Eighty-three

344 22 19
                                    

Earlier in the reunion...

Vernon's

"Hyung, hyung!" I ran to them, kakarating lang nila.

"Hi," Wonwoo smiled. Kinausap niya bigla yung anak niya. "Minkyu, this is tito Vernon. He is good in english too since he's a half." He explained it in English. Woah, naintindihan ba yun nung bata?

Kaagad na nagbow sa akin yung bata, I did the same. "Hello po, I'm Minkyu. Lee Minkyu. Nice to meet you." Hmmm so he took Dokyeom's surname. Kinamayan ko siya at syempre hindi nawala ang kamustahan. Biglang umepal sina Hosh. "YEAH YEAH NICE TO MEET YOW! YEAH WADDUP!" Sigaw nito. Sumali rin si Jisoo hyung, balik sa pagiging dorky niya. "Yeah, waddup Kyu! Let's go eat!" Hinila nila yung bata doon sa kainan.

Nung nakatyempo ako na kami nalang dalawa ni Wonu hyung, tinanong ko na siya nung dapat na itatanong ko. "Hyung, did you open it? You know, the gift," I casually asked. Bumuntong hininga siya pagkatapos kong magtanong tapos umiling-iling.

"The heck, pareho kayo ni Dokyeom. Ano ba kasing meron doon? Akin naman yun diba, so it's up to me if I'll open it or not, geez." Pagrarant niya. Halata ang irita sa mukha niya dahil nakakunot ang noo nito at magkasalubong na naman ang kilay.

"...syempre hyung. You should open it. I believe it's important to open a gift because it's a blessing." I encouraged him. He eyed me and his face was telling me to drop it. Pero feeling ko lang yun hah. Kasi hindi naman ako si Gyu hyung para mabasa si Wonwoo hyung sa isang tingin lang. Wonu hyung has always been so hard to read lalo na yung poker face niya na siyang tinititigan ko ngayon.

"You..." he finally talked again. " You know something?" He asked. Napalunok ako, my throat suddenly felt dry. I am feeling the pressure. "I-"

"Woo~ tara kuha tayo ng dessert!" Malanding sabi ni Dokyeom hyung. Buti nalang dumating siya, phew.  "Wait!" Sigaw naman ni hyung na patayo na sa kinauupuan niya, makailang segundo pa ay bumalik na naman ang tingin niya sakin. From his soft gazes for Seokmin to death glares to me, na di kalauna'y napalitan ng pag-aalala, as if begging. "Let me get this straight. I don't want to open it at balak ko sanang ibalik iyon sa'yo ngayon. It's actually in the car but... I am also thinking of opening it, pero dahil baka kasi may...something doon, I'm afraid. I'm okay now, I don't want my relationship with Dokyeom to get cloudy all of a sudden because of some kind of gift. " He said with sincere eyes.

"Then you should have opened it the day you received it. Baka mas okay kung ganun," he wants to fight me with words, so I fought him back.

"...I can't accept it yet that time, in fact hanggang ngayon. He left me, hindi ko pa rin siya maforgive, not unless he told me why and he comes back and show in front of me." he looks down. "Kumikirot pa Hansol." He smiled bitterly. He has been craving for a bit of Mingyu, I can tell that. Pero alam ko rin na kahit bumalik pa si hyung at magmakaawa ngayon kay Wonu hyung, he will be forgiven but he can't go back to being friends. They'll be separated for real but this time wala nang babagabag sa kanila, no more hatred, worries or any unspoken feelings.

Hindi ako nakaimik. I was thinking if I should say an advice or what. Pero nagsasalita na pala ako bago pa makapagdesisyon."M-Maybe hindi mo naman kailangan maforgive yung tao, or bumalik siya, or maaccept mo siya uli. Pwede namang gawin mo yun para na rin kina Dokyeom at Minkyu, hindi para lang sa ikakatahimik ng isang parte jan sa puso mo na nakakapit pa rin sa kanya, pwedeng para sa mas ikakakumpleto ng kasiyahan niyong pamilya...para pati sa ikakaligaya ni DK hyung because you know...baka nasasaktan din siya dahil sa ginagawa mo sa sarili mo," Lalo na ngayong alam na ni Dokyeom hyung ang tungkol sa regalo, I'm sure he already asked about the gift to Wonu. Panigurado, malungkot siya ngayon kahit mukha siyang masaya. Now, he knows Wonu hyung is still affected kahit na engaged na sila. Parang may bagong tinik na naman na kailangan matanggal for their relationship to grow. "If you open it and tell Dokyeom how you truly feel instead of bottling all of it up, you'll feel satisfied. I assure you." I smiled at him. Seeing him like this only reminds me of how similiar Mingyu and him are. Pareho silang masikreto, pareho silang nakakulong sa nakaraan, pareho silang...nakakainis.

Healing [MEANIE]Where stories live. Discover now