How to be a Black

Hoofdstuk twee: De afspraak

Hoofdstuk twee: De afspraak

Met tegenzin opende ik de enorme deuren van de woonkamer. Mijn ouders wouden me spreken. Ik had geen flauw idee wat dat inhield, maar het kon niet veel goeds zijn. Cygnus en Druella Black waren het soort autoritaire ouders die hun kinderen in van alles beïnvloeden. Zo moesten we ons strikt houden aan de normen van een Volbloed Familie. Cissy en Bella hadden daar totaal geen problemen mee. Bella was zelfs dol op het pesten van Muggle’s*. Dromeda hield het liefst haar mond als we het over dit onderwerp hadden, maar ik was het met mijn ouders eens. Muggle’s stonden nou eenmaal onder tovenaars en daarom was het vreselijk als een tovenaar of heks iets met één van hen kreeg. Dat was bloedverraad.

Met mijn hoofd gebogen en starend naar mijn voeten liep ik de kamer in. De woonkamer  was net als al het andere in het landhuis groot. De vloer was van zwart marmer en er lagen groene kleden. Toen ik in het midden van de kamer was en ik voor de twee zachte stoelen van mijn ouders stond keek ik pas op.

Ik keek in twee paar kille ogen die mij onderzoekend aankeken. Op het gezicht van mijn vader lag altijd iets minachtends en hoe ik ook mijn best deed, het was nooit goed genoeg. Mijn moeder had iets krankzinnigs over zich, net zoals Bella. Haar ogen spuwden altijd vuur onder de zware oogleden.

‘Aurora Lyra.’ Zei mijn vader met zijn lage en kille stem, waar geen enkele warmte uit sprak.

‘Ja vader?’ zei ik terwijl ik hem angstig aankeek en ik er zeker van was dat ik iets verkeerds had gedaan.

‘Ga zitten.’ Meteen toen hij dat zei kwam er een stoel aangeschoven en ik nam plaats.

‘Je gaat dit jaar naar Hogwarts en wij verwachten natuurlijk van jou dat jij ons niet ten schande zal maken.’

‘Nee vader.’

‘Wij gaan er dan ook volledig van uit dat jij net als je zusters goed je best zal doen op school en je laat zien hoe een echte heks zich hoort te gedragen.’ Zei mijn moeder op haar zangerige toon. Dit vatte ik als een compliment op en ik glimlachte. Meteen werd dit beloond met een ijzige blik van beiden.

‘Hier zijn we echter niet zo zeker van betreft je neef.’ Dit laatste woord zei ze alsof het een vloek was en ik wist over welke neef ze het had. Sirius Orion Black was even oud als ik en de zoon van mijn vaders broer. Hij was nogal opstandig en was het niet eens met de idealen van de familie Black. Ik wist echter niet wat dit met mij te maken had maar hier kwam ik al snel achter.

‘Hij gaat dit jaar ook naar Hogwarts, net als jij. We willen alleen natuurlijk niet dat hij ons ten schande maakt. Niet waar Aurora?’ Dit was geen vraag maar een feit en mijn vader ging verder. ‘Daarom willen we dat  jij, hopelijk wel met enig eergevoel voor onze familie, ervoor zorgt dat hij zich normaal gedraagt en niet omgaat met het verkeerde soort types.’

‘Ik?’

‘Onderbreek me niet. Het is heel eenvoudig. Als hij onterfd wordt wegens zijn gedrag, word jij dat ook. Begrepen?’

Ik keek mijn ouders met open mond aan. Het licht scheen door de ramen waardoor hun ontzagwekkende figuren afstaken tegen de achtergrond en ik voelde me kleiner dan ooit. Nogal zwakjes mompelde ik, ‘Ja vader…’

Ik stond op en de stoel vloog weer terug naar zijn plek. Met een wuivend gebaar van mijn moeder stuurde ze me de kamer uit. Ik draaide me om en liep richting de deur, hun blikken nog steeds in mijn rug prikkend.

‘Aurora!’ De dromerige stem van Andromeda galmde door de gangen. Ik stond op van waarmee ik bezig was en rende naar beneden. Mijn favoriete zus, Andromeda stond glimlachend onder aan de trap. Ze droeg een schoudertas en had een warme jas aan.

‘Doe je jas aan, dan gaan we naar the Diagon Alley.**’

‘Nu?’ Vroeg ik verbaasd.

‘Ja, ik heb geen zin om met Cissy en Bella te gaan. Kom je?’

Vrolijk huppelde ik naar de kapstok, die een paar keer ronddraaide en toen de goede jas in mijn handen wierp. ‘Doe ook een sjaal om! Het is koud!’ Zei hij op een zorgelijke toon en hij zwiepte een sjaal in mijn handen.

‘Bedankt Kapstok!’ Zei ik en ik huppelde terug naar Andromeda. Net op dat moment kwamen Cissy en Bella aanlopen.

‘Waar gaan jullie nou weer heen?’ Vroeg Narcissa op verveelde toon.

‘Diagon Alley. We gaan voor wat spullen voor Aurora kijken.’ Zei Andromeda.

Bella grinnikte kwaadaardig en draaide zich om terwijl ze Narcissa met zich meetrok. Andromeda zuchtte en we liepen naar de grote openhaard die aan de rechterkant van de Grote Hal stond. Deze werd door iedereen gebruikt als transportmiddel. Andromeda gaf me een handjevol Brandstof, natuurlijk die van het beste soort, en ik stapte de haard in. Ik sloot mijn ogen en liet het spul vallen en ik werd meegesleurd langs allerlei haarden. Na een poosje kwam ik bij de Haard van Gringotts***. Ik stapte uit en stond in de enorme hal van de Tovenaarsbank. Ik wachtte en even later kwam ook Andromeda tevoorschijn uit het groene vuur.

Samen gingen we wat geld uit een van onze kluizen halen (ja, de familie Black had natuurlijk meerdere kluizen) en daarna gingen we naar Madam Malkin’s**** voor mijn gewaden. Ik had heel erg naar mijn zin want ik was dol op de Diagon Alley, vooral na hele dagen in de Black Manor opgesloten te hebben gezeten. Bij Madam Malkin’s liet Andromeda me even alleen want ze moest nog iets gaan ophalen.

Terwijl ik stond te wachten kwam er nog een andere jongen van mijn leeftijd. Ik keek even naar hem vanuit mijn ooghoeken. Hij had lichtbruin haar en zijn gezicht zat onder de littekens. Ik vroeg me af hoe hij daar aan kwam. Hij maakte zowat een sprongetje van schrik toen ik hem aansprak.

‘Ben jij ook een eerstejaars?’

Hij knikte even en wende toen zijn blik af.

‘Aurora Black. Volbloed.’

‘Remus Lupin*****. Mijn vader is tovenaar en mijn moeder muggle. Ik hoop dat je daar geen waarde aan hecht.’ De jongen keek nogal ongemakkelijk naar de veters van zijn schoenen.

Wat een sukkel, dacht ik. Hij was dus duidelijk het type dat een schande was voor heel de toverwereld. Zulk soort kinderen hoorden niet toegelaten te worden op Hogwarts. Ik zweeg en Remus Lupin deed hetzelfde.

Ik was blij toen Andromeda me eindelijk op kwam halen. Ze had iets achter haar rug en met een grote glimlach haalde ze het tevoorschijn. Ik hapte naar adem.

In haar armen lag een kleine witte kat. Zijn oogjes schitterden helderblauw en het puntje van zijn staart was zwart. Het was de mooiste kat die ik ooit had gezien.

‘Voor jou.’ Zei ze terwijl ze de kat in mijn handen duwde.

‘Voor… Mij?’ Vroeg ik ongelovig.

‘Omdat je dit je eerste jaar op Hogwarts wordt. Ik weet dat als je in de derde zit je een uil van pap en mam krijgt, maar ik wou je deze graag geven zodat je nooit alleen hoeft te zijn.’

Ik wist niet wat ik moest zeggen dus daarom omhelsde ik Andromeda. De kat sprong tussen ons vandaan en gaf me spinnend kopjes. ‘Wow, super bedankt Andromeda! Ik noem hem…’

‘Alsjeblieft Aurora. Het is trouwens een meisje.’

‘Oké, ik noem haar… Moonfreckles.’ Ik wist dat het een vage naam was, maar ik wist niets beters te bedenken.

Blij huppelde ik achter haar aan richting Florean Fortescue’s Ice Cream Parlor waar ik een ijsje met lavendelsmaak bestelde. Vandaag was echt één van de beste dagen in heel mijn leven! Gelukkig likte ik aan mijn ijsje met de belofte die ik aan mijn ouders had gedaan ver weg in mijn gedachten…

* Dreuzels

** de Weg is Weg

*** Goudgrijp 

**** Madam Mallekin Gewaden voor alle Gelegenheden

***** Remus Lupos

****** Florian Fanielje’s IJssalon