Zor Mafya

4: "Benim dünyam"

Ben Merdivenlerden inerken koltuğun koluna oturmuş saatine bakıyordu.topuklu ayakkabımın sesini duyunca gözlerini bana dikti.
Bacağımdan itibaren yukarı doğru gözlerini üstümde gezdirdi.

-Bacaklarıma mı bakıyorsun?.

-Bakmam için giymiyor musun?.

-Neden bakman için giyeyim ki,senin bakmana ihtiyacım bile yok,ben kendim için giyiyorum.

-Kesin öyledir,düş önüme gidiyoruz!.

Bu adamın ukalaca ve kendinden emin konuşmaları beni deli ediyordu.
Bir insan bu kadar kendini beğenmiş olur anlayamıyorum.

Evden çıkıp Baran'ın lüks siyah mercedes'ine bindik gözlerini bacaklarımdan ayırmıyordu.

-Bugün sana benim dünyamı göstereceğim.

-Senin dünyan mı?.

-Her şeyi göreceksin ve gözlerinle şahit olacaksın.

Yarım saat sonra araba durdu şoför arabadan inip kapımızı açtı.

-Beni takip et.
Dedi ve elimi tuttu.

Kapıdan girmeden önce bana baktı ve "Gerçekten beni tanımak istiyor musun?,içeri de gördüklerin pek hoşuna gitmeyebilir". dedi,

-Evet istiyorum,göster bana.

-Pekala,şimdi seni içeri sokacağım gördüklerin karşısında soğuk kanlılığını koru sakın fazla tepki verip çığlık atmaya kalkma.

-Sen beni korkak mı sandın?.

İçeriye girmeden önce kapıdaki adam Baran'ı görünce tanıdı, "Hoş geldiniz Baran bey" dedi ve sorgularcasına bana baktı.

-Benim karım merak etme sorun yok.

-Siz öyle diyorsanız buyurun.
Dedi ve kapıyı açtı.

-Burası gizli bir teşkilat yeri.

-Nasıl?.

-Mafya ailesi ve grupları buradadır.

-Nasıl yani sen mafya mısın?.

-Evet,bende bir mafya üyesiyim,yer altı dünyasının korkulu rüyası derler bana.hatta buranın patronu benim.

-Patron,peki senin lakabın ne?.

-Çakıcı.

Kendimi tutamayıp güldüm sonra toparlanıp,

-Peki sen ne işi yapıyorsun?, dedim.

-Ben kendimi şirkette yönetici olarak gösteririm ama buda mafyalığın bir parçası.

-Paranı sadece şirkette kazanmadığın belli.

-Başka sorun?.

-Yok,aslında var,burada bir oda var biraz tuhaf,kapıdan girdikten sonra dikkatimi çekti orası neresi?.

-O oda ses geçirmeyen yalıtımlı bir oda ben işlerimi her zaman orada hallederim.

-Tuhaf...ne işi?.

Öksürdü ve konuyu değiştirdi.

-Ve en önemli kural,ben konuşurken herkes susmak zorunda,kimse sözümü kesemez.

-Öğretmen gibi konuşuyorsun.

-Kötü bir öğrencisin o zaman!.

Koridor bittiğinde önümüze bir kapı çıktı Baran kapıyı açtığında gözlerime inanamadım burası mafya örgütünün ana salonuydu.
Kumar oynayanlar,kadınlarla eğlenenler,sahne de dans eden kadınlar,içki içen erkekler,uyuşturucu.her yer duman altıydı,nasıl bir yere geldim ben?. burası batakhaneden başka bir şey değildi.
Çok korkmuştum Baran'ın elini bırakıp kolunu tuttum ve korkudan sıktım.

-Yaşamak istiyorsan fazla soru sorma.

-Korkuyorum.

-Burda kal geliyorum.

-Baran gitme,korkuyorum yalnız kalmak istemiyorum lütfen.

-Hemen gelirim.
Dedi ve beni oturttu ceketini çıkarıp bacaklarımın üstüne örttü.

Baran gidince kendimi dahada kötü hissettim nede olsa Baran dan başka kimseyi tanımıyordum ve burası ürkütücü bir yerdi.
İçeridekiler de bana kötü kötü bakınca daha da korktum.
Bir kadın yanıma geldi üstündeki neredeyse kalçaları gözükecek şekilde giydiği mini bir elbiseydi. zar zor gelmişti zaten büyük ihtimalle alkolikti,yani öyle bir tipi vardı.bir içki daha söyleyip benimle konuşmaya başladı.

-Baran'ın yenisi sensin herhalde.

-Yenisi?.

-Senin gibi safını nerden buldu anlamıyorum,daha önce buraya hiç kimseyi getirmemişti,sende ne buldu?.

-Aman ne büyük bir şey nasıl mutlu oldum anlatamam.
Seninle oturup konuşmak isterdim ama muhabbetin hiç çekilmiyor.
Dedim ve ayağa kalktım.

Baran'ın odasını aramaya başladım sonunda bir oda buldum kapıda iki koruma vardı.

-Baran bey'in odası burası mı acaba?.

-Evet ama kendisi biraz meşgul.

-Benim geldiğimi söyleyin.

-Defol buradan s*rtük biz senin gibiler'i çok gördük Baran bey bugün yeni bir f*hişe görmek istemiyor.

-Sen ne dediğini sanıyorsun,Benimle nasıl böyle konuşuyorsun?.
Diyerek adamların üstüne yürüdüm.

-Defol git s*rtük.
Diyerek beni itti,

İtmesiyle düşmem bir oldu kendimi yerde buldum,kolumun üstüne düşmüştüm ve bu acımıştı.
Baran da çıkan seslere bakmak için kapıyı açtı ki beni yerde buldu ağlıyordum.

Hemen yanıma geldi.

-Ne oluyor burda?.

-Baran bey içeri zorla girmek istedi bizde müdahale ettik.

-Aptallar o benim karım!.

-Özür dileriz Baran bey bilmiyorduk.
Diyerek yanımıza geldiler yardım etmek istediler.

-Bırakın ben kaldırırım.
Dedi ve beni kolumdan tutup kaldırdı.

-İyi misin?.

-Bırak beni,senin yardımına ihtiyacım yok.

-Peki öyleyse.
Deyip odasına geri döndü arkasından bende girdim.

birde ne göreyim neredeyse çıplak sayılacak bir kadın görünce çılgına döndüm.

-Bırak beni yeterince meşgulsün!.

-Çık dışarı!.
Dedi içerideki kadına,kadın yüzünü buruşturup gitti.

-Sorun çıkartmayı kes artık.

-Ben seni tanımak istemiştim,ama senin bu kadar...

-Kötü mü?.

-Kötü,kötü kelimesi senin yanında sönük kalır.ben sadece gitmek istiyorum,götür beni buradan.

Başını onaylarcasına salladı ve odadan çıktık bu Lanet olası yerden çıkıp tekrar Baran'ın arabasına bindim.

-Eve gitmek istiyorum.

Hiçbir şey söylemeyip sadece şoföre eliyle komut verdi.
Geldiğimiz yoldan geri dönmüştük,eve gelir gelmez odama çıkıp kendimi kapadım,
Yatağa uzanıp örtüyü üstüme çektim,
Baran arkamdan geldi ve kapıya yaslanıp beni izlemeye başladı.

-Ağlamak istiyorum kapat ışıkları ve beni rahatsız etme!.
Dedim.