The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΑΡΑΝΤΑ ΟΚΤΩ (EXTRA!)

5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Νιώθω ένα μικρό δαχτυλάκι να μου ακουμπάει την μύτη. Γυρίζω το κεφάλι μου αφήνοντας για ακόμα λίγο τα μάτια μου κλειστά. Ολόκληρη η παλάμη προσγειώνετε τελικά πάνω στο μάτι μου και με κάνει να μορφάσω.

Ανοίγω απότομα τα μάτια μου, δήθεν πως τρόμαξα, και αρπάζω το μικρό πλασματάκι και το σηκώνω στον αέρα.

''Τι κάνεις εσύ εδώ; Και με ξύπνησες και με τρόμαξες! Όλο με τρομάζεις ρε Ζωή!'' λέω και την ακούω να γελάει.

''Το ξέρω πως δεν σε τρόμαξα!'' λέει μέσα στα γέλια της. ''Θα έρθεις να φάμε πρωινό;''

''Εννοείται!'' λέω και της σκάω ένα φιλί στο μάγουλο. ''Πάνε να φέρεις την ζακετούλα σου από μέσα γιατί έχει κρύο!'' της φωνάζω καθώς απομακρύνεται.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και φοράω τα ρούχα που είχα αφήσεις εχθές επάνω στην πολυθρόνα. Πάω στο μπάνιο και πλένομαι, αφού πρώτα συμμαζέψω τα μαλλιά μου σε έναν ατημέλητο κότσο.

Βγαίνω από το δωμάτιο και μια υπέροχη μυρωδιά πλανάτε στον αέρα. Το τζάκι έχει φρέσκια φωτιά και στον πάγκο βρίσκονται ακόμα μπισκοτένια ανθρωπάκια.

''Καλημέρα στην οικογένεια!'' λέω.

''Ζωή δεν άκουσες τι σου είπε η θεία σου πριν; Τρέχα φόρα μια ζακέτα!'' ακούγεται η φωνή της Κλειώς.

''Μαμά μου, δεν κάνει κρύο...'' λέει η μικρή και κατευθείαν το βλέμμα της μαμά της μαλακώνει.

''Ωραία αφού λοιπόν εσύ έφαγες, πάνε να παίξεις για λίγο εντάξει;'' Λέει η Κλειώ και η ανιψιά μου μουτρώνει όπως έχω δει πολλές φορές να κάνει ο Θωμάς.

''Ζωή, έλα να σου πω ένα μυστικό! Θα πας τώρα να μου ζωγραφίσεις μια ζωγραφιά για να την στείλουμε μαζί με το γράμμα σου στον Άγιο Βασίλη και μετά εγώ θα έρθω να σε βοηθήσω να το γράψουμε!''

Εκείνη μου χαμογελάει και τρέχει να πάρει μια κόλλα χαρτί. Ξαπλώνει μπρούμυτα στο μεγάλο χαλί δίπλα από το δέντρο και επιλέγει το πρώτο χρώμα που θα χρησιμοποιήσει.

''Επίσης αγάπη μου να μην ξεχάσω να σου πω πως η μικρή με ένα Μαμά Μου σε τουμπάρει κατευθείαν. Πρέπει να το δουλέψεις!'' λέει ο Θωμάς και κάθεται μαζί μας στο τραπέζι.

''Ναι μιλάει ο πατέρας που αν η κόρη του ζητήσει σοκολάτα όταν πονάει η κοιλιά της, της την δίνει για να περάσει!'' λέει εκείνη και δεν μπορώ παρά να γελάσω με την ένοχη έκφραση του Θωμά.