια!'' λέει και σχηματίζεται ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο της.

'' Χαίρομαι πάρα πολύ για εσάς!''

'' Εσύ πως πάει με τον Άρη;''

'' Πολύ καλά! Θα έρχεται όσο πιο συχνά μπορεί και κάτω για να με βλέπει...''

'' Μμμ μάλιστα!'' λέει ειρωνικά

'' Έλα ρε Κλειώ! Τι κόλλημα έχεις φάει; Τι σου έχει κάνει το παιδί;''

'' Σου το έχω ξανά πει! Εγώ πιστεύω πως το... άλλο... δεν έχει τελειώσει οριστικά ακόμα'' λέει τονίζοντας το ,άλλο.

'' Ρε Κλειώ, ο Στράτος σπουδάζει στην Πάτρα και εγώ πλέον στην Αθήνα... Έχω να τον δω πάνω από 5 μήνες... Τώρα το καλοκαίρι δεν τον είδα καθόλου...''

'' Αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχει τελειώσει''

'' Από ότι ξέρω και αυτός έκανε μία σχέση με μία κοπέλα...''

'' Ναι και χώρισαν μετά από ένα μήνα γιατί δεν πήγαινε... Θέλω να πω... Είσαι σίγουρη ότι δεν το κάνεις για να ξεχάσεις;''

'' Είμαι με τον Άρης τώρα και όλα είναι τέλεια. Μην με κάνεις να αισθάνομαι και τύψεις τώρα ότι τον χρεισιμοποιώ. Γιατί δεν το κάνω!'' λέω και γυρίζω το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο διακόπτοντας την συζήτηση.

Δεν λέω ότι μου ήταν εύκολο όταν χωρίσαμε με τον Στράτο... Πολλές φορές ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο ή να του στείλω μήνυμα, αλλά ποτέ δεν πατούσα αποστολή... Απλά οι δρόμοι μας έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις πλέον...

Από την άλλη ο Άρης με κάνει πραγματικά χαρούμενη... Να μου πείτε και με τον Άρη δεν είμαστε κοντά... Απλά... δεν ξέρω.

'' Η Έλλη και η Λυδία είναι ήδη κάτω;'' Ρωτάει μετά από λίγο η Κλειώ σπάζοντας την σιωπή και τις σκέψεις μου...