Seventy-seven

370 19 20
                                    

"Kanina pa yan tulala ah?" Nagulat si Dokyeom nang nakita niya ang Jeonghan hyung niya sa likuran niya. Mutikan nang matapon ni Chan ang hawak na tray ng iced tea para sa hindi inaasahang bisita na si Wonwoo. Aish, mayroon pa pala. Napaisip siya saka agad na bumalik sa kusina para ipaghanda ng merienda ang mga bisita nila.

"Jeonghan hyung?" Mas nagulat pa si Dokyeom nang makita ang buong barkada sa may pinto nila. Seungkwan, Jeonghan, Jihoon, Minghao, and an additional Vernon are all present. Plastered in their faces were sad smiles.

Kulang nalang eh sabihin nila condolence, dahil mukhang namatayan na naman si Wonwoo. "Hi. Ano kamusta, nagsalita na ba 'yan?" Tanong ni Jeonghan.

Umupo sila sa sala. "Oo nga, kamusta na? Ilang months na iyan ganyan," sabi naman ni Minghao. Dokyeom sighed. "Anong ilang months, ilang years na kamo," he corrected Minghao.

"EDI SORRY NA, HINDI LANG MARUNONG MAGBILANG NG BUWAN," sagot naman ni Minghao. Kahit kailan napakalokoloko nitong si Minghao, isip-isip ni Jeonghan. Years.

Their friend has been like that for two years. Tulala. Walang imik. "Kung ako din naman si Wonu hyung, magiging ganyan rin ako. Baka nga mas malala pa eh," muttered Seungkwan who is currently holding the hand of his boyfriend. "Ikaw ba naman makipag hide-and- seek sa isang taong deleted ka na sa buhay at hindi mo talaga mahanap, tingin ko sobrang nakakaewan yun," sinawsaw niya ang fries sa cream na inihanda ni Dino para sa kanila. All of them gave Seungkwan a stop-talking  look.

Vernon started talking on the other hand, "Pati nga barkada namin wala nang contact sa kanya and sa family niya," Although I could still contact him... kinain na naman si Vernon ng konsensya niya. He has been trying to stay quiet for a while now. Well, he can't spill the beans.

For the past two years, Wonwoo has been trying to know the whereabouts of the Kim family. Nagresign si Taehyung sa trabaho, naghiwalay na rin sila ni Jungkook for some reason so his brother has no idea. No contacts too, sa kahit saan even in social media. Hindi naman sa blocked. Inactive lang. Tinadtad na nga niya ng messages, wala pa ring reply. Hindi manlang sineen.

Si Ms. Kim naman nawawala. Hindi niya alam kung kasama ba ito ni Mingyu dahil wala ito sa Kim residence at sa bahay na tinitirahan niya dati. He is assuming that they moved in a different country, kung hindi baka nasa Korea lang, pero sa malayo.

Lingid sa kaalaman ni Wonu, his friends are helping him behind his back. In their free time, madalas silang nagreresearch, naghahagilap ng information okaya nagtatravel just to take step forward.

Para na siyang stalker sa ginagawa niya, sila. Pati sina Seungcheol inimbestigahan na nila. They looked into their phones, pero no doubt wala talaga, they thought. Si Vernon muntikan nang mahuli, he used a different phone para kunwari wala siyang contact kay Mingyu and he asked him to block him in his social media accounts before the others find out they have been talking to eacn other.

..bakit? Wonu just wanted to ask Mingyu why. Sina Jeonghan, they just want their friend's comfort and smile back.

What happened? How come? Bakit kailangan ganito pa kahirap...bakit ganito pa kasakit para sa lahat dahil sa isang tao?

"Gago talaga yun, matutuwa na sana ako sa kanya kung hindi nalang siya bumalik eh," he frustratedly ate many sticks of fries at the same time and drank his iced tea in barely three big gulps. "Sana hindi nalang siya bumalik in the first place kung aalis na naman siya," Jihoon nodded at what Jeonghan said, "...baka naman may rason siya? Malay mo kaya siya nagparamdam kasi...gusto niyang makausap si Wonu for the last time bago siya lumayas." kontra ni Jihoon, natahimik ang lahat. They both have a point.

Healing [MEANIE]Where stories live. Discover now