Zor Mafya

''Yarım kalan''

Önceki bölüm kesit;

Baran'ın arabası yanımdan geçip gitti önüme geçip beni arkasında bırakmasını izledim ve aklıma gelen tek şey bittiğiydi.

Bir bardak su tuttuğunuzu hayal edin.

Eğer bir dakikalığına tutarsanız bu sorun olmaz.

Eğer bir saat tutarsanız kaslarınızda yanma hissedersiniz.

Eğer bir gün boyunca tutmaya kalkarsanız kolunuz uyuşur ve artık hissizleşir.

Oysa tuttuğunuz bardağın ağırlığı değişmemektedir, daha uzun süre tuttukça daha ağır hissettirir. biz de bu su bardağı gibiyiz. Biraz yanma bir şey yapmaz, biraz daha uzun sürerse acıtmaya başlar, çok uzun sürdüğünde ise hiç bir şey yapamayacak kadar sizi uyuşturur. Bardağı olabildiğince erken bırakabilirsin.

Bende Baranı bıraktım Beybar bitti...

Hoşça kal. görüşürüz demekten hoşlanmam, çünkü eğer olur da görüşemezsek daha çok üzülürüm. çoğu insanın aksine vedaları severim, ansızın gidişlerden hoşlanmam, en iyisi sen, hoşça kal.. olur mu? olabildiğince, hep, hoşça, kal..

İttim, olabildiğince derinlerine gömdüm seni beynimin. Görmezden geldim gözlerimin arkasında duran hayalini. Yalanlar söyledim kendime. Büyük yalanlar. Kendine söylediğin yalanlar bir yere kadar götürebiliyor insanı, bir yerden sonrası ise delilik.

Ve ben bu gece delirdim ve asla geriye dönmem dedim.

Evime gittim ve kapıyı çaldım beni endişeli gözlerle karşılayan Burak'ın konuşmasına bile izin vermeden dudağını öptüm onu daha önce hiç bu kadar istekli öpmemiştim şaşkınca öpücüğüme karşılık vermezken sonrasında belime ellerini doladı ve beni içeri çekti..

Sabah uyandığımda bir duş alıp bavulumu hazırlamaya başladım yarım bıraktığımı almaya gidiyordum.artık kaçtığım her şeyle yüzleşmeliydim ben bir anneydim ve oğlumu artık daha fazla yalnız bırakamazdım.

o büyümüştü ve bana ihtiyacı vardı onu en güvendiğim insanlara emanet etmiştim anne ve babama Baran'ı sevmezlerdi ama torunları onlar için mutluluk kaynağıydı.

Hayatım da bu aralar gurur verici hiçbir şey yapmadım,ailemi ve sevdiklerimi hiç gururlandıramadım ama artık en azından kendim için yapamadıklarımı oğlum için yapmalıydım.

onu belki istemememin sebebi Baran'a benzemesiydi beni yalnız bıraktığı için o kadar nefret ediyordum ki ondan. biraz da sorumluluk alma korkusu işte.

biraz da... onu babasız büyüteceğim için duyduğum üzüntü. babasız büyümüş çocukların hep bir yanı eksik olur,kalpleri burukluk doludur çünkü.

bavulumu hazırladım İzmir'e gidecektim o sırada Burak uyandı ve ''Günaydın'' dedi.

-Günaydın.

-Hemen mi gideceksin.

-Evet ve gitmeden önce seninle bir şey konuşmam gerekiyor.

 dedim ve yatağa doğru gidip yanına oturdum.

doğrulup bir eliyle elimi tutup diğer eliyle yüzümü okşadı.

-Burak biliyorsun ki benim bir oğlum var Doruk,ben onu yanıma almak istiyorum artık onun benimle büyümesini istiyorum,ona annelik yapmak,eğer bizimle birlikte olmak istemezsen seni anlarım bunun için geçerli sebeplerin de var biliyorum ama... ben senin bizimle olmanı çok isterim.

-Sevgilim,ömrüm,karım seni o kadar çok seviyorum ki benim için seninle,oğlunla birlikte olmamak diye bir şey söz konusu bile olamaz yeter ki biz olalım... ve senden çok güzel bir anne olur.