The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΡΙΑ

''Mixed feelings''

Η ώρα έχει πάει δέκα και αφού είμαι εκεί από τις έξι λέω να πάω σιγά σιγά σπίτι.

Αφού καταφέρω να εντοπίσω το αμάξι μου, προσπαθώ να το ξεκλειδώσω.

'' Να πάρει!'' λέω σιγανά καθώς δεν μπορώ να σταθεροποιήσω την εικόνα που βλέπω.

'' Στράτο; Εσύ είσαι;'' Ακούω μια φωνή.

'' Ναι Δανάη... Εγώ είμαι'' απαντάω.

Έρχεται κοντά μου.

'' Καλά! Πόσο ήπιες; Μυρίζεις αλκοόλ από χιλιόμετρα''

'' Μπορείς να το ανοίξει αυτό το πράγμα...'' απαντάω αδιάφορα για το προηγούμενο σχόλιο της.

Αρπάζει τα κλειδιά από το χέρι μου και ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο.

Δεν ξέρω γιατί ακριβώς, αλλά τώρα βρίσκομαι στην θέση του συνοδηγού και αυτή οδηγάει.

Καταλαβαίνω από την διαδρομή ότι πάμε σπίτι μου και έτσι δεν λέω τίποτα.

Μπαίνουμε στο ασανσέρ και μετά της δίνω τα κλειδιά του διαμερίσματος.

Σωριάζομαι στον καναπέ και μετά την ακούω να έρχεται δίπλα μου.

'' Γιατί έγινες τύφλα;'' Ρωτάει.

'' Γιατί... Πολλά συμβαίνουν τελευταία... και είναι προτιμότερο από το να σπάσω του άλλου τα μούτρα''

'' Τι έγινε;''

'' Η Ηρώ... έπαθε ατύχημα με το αυτοκίνητο, τώρα έχει αμνησία και ο μαλάκας ο Άρης μου λέει πως της κάνω κακό... με το να... είμαι δίπλα της''

'' Ουαου! Δηλαδή όλα αυτά έγιναν σε πόσο; Σε 5 μέρες ξέρω εγώ;'' Λέει σοκαρισμένα και νεύω καταφατικά '' Και πάλι δεν έπρεπε να πας να πιείς και να θες και να οδηγήσεις μετά!''

'' Εσύ; Εσύ γιατί είσαι εδώ; Στην θέση σου, δεν θα ήθελα να με βλέπω'' λέω και τρίβω τα μηνίγγια μου που χτυπάνε.

'' Κοίτα Στράτο... Ήταν ωραίο αυτό που έγινε μεταξύ μας, αλλά το είχα καταλάβει ότι δεν πήγαινε άλλο. Στο πάρτι εσύ το μόνο που έβλεπες ήταν εκείνη.'' Λέει με έναν αναστεναγμό ''Ποια είμαι εγώ που θα σταθώ στο μέσω αυτού του έρωτα;'' Λέει γελώντας και χαμογελάω ελαφρά.

'' Και πάλι συγνώμη... Είμαι μαλάκας''

'' Ναι όντως είσαι λίγο μαλάκας... Αλλά ρε Στράτο είσαι ωραίος μαλάκας ρε φίλε μου. Ξεκάθαρα πράγματα. Το προτιμώ από το να με κορόιδευες''