Zor Mafya

7: "Gitme kal!"

Baran kendinde değildi kör kütük sarhoş olmuştu.
Yanına gidip oturduğumda,elini omzuma attı,
Çekildim ve "Sen sarhoşsun" dedim.

-Sarhoşum.

-Pis alkolik, gel buraya seni eve götürmem lazım.

Omzuma elini attı bende belini tuttum.
Benden destek ala ala gidiyorduk,tüm ağırlığını bana vermişti,neden bugün şoförü getirmedin be adam?.
Arabayı ben kullanacaktım sanırım.
Mekandan zorla çıktık,

-Baran arabanın anahtarını ver.

-Cebimde.

Cebinden anahtarı aldım ve arabanın kilidini açtım sonra arka kapıyı açtım ve Baran'ı arabaya bindirdim.

En azından çalışanlarından biri yardım etti ve arabaya şoförlük yaptı.ben arka koltuğa Baran'ın yanına oturunca omzuma başımı koydu.
Sonra başı düşünce ben göğsümün üstüne doğru başını çektim.
İnanır mısınız? uyurken çok masum oluyordu.
Hemde fazlasıyla,
Baran'ın başı sol tarafımdayken kalp seslerimi duyacak diye çok korktum,heyecandan hem kalbimin ritmi bozulmuş hemde boncuk boncuk terlemiştim.neden bu kadar heyecanlanmıştım ki gayet normal bir şeydi sanki daha önce biri omzuma başını koymamış gibi davranıyordum.ama kalbim niye normal karşılamadı anlamış değilim.
Bir an önce bu durumdan kurtulmak istedim,ya da istemedim mi?.
Orası faili meçhul.
Şoför sonunda Baran'ın evinden içeri girince "geldik şükürler olsun" dedim.
Şoför'ün yardımıyla arabadan indik,kapıdaki adamlar gelip Baran'ı odasının önüne kadar taşıdılar sonra,
"Bizim bu odaya girme hakkımız yok" dediler.
Ne vardı bu odada?,

-Peki ben hallederim.

Kapıyı açtıklarında Baran'ı içeriye taşıyıp yatağın üstüne oturttum,birazda olsa ayılmıştı beni bileğimden tutup yanına oturttu.

-Kravatımı çıkar.
Dedi.

Ben kravatını çıkartmaya çalışırken o bana bir kedi gibi başını başıma yaslamıştı.

-Çok güzel kokuyorsun.
Dedi başımı boynumun altına yaslayarak.
O çok sarhoştu.

-Yapma.

-Kıyafetlerimi çıkar.

Gömleğinin düğmelerini açarken elim titriyordu ve avuç içim gereğinden fazla terlemişti.
Gömleğinin düğmelerini tamamen açtığımda sonradan fark ettiğim yara izlerini gördüm.
İlk önce göğsünde gördüğüm yara izleri gömleğini çıkartırken canı yanmıştı belliydi.
Ama ben nasıl anlamadım bilmiyorum,gömleğini tamamen çıkardığımda Baran sırtını döndü. sırtında da yaralar olduğunu görmüştüm.
Yavaşça çıkarmama rağmen canı yanmıştı.
Ağlamaklı bir ifadeyle,
-Bunları sana kim yaptı!.
Dedim.

-Gidenler bizden bir parça götürürler,o parçanın yerinde derin izler kalır,sonra bu izlerle yaşamaya alışırsın.

-Pantolonumu çıkar.
Diye ekledi sonradan.

-O kadar da değil kendin çıkarabilirsin.

Öfleyip "Bana bir tişört ver!"
Dedi.

-Nerde?.

Eliyle dolabı işaret etti.

Yataktan kalkıp dolaba doğru gittim etrafa bakmayı da ihmal etmedim,burası salondan farksızdı dahada karanlıktı,tarihi eser eşyalar vardı her yerde.
Dolabı açtığımda siyah,gri,beyaz,lacivert kıyafetlerden başka bir renk bulmak neredeyse imkansızdı.
Lacivert bir tişört çıkarıp elime aldım,burada gizli bir şeyler olması benim merak duygumu ateşlemişti her yere bakmak istemiştim sebebsizce,ne vardı burda adamlarının girmesini engelleyen?.

-Hadi ne bekliyorsun?.

Yanına gidip tişörtü verdim.

Bana kötü kötü bakıp,
-Benim giymemi beklemiyorsun herhalde.
Dedi.

-Bu son bunu giydireceğim ve gideceğim.

Çok sıkılmıştım,
Tişört'ünü giydirip ayağa kalktım.

-Biraz uyumalısın.

Gideceğim sırada gitmeme izin vermeyip elimi tuttu ve hiç bırakmadı.
Bırakması için çekiştirsem de ben çektikçe o daha fazla kolumu sıkıyordu.

-Bırak kolumu!.

-Sana kim izin verdi?.

-Anlamadım?.

-Gidemezsin.

Dedi ve beni kendine doğru çekti bende mecburen yanına oturdum.
Bir müddet hiç konuşmadan bakıştıktan sonra dudağıma doğru yaklaştı ellerini yüzüme koyup gözlerimin içine baktı.
Artık burnumuz birbirine değiyordu ve nefes alışverişi yapıyorduk.

Oldukça yakındık...