He's Mad

15: Run for Wife

He came running... Just for me?
      -Chiyo

💟💟💟

Chiyo's POV

" Chi...yo!... "

" Chiyo! .. "

Dinig ko ang pag tawag saakin ng Boses. Malakas iyon pero hindi na talaga kinaya ng mga mata at tenga ko na makita at madinig kung sino ang boses na iyon.

Then I've heard it again.

" Chiyo... "

He called me.

But not just like earlier, mahina at banayad na ang pagkakatawag niya sa pangalan ko. It feels pleasant. Napaka sweet ng Boses nito. Like chanting my name sounds nice and endearing.

Gusto kong imulat ang mata ko pero masyadong mabigat ang talukap ng aking mga mata. Masakit din ang ulo ko. I answered in tired and cracking voice.

" Ano ba...Inaantok pa ako. "

" Nahihilo ako. "

" I feel sick... "

Sabi ko. Nararamdaman ko ang panghihina ng buo kong katawan. I feel uncomfortable and weak.

Oh, I also feel kinda down...

Naaalala ko kasi si Inay. Nung bata pa ako kapag nagkakasakit ako she always called me that way...

Noong nabubuhay pa siya lagi niya akong inaalagaan, hinihimas ang kamay ko kapag nilalagnat o may sakit ako. But after she died, lahat nagbago... I made myself strong and reliable after that.. for my family, na kahit umulan man o bumagyo kailangan ko pa ring magtrabo, kahit may sakit ako hindi ko iyon iniinda dahil iniisip ko ang pangangailangan ng pamilya ko. I have to be strong...

But now that I'm not with them... I miss her..

" Inay... Miss ko na po kayo.. "

I said and sob. Umiiyak ako. Humahagulgol. I feel weak and sick. Lahat ata ng stress na naipon ko these past few days ay sumabog na sa dibdib ko. Alam kong crying won't solve anything but my heart can't take it anymore.

Naramdaman ko na para bang may humawak sa kamay ko. Someone's holding my hand lightly... na para bang gawa sa babasagin ang kamay ko. Napakalaki ng kamay na iyon. I feel safe and relieved. Hindi ko maintindihan pero alam kong ligtas ako.

I stopped crying and hold that hand tightly, afraid of letting go... I drifted back to sleep.

Nang iminulat ko ang aking mga mata may isang napakagwapong anghel ang bumungad saakin. His worried faced was looking at me.

Jhiro?

I called out. Pero napamulat ng tuluyan ang mga mata ko ng makitang si Jhiyo pala iyon.

What em' I thinking? Of course it's NOT him.