Zor Mafya

15: "Öpünce geçmiyor"

-Seni görmeyi beklemiyordum uzun zaman oldu.

-Evet,uzun zaman oldu.

Bora Baran'ın kolunu zor tutuyordu.elinden kanlar akmaya başladı.kırılan cam parçaları hala avuçlarının içindeydi.o atmak yerine elini yumruk yapmış o cam parçalarıyla daha da yumruğunu sıkıyordu.
Elinden akan kanlar yere damlıyordu.
Olay çıkıcağını biliyordum hemen Burak'tan ayrılıp.

-Burak sonra konuşuruz gitmem lazım.
Dedim.

Baran ayaklanmıştı bile tam ortada karşı karşıya geldik ve tam Baran gidecekken elimle kolunu sıkıca tutup durdurdum.

-Hayır Baran sakın yapma!.

-Çekil önümden canını yakarım!.

-Baran sakin olur musun lütfen fevri davranıyorsun.

-Ben mi fevri davranıyor muşum,kim o yoksa bu da mı sana asılanlardan.

-Hayır değil o benim arkadaşım.

-Bende bi tanışayım bakalım arkadaşınla.
Dedi ve gitmek için öne doğru bir adım attı,elimi göğsüne koyup tekrar durdurdum.

-Hayır,eve gidelim.herkes bize bakıyor Baran,üstelik elin kanıyor gel pansuman yapalım.

-Herkes eğlencesine devam etsin lütfen sadece bir kaza.

diyerek zoraki gülümsedi sonrasında bakan herkes mankenlerin sahneye çıkmasıyla önüne döndü.

Baran gitmeden önce Boraya eliyle bir işaret yaptı ama anlamadım.
Elini tuttum ve boş bir odaya götürdüm.
Cebinden çıkardığım peçeteyi avucuna bastırdım.
Ecza dolabından bulduğum malzemelerle idare eder bir şekilde eline sardım.

-Acıyor mu?.

-Hayır.

-Sen hep böyle misindir?.

-Nasılım?.

-Sinirlenince kendine zarar mı verirsin?.

-Sadece kendime değil çevremdeki herkese.

-Neden?.

-Ben böyleyim.

-Böyle değilsin böyle olmayı seçmişsin.

-Bana tavsiye verme!.

-Başka biri olmayı hiç istemedin mi?.

Yüzüne dokunduğumda tam konuşacakken sustu.

-Şu yüzündeki ifadeyi değiştirmeyi hiç istemedin mi?.

Yine konuşmak istedi,Konuşmaması için dudağına dokundum,dudağına dokunduğumda gözlerini kapattı.

-İstemedim!...

-Sus.

Dudağına ve yüzüne her dokunduğumda sustu.
Ve o sinirli ifadesi değişti.

bir kaç saniye öylece durduk sonra,o kendini toplayıp
Gözlerini açtı ve kendine geldi tekrar o somurtkan haline geri döndü.
Elimi tutup yüzünden çekti,

-Yeter saçmalamayı kes!.
Diyerek kalktı ve odadan çıktı.

Bir kaç dakika sonra odadan çıktığımda Baran'ı aramaya başladım bulamamıştım tüm ışıklar kapatılmış mankenler podyumda yürümeye devam ediyordu.
Bir sandalyeye oturup sahneye doğru baktım sahnenin açık olan yerinde bir kadını gördüm sanırım mankenlerden biriydi. arkası dönüktü,önünde de bir adam vardı perde biraz daha açılınca yüzü daha seçilir hale geldi.bu Barandı sanırım öpüşüyorlardı.İfadesizdim duygusuzca yüzümü başka yöne çevirdim dikkatimi dağıtacak bir şeyler bakındım önümdeki bardaktaki içkiyi alıp tek seferde bitirdim.umursamamaya çalışıyordum ne de olsa bu evlilik gerçek değildi ve kıskanmaya hakkım yoktu.
Yerimden kalkıp dışarı çıktım,orada Bora vardı yanında da bir kız.
Hiç konuşmadan merdivenlere oturdum Bora beni görünce kızı bırakıp yanıma geldi.

-Selam yenge.

-Lütfen bana yenge deme.

-Neden,Baran'ın karısı değil misin?.

-Bora belki Baran sana söylemiştir ben isteyerek evlenmedim.mecbur kaldım.

-İstemeyerek evlenmeniz birbirinizi sonradan sevmeyeceğiniz anlamına gelmiyor.

-O çok farklı biri böyle birini seveceğimi düşünmüyorum,biraz önce onu başka biriyle öpüşürken gördüm.

-Bu sadece tek seferlik bir şey.

-Ne ne demek tek seferlik bir şey,bende o zaman biriyle öpüşeyim böylelikle belki benim ne hissettiğimi anlar.

-Sakın,Kıyamet kopar.

-Bende bunu istiyorumdur belki de.

İçeri girip Hiçbir şey olmamış gibi davrandım,defile bitince eve geri döndük,yol boyunca hiç konuşmamıştım.Baranla balayı için gittiğimiz yere gitmedik Baran'ın evine geri döndük.
Kıyafetlerimi çıkarırken aynaya baktığımda omuzum,bel kısmımın bazı yerleri morarmıştı.
Ben morluklara bakarken Baran içeri girdi hemen kıyafetimi üstüme geri çektim.

-Çık dışarı!.

Kapıyı kapatıp yanıma geldi.
Arkama geçip kıyafetimin omzunu aşağıya indirdi.
Ben kıyafetimı tekrar yukarı çektim.

-Morarmış.

-Senin eserin, bak ve yaptığın kabadayılıkla gurur duy

Kıyafetimin tekrar omzunu aşağıya indirdi.
Ben çekecekken elimi tuttu.

-Yapma.
Dedi ve morluğumun üstüne bir öpücük kondurdu.

-Ben sana zarar vermek istemedim.

-Öpünce geçmiyor anlıyor musun?.

-Affetmeyecek misin?.

-Affetmeyeceğim,asla şimdi defol odamdan.

Geriye söyleyecek bir söz yoktu umutsuz bir ifadeyle odadan çıktı.

Üstümü değiştirip camdan bahçeye baktım Baran koltukta oturuyordu.
Elime ince bir pike alıp aşağıya indim bahçeye çıkıp Baran'ın yanına geldim ve üstüne pikeyi örttüm sanırım uyuyordu.Gerçekten kendimle çelişiyordum ama engel olamıyordum davranışlarıma...
Baran'a öylece durup bakarken beni kendine çekti ve yanına oturmamı sağladı.

Koluna dokundum,

-Buz gibi olmuşsun.

dedim.

Tek gözünü açıp baktı ve bana cevap vermeden tekrar kapattı.

Kalkacaktım ki bileğimi tuttu.

-Gitme bu gece seni izleyerek uyumak istiyorum.

kalkmaya çalıştım ama o beni çekip kollarının arasına aldı ve üstüme pikeyi örtüp beni kollarıyla sardı.

Derin bir nefes alıp içini çekti ve

"Gitmesene seni şimdiden özledim"

dedi.