Zor Mafya

10: "Yavru Ceylan"

-Ben gidelim dediğimi hatırlamıyorum.

dedi.

-Ama ben gitmek istiyorum.

-Yürü tamam gidiyoruz.
Baran'ın ceketini uzatıp geri verdim ve asansöre bindik 7,6,5, derken elektrikler kesildi ve asansör durdu.tüm ışıklar kapanmıştı etraf karanlıktı.
Ben korkmaya başladım,Baran'ın yanına sokuldum ve beline sarıldım.

-Ne oldu yanıma geldin,Korktun mu yoksa.

-Karanlıktan korkarım ve üstelik Klostrofobim de var.

Aman ne güzel her günü karanlık geçen bir adamla karanlıktan korkan bir kız şimdi yan yana.
Bu durumda korkak taraf ben oluyorum.

Hızlı hızlı nefesler almaya başladım.

-Sakin ol yavru ceylan.
Dedi.

Beni bir gülme tuttu.

-Yavru ceylan mı,bu halimde bile beni güldürüyorsun.

dedim.Elim ayağım titremeye başladı,

Yere doğru çöktüm,ve dizlerime başımı dayadım ve ellerimle zonklayan kulaklarımı kapattım.Baran ardımdan yanıma oturup diz çöktü beni kendine çevirdi.

-Nefes al,yavaşça sakin ol.

Kendimi sanki bir film de ve bir ağır çekim sahnesinin içinde gibi hissediyordum.
Saçımın arasına ellerimi koymuş gözlerimi kapatmıştım.
Baran ne yapacağını bilemeden beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
Son çare olarak gözlerimi açtığımda bana daha da yaklaştı elimi tutup gözlerimin içine baktı ve dudağımı öpmeye başladı.
Bu çocuk beni dahada mı öldürmeye çalışıyor anlamıyorum.
Karşılık verme isteğim beni benden alıyordu o dudaklarımı yavaşça öperken içimdeki ateşe odun atmışlar gibi sıcaklığım ve kalp atışım gittikçe artıyordu.
Karşılık vermeden Baran'ın beni öpmesine izin veriyordum.
Baran çekildiğinde kendime gelip "Ne yapıyorsun?" Dedim.

-Sen beni sakinleştirip yardım edeceğin yerde bu halimden yararlanıp öpüyorsun!.

-Nefes alamadığını söylememiş miydin,bende sana nefes oluyorum daha çok veriyorum tabi bu durumda.

Beni dahada öldürdüğünü bilmeden öptüğü yerlerin sıcaklığını hissediyordum.

-Yok istemez senin zararlı gazını istemiyorum.
Dediğim an asansör çalıştı ayağa kalkıp şükürler olsun dedim çünkü bu adamla daha fazla burada kalamazdım.

-Tüh be daha uygulayacak fantezilerim vardı.

-Sen şaka mısın?.

-İyileştin ama.

Asansör zemin kata geldiğin de hızlı adımlarla asansörden çıktım.

-Peki o zaman güzel şeylerden bahsedelim yarın evleniyoruz.

-Nasıl sevindim anlatamam.

-Sevinmelisin,her genç kızın bir sevgilisi olabilir ama her kızın benim gibi  bir kocası olamaz.

-Fazla egolusun.

Daha Baran'ı tanıyalı iki gün olmuştu ama dolu dolu geçmişti her günümüz, bana sorarlarsa bir haftadan az değildi.
tabi bu iki günün yorgunluğu da beni bezdirmişti.
O hiç yorgun gözükmüyordu.ve yarın evleneceğimiz korkusu da vardı daha doğrusu korkum.
Arabasına bindiğim an yorgunluktan uyuya kalmışım Baran geldiğimizde beni dürterek uyandırmaya çalıştı ama ben "Hıhı" demekten başka bir şey diyemedim uykum çok ağırdı.

-Kalk be kızım.

Ben uyanmayınca Baran kucağına aldı,elbisem açılmış olmalı ki arabadan inince adamlarına "Siz Önünüze bakın " dedi.

Ben öyle bir boynuna sarılmıştım ki, zor nefes almıştı.
Beni odama getiresiye kadar ne zorluk çekti anlatamam.
Odama gelip,Yatağıma yavaşça beni bıraktı.

Şuan ne kadar masum gözüktüğümün farkındayım. Baran beni yatırdıktan sonra durup kollarını bağladı ve uzun süre öyle baktı sonra bana yaklaşıp anlıma bir öpücük kondurdu.
saçıma ellerini geçirip yüzüme gelen saçları arkaya itti sonra saçımı nazikçe okşayıp yanımdan uzaklaştı.

Bombanın pimi çekildi ise patlaması gerekirdi elbette,bugün değilse de br gün...