Zor Mafya

27: "1 beden 2 kalp"

Baran bavulları alıp arabaya kadar taşıdı.sonra bagaja koyması için şoför'e verdi.
Şoför bagaja koyduktan sonra arabaya geri döndü biz çoktan arabanın içine girip oturmuştuk.
Hiç konuşmadım ve camdan dışarı baktım.
Baran'la hiç göz teması kurmadım o koltuğun bir ucundaydı ben bir ucunda aramamızda kocaman bir boşluk vardı.
Baran yüzüme bakıp aramızdaki boşluğu kapatınca kapıyla aramda kalan son boşluğuda kapatmış oldum.
kaçtığımı görüp,

-Isırmam merak etme!.
Dedi.
Ve bir sigara yaktı.

-İçme şu Lanet şeyi her tarafım sigara kokuyor senin yüzünden.

-Burağı seviyor musun?.

-Nerden çıktı şimdi bu?.

-Çünkü onu koruyorsun onun için benimle kavga ediyorsun,keşke beni de o kadar sevseydin.

-Sen de bu kadar kalpsiz olmasaydın!.

-Kalpsiz biri olmak için nedenlerim vardı. beni yargılayamazsın!.

-Yargılamıyorum ama çok zor birisin.

-Bazen zor biri olduğumu biliyorum. fakat böyle olmayı ben de istemedim.

-Konuşmayalım.

-Bak!.
Deyip yüzümü çevirdi.
Ben senin benden beklediğin kişiye bürünemem,senin beklediğin kişi olamam bunu o kafana sok!.

-Affedersin.
Deyip Baran'ın gözlerinin içine baktım.
O ise çekilip önüne baktı.

Baran'ı yine kırmıştım.

-Ben çok mu dayanılmazım,bana katlanamıyor musun?.
Dedi sitemle.

-Yok öyle bir şey.

-Bak gökkuşağını istiyorsan yağmura katlanmalısın!.ya yağmurun dinmesini beklemeyip çekip gidersin,ya da kalırsın yağmur durar ve sende gökkuşağının keyfini çıkarırsın.karar senin!.

-Cevabını bilmediğim şeyler sorma.

-Kararsız olmandan nefret ediyorum.
Deyip gözlerini kapattı ve kollarını bağladı.

İzlemeye başladım tabi Baran tek gözünü açıp bana bakasıya kadar.

-İzlenmeyi sevmiyorum!.

-Bakmıyordum bile!.
Dedim ve önüme döndüm.

Bu yol çok sıkıcı geçecek gibi...

Radyoyu açar mısınız dedim ve çalan müziği dinlemeye başladım.

Yol bitmişti Baran Türkiye'nin en iyi beş yıldızlı otellerinden birine rezervasyon yaptırmıştı.otel plajın hemen yanındaydı.
Otel'in önüne geldiğimizde Baran arabadan indi ve içeri girdi bende onu takip ettim resepsiyona doğru gitti.

-Rezervasyonumuz vardı.

-İsminiz?.

-Baran kaya.

Kadın bilgisayara bakıp,

-Evet balayı odanız hazır efendim.
diyerek bir kart uzattı.

-Teşekkürler.
Dedi ve resepsiyondan uzaklaştı.

-Baran dursana balayı odası ne demek şimdi?.
Diyerek kolunu tuttum.

Kolumu tutup kolundan çekti ve asansöre bindi.
Beni hiç umursamayışı beni deli ediyordu kim umursanmamak görmezden gelinmek isterdi ki?.

Ardından bende bindim asansörden indiğimizde Baran oda no 100'ün önüne geldi ve kartla kapıyı açtı içeri girdikten sonra bende girdim Baran kendini üstü güllerle süslü havludan kuğuları olan beyaz büyük yatağa atarken ben gördüklerim karşısında şok oldum.