The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑ ΔΥΟ

"The best for her-The worst for me"

'' Γιατρέ;'' Λέω και τον ακουμπάω στον ώμο '' Θα μπορούσα να βγω με την Ηρώ για καμία βόλτα; Μου το ζήτησε'' λέω διστακτικά.

'' Εμ... Δεν νομίζω πως είναι και πολύ καλή ιδέα. Είναι ακόμα κουρασμένη και θα πονάει άμα περπατήσει πολύ.'' Μου λέει σκεπτικός '' Εκτός εάν... Πάτε με αυτό!''

'' Θα της το προτείνω... και βλέπουμε!'' λέω και φεύγω.

Πάω στο δωμάτιο της και βλέπω τον Άρη να μπαίνει εκείνη την στιγμή μέσα. Και κρατάει λουλούδια...

Μετά από ένα πεντάλεπτο χτυπάω και εγώ την πόρτα.

'' Άρη σε ευχαριστώ! Είναι υπέροχα!'' την ακούω να λέει και του χαμογελάει.

'' Μπορώ να περάσω;'' Τους διακόπτω.

'' Α ναι! Έλα'' μου κάνει νόημα η Ηρώ.

'' Ρώτησα τον γιατρό για αυτό που μου ζήτησες και δέχτηκε με έναν όρο'' λέω.

'' Ποιόν;'' Με ρωτάει σκεπτόμενη.

Ο Άρης και η Κλειώ εντωμεταξύ μας κοιτάνε σκεπτικοί.

'' Μόνο άμα βγούμε με... καροτσάκι'' λέω και φέρνω μέσα στο δωμάτιο την αναπηρική καρέκλα.

'' Γιατί Ηρώ; Που θέλεις να πας;'' Ρωτάει ο Άρης.

'' Ήθελα να πάω μία βόλτα... όχι έτσι βέβαια'' λέει δείχνοντας την καρέκλα.

'' Ωραία, οπότε την πάω στην θέση της και όλα καλά. Θα κάτσεις εδώ.'' Λέω και πάω να φύγω.

'' Εεε βασικά περίμενε'' λέει και γυρνάω για να την κοιτάξω ''Νομίζω πως θα μπορούσαμε να πάμε μία βόλτα... έστω και έτσι!''

Το ήξερα!

'' Οπότε έλα και κάτσε.'' Της λέω.

Ανακάθεται στο κρεβάτι και αφού σταθεροποιηθεί ακουμπάει διστακτικά τα πόδια της στο έδαφος. Ξέρω πως πονάει. Οι μώλωπες της είναι ακόμα έντονοι.

Πατάει αργά στα πόδια της. Ο Άρης πάει να την πιάσει αλλά του κάνει νόημα πως θέλει μόνη της.

Σηκώνεται αργά και μετά κάθεται στο καροτσάκι.

'' Πάμε λοιπόν!'' λέει.

Πιάνω τα χερούλια της αναπηρικής καρέκλα και βγαίνω από το δωμάτιο.

Αρχινάω να προχωράω και τώρα είμαστε μπροστά στο ασανσέρ περιμένοντας τις πόρτες να ανοίξουν.

'' Μισό λεπτό!'' φωνάζει ο Άρης και κάνει να έρθει μαζί μας.

'' Άρη τα λέμε μετά. Δεν πιστεύω πως θα αργήσουμε και πολύ.'' Λέει η Ηρώ διακόπτοντας τον.