The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΤΑ

"Friendship"

Είμαι μέσα στην τάξη και έχουμε δεύτερο μάθημα στο project. Το σαββατοκύριακο πέρασε πολύ ωραία μπορώ να πω!

Η αλήθεια είναι ότι απέφυγα λίγο τον Στράτο και τους υπόλοιπους γιατί ήθελα να περάσω παραπάνω χρόνο με τον Άρη.

Μένει μισή ώρα για να βγούμε έξω και να φύγουμε επιτέλους... Βέβαια τα σκασμένα από πίσω μου δεν έχουν βάλει γλώσσα μέσα τους και από αυτά που ακούω σκάω και εγώ στα γέλια!

'' Ρε Αχιλλέα θα μας ξανά κάνουν παρατήρηση!'' λέω ψιθυριστά.

'' Ε μα τι άδικο έχουμε;'' Λέει ο Στράτος χτυπώντας με, με το στυλό του στον ώμο μου.

'' Όχι αλλά φτάνει τώρα...'' συνεχίζω.

Παρακολουθώ τον καθηγητή ο οποίος μας εξηγεί τον όλο στόχο του προγράμματος και για το πόσο χρήσιμο θα είναι στην ζωή μας αλλά και στην καριέρα μας και τα λοιπά και τα λοιπά...

Νιώθω τον Στράτο να έχει πάρει μία τούφα από τα μαλλιά μου και να την στριφογυρίζει μέσα στα δάχτυλα του... Ο καλέ θεέ γιατί;

Τραβάω τα μαλλιά μου στην άκρη και τραβάω πιο μπροστά την καρέκλα μου. Τον ακούω να χαχανίζει και για το υπόλοιπο της ώρας είμαστε ήσυχοι...

'' Παιδιά μην ξεχνάτε τις εργασίες σας για την επόμενη φορά!'' λέει ο καθηγητής προτού βγούμε από την αίθουσα.

Καθώς πάω να βγω από την αίθουσα ένα χέρι τυλίγεται στο μπράτσο μου και με σταματάει.

Ο Στράτος... Είμαστε οι μόνοι που έχουν μείνει στην αίθουσα.

'' Τι έγινε;'' Ρωτάω με ένα χαμόγελο παίζοντας το χαλαρή.

'' Τι θα γίνει θα μας σνομπάρεις για πολύ καιρό ακόμα;'' Ρωτάει σε ειρωνικό τόνο.

'' Δεν σας σνομπάρω απλά ήταν εδώ ο Άρης και ήθελα να περάσω λίγο παραπάνω χρόνο μαζί του''

'' Ναι τον είχα ξεχάσει...'' λέει σχεδόν αδιάφορα.

Όταν μας είδε την Παρασκευή σπίτι μου μαζί, φάνηκε εκνευρισμένος μπορώ να πω... Την υπόλοιπη ώρα ήταν κάπως απόμακρος. Και τώρα το παίζει αδιάφορος. Οκ καλύτερα έτσι...

'' Ήθελες κάτι άλλο;'' Ρωτάω και βγαίνω έξω από την αίθουσα.

Περπατάμε μαζί μέχρι έξω.

'' Βασικά ναι... Τι θα έλεγες να πάμε για καμία σοκολάτα;'' Ρωτάει.

'' Δεν νομίζω πως είναι και πολύ καλή ιδέα...''