The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ

"Past: Welcome back!"

'' Λοιπόν... ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα!'' ξεκινάει η κυρία Θάλια και εμείς νεύουμε καταφατικά.

''Εγώ με τους γονείς μου μέναμε στο Παρίσι στην Γαλλία. Βλέπετε η μητέρα μου είναι γαλλίδα και ο πατέρας μου βέρος αθηναίος. Γνωρίστηκαν όταν η μητέρα μου ήρθε στην Αθήνα για να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο για την δουλειά της. Για να μην τα πολυλογώ ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και πήγαν μαζί στο Παρίσι.'' Λέει με ένα νοσταλγικό χαμόγελο η γυναίκα '' Μετά από ένα χρόνο γεννήθηκα εγώ! Μέναμε εκείς μέχρι και που τελείωσα τις σπουδές μου. Βλέπετε ήμουν από τα παιδιά με γαλλικά και πιάνο!'' λέει και γελάει.

'' Γιατί το λέτε έτσι;'' Την ρωτάω

'' Αχ κοπέλα μου... Τι να σου κάνουν τα γαλλικά και το πιάνο άμα μέσα σου είσαι σάπιος; Έτσι ήταν η μόδα της εποχής έτσι έκαναν και σε εμένα. Και σε πόσους άλλους ακόμα και τελικά τι άνθρωποι γίνανε; Σκάρτοι. Κανένας δεν με ρώτησε άμα ήθελα να μάθω ζωγραφική... ή τρομπέτα ή κρητική λύρα ή ακόμα να μάθω ξυλουργική. Τα γαλλικά και το πιάνο δεν κάνουν τον άνθρωπο''

'' Εδώ όμως πως βρεθήκατε;'' Ρωτάει ο Στράτος

'' Ααα ναι σωστά! Όταν λοιπόν τελείωσαν οι σπουδές μου, ο πατέρας μου, ο θεός να αναπαύσει την ψυχή του, θέλησε να με παντρέψει με ένα γιο ενός πολύ κοντινού του φίλου, Ελβετός ήταν άμα θυμάμαι καλά... πάνε και πόσα χρόνια. Εγώ εννοείτε πως δεν ήθελα γιατί... υπήρχε άλλος!'' λέει και γελάει πονηρά.

'' Που λέτε σε έναν φούρνο εκεί κοντά δούλευε ένας Έλληνας από το Ναύπλιο! Γνωριστήκαμε σε ένα φιλικό δείπνο και μετά βγήκαμε κάποια ραντεβού μέχρι που τα φτιάξαμε. Όταν θέλησαν να με παντρέψουν εγώ είχα σχέση!''

'' Και τελικά πως το είπατε στους γονείς σας;'' Ρωτάει ο Στράτος

'' Ααα αυτό; Με απλά λόγια! Βέβαια έγινε κακός χαμός αλλά το αποδέχτηκαν στην συνέχεια... Η μητέρα μου έβαλε το χεράκι της. Αφού μετά γνωριστήκαμε καλύτερα και ήμασταν σίγουροι ο ένας για τον άλλον αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Στον πρώτο μήνα βέβαια η μητέρα του άντρα μου αρρώστησε βαριά και πέθανε. Τότε ήταν που κληρονομήσαμε και αυτό το καφενείο. Αποφασίσαμε τότε να κατέβουμε για πάντα στην Ελλάδα! Και δεν το μετανιώνω να σας πω την αλήθεια!''

'' Ο άντρας σας τώρα που είναι;'' Ρωτάω

'' Αχ μωρέ!'' λέει και τινάζει τα χέρια της '' πάλι το ρίξανε στο τάβλι και ξεχάστηκε να έρθει'' λέει δήθεν θυμωμένα.