How to be a Black

hoofdstuk zes: de Quidditch Match

Hoooi! Ik ben weer terug van vakantie en daarom post ik dit hoofdstuk nu. Het liedje is van the Ministry of Magic. xxxx 

Hoofdstuk zes: De Quidditch Match

Ik wist niet wat Professor Dumbledore aan mijn ouders had geschreven, maar het moest wel iets heel overtuigends zijn want ze stuurden me geen brieven meer. Ondertussen probeerde ik zo veel mogelijk conflicten te ontwijken. Ik had geen ruzie met de Gryffindors maar ze mochten me ook niet. Gelukkig was dat gevoel wederzijds. Betreft de Slytherins, die keken me alleen maar met minachting aan. Volgens mij vonden ze me een verrader of iets dergelijks. De enige die eigenlijk niet gemeen tegen me deed was het roodharige meisje, Lily. O ja, en Remus Lupin deed niet al te onaardig. Sirius deed gewoon irritant, zoals altijd…

Het begon kouder te worden omdat de winter steeds dichterbij kwam. Ik moest mijn gebruikelijke plekje in het hoekje van de Gryffindor huiskamer verlaten en dichterbij de openhaard gaan zitten omdat het anders te koud was. Daardoor moest ik me ook tussen de mensen mengen, iets wat ik liever niet deed met die bloedverraders. Ik mocht dan in Gryffindor zitten, ik was een Slytherin.

Ook was het Quidditch* seizoen weer begonnen. Ik was altijd al een Quidditch fan geweest maar ik wist nu niet goed welk team ik aan moest moedigen. Gryffindor of Slytherin? Daarom sloeg ik de eerste wedstrijd maar over, Gryffindor-Ravenclaw.

In mijn eentje liep ik door de gangen van het verlaten kasteel. Ik wist nog niet wat ik zou gaan doen maar ik ging richting de bibliotheek om daar het een en ander te gaan lezen.

Ik liep door de enorme deuren van de bibliotheek en snoof de geur van boeken en perkament op. Het was zoals gewoonlijk doodstil. Ik liep naar een tafeltje tussen twee grote kasten in en haalde wat perkament en inkt tevoorschijn. Al een hele poos had ik ermee in mijn maag gezeten, maar ik moest nu toch echt mijn ouders schrijven. Met trillende vingers doopte ik mijn scharlaken veer in de inkt en ik begon te schrijven.

Lieve papa en mama.

Nee. Kras erdoor. Ze vonden mij helemaal niet aardig en ze waren teleurgesteld…

Beste ouders,

Het spijt me heel erg. Volgens mij heeft de Sorteerhoed een fout gemaakt want ik wil helemaal niet in Gryffindor! Ik heb Professor Dumbledore gesmeekt om me in Slytherin te plaatsen maar dat wil hij niet. Ook heb ik de Sorteerhoed op de grond gegooid omdat hij me in Gryffindor had geplaatst.

Er zit wel één voordeel aan dit grote misverstand. Ik kan beter op Sirius letten.

Jullie verwarde maar toch zeer liefhebbende dochter,

Aurora Lyra Black,

Met een zucht las ik de brief nog een keer door en toen vouwde ik hem op. Opeens voelde ik een aanwezigheid, alsof er iemand achter me stond en over mijn schouder meekeek. Ik draaide me met een ruk om en keek recht in het gezicht van Remus Lupin.

Hij deed geschrokken een stap achteruit. ‘Sorry! Ik…’

‘Nee! Geeft niets ik…’ Wat? Waarom kon ik nou weer niet uit mijn woorden komen?

‘Het spijt me,’ Zei Remus en ik haalde maar gewoon mijn schouders op. ‘Wat doe jij hier?’ Vroeg hij aan mij.

‘Ik eh… Dat kan ik ook aan jou vragen.’

‘Ik was hier voor wat boeken. Ik wou net naar de wedstrijd gaan toen ik jou zag zitten. Dus nu wil ik jouw uitleg. Waarom ben jij hier?’

Ik wist even niet wat ik moest zeggen. ‘Ik eh… Ik had geen zin in de wedstrijd.’