Sixty

363 20 3
                                    

Third Person's

Masayang kumakain si Jeonghan ng takoyaki. Nasa likod siya ngayon ng school, sa harap niya ay isang malaking wall na may taas na halos eight feet. Tahimik lang siyang kumakain dun habang nakikinig sa pinapaayos na kanta sa kanya ng club leader nila na si Jihoon. Galing eh, katatransfer lang club leader agad -_- pinasa sa kanya ang trono ni Chen-senpai. Actually si Soonyoung rin, sa kanya napasa ang pagiging leader mula kay Lay.

ENIWAYS, yun nga nakikinig si Jeonghan doon mag-isa. Tapos biglang may kamay nalang siyang nakita sa may wall. It seems like someone was climbing up. Of course, he recognized imediately na lalaki iyon dahil maugat at mabuto ang kamay na nakita niya but he was surprised to see Seungcheol, the school president, doing such a thing. He didn't see the face but ya know makikilala mo kaagad si Seungcheol because he has a freakin brown hair na hati ang bangs sa bandang gilid. He is the only one in the academy with that kind of hair.

Pero diba kasi kapag president ka, dapat hindi ka ganon magbehave?

Jeonghan can't ignore what he saw kaya naman tinanggal niya ang earphones niya at nilapitan ang hirap na hirap na si Choi Seungcheol.

Seungcheol didn't know Jeonghan was actually there, he is talking to someone.

"Taasan mo naman bro, hindi ko maabot," he whispered pero yung bulong niya tila sigaw. Jeonghan can't see the other side of the wall but he is curious to know who it is and why the hell a president will climb a wall when there's a freakin' entrance open for him rightbin front of the school.

"Ugh...sheep." the voice on the other side was trembling. Halatang hirap yung isa. Maybe he is carrying him, Jeonghan thought. Obviously bro. Malamang binubuhat nga niya.

Pilit na itinaas ni Cheol ang sarili, until his head and other hand reached the top of the huge wall. Jeonghan could see how Cheol sweats so he's decided.

Aish, kung hindi lang ako mabait hindi ko kayo tutulungan. Tsk.

Jeonghan used the empty cyclinder container lying there to jump to the other side. It was empty, at pakalat-kalat roon kaya naisipan niyang itayo iyon at ipwesto sa lugar na appropriate. Medyo malaki yung container kaya naman nakaya niyang makatalon. Cheol almost jump off because of surprise. "J-Jeonghan??!" He almost squealed because he is controlling his voice not to shout.

"Tutulungan ko po kayo," he made a face to annoy Seungcheol. Kung titignan parang wala manlang past feelings si Jeonghan kay Cheol, but in reality meron. Pero nakamove on na siya hehehe may Jisoo na eh. And Seungcheol doesn't know anyways, he has no idea. Insensitive si kuya eh. Masyadong pakielamero sa live life ng iba pero pagdating sa kanya wala siyang pake. -__-

Jeonghan jumped, nakisabay ang mahabang buhok niya sa pwersa ng hangin dahil sa pagtalon niya. For the very first time in Jisoo's life, he saw something so heavenly. It was like an angel jumping in slow motion. Napakaganda nito para kay Jisoo. His hair, his sparkling eyes, his hands (so feminine yet manly at the same time), the way his body moves...all of it were angelic for him. Kulang nalang ng pakpak. He's a real angel, Jisoo thought, looking dazed. Masyadong nalamon ng sparkles ang mga mata niya kaya kinailangan pa siyang pitikin ni Jeonghan sa noo. "Ow."

My gosh. Jisoo bit his lower lip.

First of all, he is not gay, bi, homo or whatever. But now, guess he is one. He did try to control it because he knows it is not right pero bigla na naman niya itong nakita. Nakita na naman niya ang kagandahan ni Jeonghan, especially how he combs his hair with his fingers and how his hair slips through-

Okay, he is in love. "Jisoo-ah" Nagsalubong ang kilay ng anghel. Napakamot pa siya sa likod ng ulo.

"J-Jeonghan? Hi. Bakit mo ako pinitik!?" He smiled despite carrying the weight of this man and bearing Jeonghan's punishment to him not so long ago. Nakatayo si Cheol habang tinutulungan siya ni Jisoo gamit ang mga kamay niya. He is lifting Cheol. Para bang nawala bigla ang pagod na nararamdaman niya.

Jeonghan on the other hand was glad he can see Jisoo today. Kasi bihira lang magparamdam ang binata dahil napaka active niya sa church. "Tulala ka kasi, kasalanan mo rin kung bakit kita pinitik. Oh siya! Tutulungan na kita jan." Lumapit si Jeonghan kay Jisoo at kinuha ang kabilang paa ni Cheol. Now Cheol can balance himself more, finally able to get to the other side.

They both rubbed their hands to the sides of their sweaters. Both of them are wearing one.

"B-Buti naman napabisita ka, bakit kayo nasa labas ni Cheollie?" Jeonghan asked, namumula pa ang pisngi dahil sa pagkahiya.

"Ah, wala lang. May pinagusapan lang kami about sa balak ni Mingyu..." nanlaki ng kaunti ang mata ni Jeonghan sa narinig. "Sorry Hannie, hindi ko pwedeng sabihin sayo..." he added.

At least he sounds apologetic.

"Okay lang. Sige babay, may klase pa ako eh." Jeonghan acted cold. Pabebe wolah. Well hindi mo naman kasi maiiwasan na magtampo.

"...hatid nalang kita." Jisoo looked like his conscience was eating him, what he offered was like an apology. He promised he won't say a thing kaya naman tikom ang bibig niya. He really feels sorry to Jeonghan and yun nalang ang naisip niya na pwedeng pang-sorry.

Everything is bothering Jeonghan. Jihoon has always been gone right after classes, feeling niya may tinatago ito. DK was always chatting Soonyoung and everytime he has his phone with him, hindi manlang siya maka imik dahil tawa siya ng tawa sa chat o di kaya e seryosong seryoso. Seungkwan is always busy, lagi naman pero nakakatampo. Chan, ayaw na sa kanya ni Chan, nainis ata dahil sa madalas niyang pagtrato dito bilang baby, Chan hates it, I should've stopped. And then there's Wonwoo.

He has changed lately.

Hindi ito madalas umimik dati, pero ngayon parang wala na siyang balak na makipag-usap. Oo, sumasama nga siya sa kanila pero para siyang shadow lang na sunod ng sunod sa kanila. And kahit mukhang manhid siya, alam naman ni Jeonghan ang nangyayari kay Wonu ngayon, na palagi nitong iniiyakan si Mingyu.

Ship pa naman niya ang dalawa, kaya gusto niyang maayos ito at maibalik sa dati. He tried everything to make Mingyu tell him everything that has happened. Kaso wala, masyadong mahirap.

Jeonghan feels responsible. He just can't turn a blind eye to everything. Ngayon na nakikita niyang ngumingiti si Wonu, ngayon na nakikita niyang tumatawa ito, mas lalo pa siyang naencourage na ayusin ang lahat.

Wonu...he has been fake lately. Ayaw niya ng pekeng ngiti at tawa, gusto niyang makita e yung nakita niya nung nasa beach sila. Kakaiba kasi iyon, abot tenga ang ngiti ni Wonu habang nakatingin sa isang tao. At nung panahon na yun halos sumabog na si Jeonghan sa sobrang kilig, hindi niya kasi malabas kaya kinurot nalang niya si Seungkwan making him squeal in pain.

Pero yun nga, kahit anong mangyari, ibabalik ni Jeonghan lahat. How they used to be, how it's supposed to be, to bring that smile back again.

I know I don't know anything that has happened last December but Wonu, ibabalik kita. Ibabalik ko kayo ni Mingyu mga leche kayo.

"Jeonghan? You okay?"

"AH SHIT KA-" Nabigla siya nang biglang nagising sa pagkakatulala. Naglalakad nga pala sila ni Jisoo papunta sa entrance ng school. "Ay hehe, sorry Jisoo-ah."

"No, it's okay. You are in deep thoughts kasi. Anyways, nandito na tayo sa entrance, goodluck sa klase mo, hwaiting," Jisoo flashed a smile and gestured at Jeonghan.

Jeonghan pinned his hair to his ear like a girl and smiled too, gO EOMMA! "Hihihi~ shelemet teehee~"

JISOOENEKENFJEKENFHRN BAT KA GANYAN SAKIN??!?

Another thing bothering him is Jisoo, btw. Because lately he has been feeling something he has never felt before, not even to Seungcheol. Madalas landi siya pero parang totoo na ata ngayon.

----

Sorry guys, eto muna. Hindi ako makapagupdate ng maayos dahil sa requirements sa school. Kayo ba naman, apat na bigating project at dalawang research project na deadline na sa friday hutspaaa I HOPE MARAMI AKONG KADAMAY DIYAN HUHUHU GOODLUCK SA IBANG STUDENTS JAN BAKA MAS MALALA PINAGDADAANAN NILA HUHUHU BYE

Healing [MEANIE]Où les histoires vivent. Découvrez maintenant