Zor Mafya

20: "Somurtkan şirin"

Şarkı söylerken Baran'a
bakıyordum.şarkı söylemeyi bitirince herkes alkışladı selamlayıp,Baran'ın yanına gittim elini tutup,oradan uzaklaştırdım.

-Dans etmeyi bilmiyorsun herhalde.

-Benim gibi biri dans etmez.

-Buda mı? şaçma felsefelerinden.

-Sana neler yapacağımı bilmiyorsun.

Gülmeye başladım irademi korumaya çalışıyordum.korkmadığımı göstermeliydim.

-Niye bu kadar kabasın?,süper kahramanların kostüm giymesinin zorunlu olduğu gibi,kötü adamların kaba olması zorunlu mu?.

-Ne bekliyorsun?.

-Gülmüyorsun,
gülümsemiyorsun,senin ne olduğunu biliyorum,somurtkan şirin.o film senden ilham alınmış olmalı.evet,neden daha önce aklıma gelmedi ki bu.

-Saçma sapan konuşma.

-Nasıl göründüğün önemli değil,kendini dünyaya göstermek istediğin gibi kötü adam değilsin,iyi yanlarında var.

-Ne mesela?.

-Şuan aklıma gelmedi ama seninde içinde bir yerlerde iyilik var,buna inanıyorum.

-Bunu diyeceğini biliyordum.

-Olmalı birazcık kurcalamamız gerekiyor sadece.

-Ben iyi değilim,çok kötü birisiyim.sen kendini ne zannediyorsun,iyilik meleği mi herkese iyi insan olduğunu göstermeye çalışıyorsun!.

-İyilik meleği filan değilim sadece senin hayatını biraz değiştirmek istiyorum.

-Başaramazsın senin buna gücün yetmez.

-Bak beni sevmek zorunda değilsin,beni bir arkadaş olarak gör.

-Karımı nasıl arkadaş gibi görmemi bekliyorsun?.

-Ben senin karın değilim.

-Arkadaşımda değilsin.

-Olmak istiyorum.

-Benim bir arkadaşa ihtiyacım yok.

-Yapma.
Diyerek elini tuttum.

O çekse de tekrar tuttum daha sıkıca.

-Bana güvenmeni istiyorum,sana söz veriyorum senin çok iyi bir arkadaşın olacağım.

-Ben kimseye güvenmem.
Diyerek elimi bıraktı ve arkasını dönüp yanımdan uzaklaştı.

Pes etmeyeceğime söz verdim,ondan bir beklentim yoktu.
Park'a gidip salıncağa oturdum sallanmaya başladım.
Yağmur yağmaya başladı,ben aldırmadım yavaş yavaş sallanmaya devam ettim.biri bana şemsiye olana dek, Baran ceketini çıkarmış kafamın üstüne tutmuştu.
Arkamı dönüp gülümsedim.

-Bu kıyafetler ıslakken daha iyi görünüyor.

dedi.

Gülümsememi arttırdım,daha sıcak bakmaya başladım.gözlerimin parladığına eminim.
Ayağa kalktım Baran'ın ceketinin altına girdik ikimiz.ne romantik anlardı.ama ben romantikliği düşünemeyecek kadar endişeli ve kaygı içindeydim.

Taksiye bineceğimiz an olukta biriken çamurlu su üzerime döküldü.her tarafım baştan aşağı çamur olmuştu.
Dökülme anından sonra Baran halimi görünce gülümsedi elini ağzına götürüp gülmemek için kendini zor tuttu.öyle bir bakış atmıştım ki arkasını dönüp güldü ve kendini toparlayıp sonra tekrar yüzünü bana döndü.