İlk Aşk

14

HİRANIN FOTOĞRAFI MULTİMEDİADA BAKMAK İSTEYENLER

Sadece ağlıyordum şuan.Hastane kapısından Urasın çıktığını gördüm sigara yakmıştı çok güçlü gözüküyordu keşke bende güçlü kalabilseydim o kadar.Ayağa kalktım yavaş adımlarla yanına ilerledim elimin tersiyle yüzümü sildim ağlamayacaktım.

"Çok üzgünüm."sesim titrek çıkmıştı.Dönüp yüzüme bakma zahmetinde bulunmayıp cevap bile vermemişti.Öylece bir kaç dakika dikildikten sonra içeri Zeliha ablanın yanına çıkmaya karar verdim o kadın ne kadar üzülmüştü düşüemiyorum en başından beri yanlarındaydı nede olsa ki Haldun Beyi tanıyalı bir hafta olmamıştı ama çok iyi bir adam olduğu herhalinden belli oluyordu.Bana karşı yaklaşımı sıcaklığı sevecen yürekli bir insandı Uras ona hiç bnzemiyordu ya da ben Haldun Beyin o yanını görmedim ya da Urasın..

~~

1 ay geçmişti Urası doğru dürüst göremiyordum bile cenaze de gördükten sonra okula da gelmemeye başlamıştı.Zeliha abla her defasnda onun  için dua ediyor arada gelip bana sarılıyor bizi hiç bırakmayacağını bizim onun çocuğu olduğumuzdan bahsediyordu koca evde kendimi tek hissetmemi engelleyen tek oydu.Bene yavaş yavaş düzenimi otutrmaya başlamıştım derslerime daha sıkı sarılmaya başlamış kendimi daha da toplamaya başlamıştım bu arada Elenayla buluşmuş eskiden her zaman gittiğimiz kafede oturup biraz dertleşmiştik.Beni anlayan tek kişi oydu.

Okuldaki çoğu kişi cenazeye geldiği için aileleri vesilesi ile benide Urasla aynı evde yaşadığımı anlamışlardı.Hilal duyunca ağzı o şeklini almıştı.Tek söylediği "İnsan daha önce söyler" bense büyütelecek birşey görmüyordum.Okulda yürürken beni gördüklerinde Urası soranlar bile oluyordu.Tek cevabım bilmiyorum ister istemez 1 ay boyunca her gün onu düşündüm zor zamanlar geçiriyordu oysa birilerinin yanında olmasına izin vermeden.

Akşam yemeğini yedik.Herkes bir yana çekilmişti bende odama.Kimse sesini çıkarmıyuordu.Herkes durgunlaşmıştı.Daha öncesini bilmiyorum ama boğucu bi sessizlikti sadece.Zil çalmıştı iki kere Zeliha Hanımın duymadığını varsayarak aşağı indim kapıyı açmamla sarı saçlı uzun manken görünümlü feci seksi bi kızla karşılaştım.Onu incelerken yanındaki urası nasılda farketmemiştim.Gözlerinin altı mor çökmüş.Hali hal olmayan Urası.Kız ince kibar sesiyle "Uras pek iyi değil ona eve kadar eşlik etmek istedim."dediğinde 1 ay boyunca bu kızın yanında mıydı soruları kafamda dönmeye başlamıştı.

Neden bunu umursuyordum ki şuan ilerledim.Urasın kolunun altına girdim onu sıkıca kavradıktan sonra "Teşekkür ederiz gerisini hallederiz" dediğimde kız hafif gülerek ceketini de verdikten sonra kırıta kırıta gitti.Kapıyı örtüp onu sürüklemeye başladım ne yapmıştı bu kadar sarhoş olmaya gerek duymuştu.Salona ilerlediğimizde mırıldanıyordu.KORKAK HERİF!!! gibisinden şeyler bunu babasının öldüğü günde duymuştum.Neydi neden korkacaktı onu bırakmaktan mı o mu istedi sanki ölmeyi.Sonunda salona geçtik koltuğa oturttum onu.

Yanına oturduğumda kafasnı bana çevirdi.Bakışlarıyla gözlerimi ele geçiriyordu.Birşey söylemeliydim"Derdin ne Allah aşkına neden bu kadar sarhoşsun" dedim bende şaşırıdm bananeyse artık.Ama dikkatini çekmiş olmalıyım ki.Ellerini yeni çıkmaya başlamış sakallarına getirip gezdirmeye başladı."Beni bırakıp gitti korkak herif" Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki birden oturduğu yerde inleyerek dikleşti."Onu suçlayıp duruyordum.

Oda biliyordu bunu kaçmak ölümmüdür söyle bana Hira" dedi.İlk defa bana adımla seslenmişti sesi o kadar kötü geliyordu ki."Ha-hayır sadece oda böyle olmasını istemezdi"dedim.

"Böyle olmasını istedi istemeseydi şuan yanımda olurdu.Beni kendinden de mahrum bırakmazdı.Annemin yokluğunu atamamışken birde ona katlanamam onu ne kadar sevmediğimi annnemin öldüğü gün onun suçuydu arabada tartışmak zorunda değillerdi annem bunların sonunda gitti onun gitmesine hazır değildim.Ben hiç bunları onun yüzüne vuramamışken onun da tek suçladığı bendim benim yüzümden olduğunu düşündüğünü biliyordum neden neden ama neden bu şekilde"diye yuvarlaya yuvarlaya zorla da olsa konuştu.