How to be a Black

Hoofdstuk zestien: Slughorn's feestje

Hoofdstuk zestien: Slughorn’s feestje

Ik draaide een rondje voor de spiegel en mijn jurk zwierde mee. Om een of andere reden neuriede ik het liedje van Remus terwijl ik naar mijn jurk keek. De stof was glad en bezaaid met sterrenstof en hij glansde in het licht. Ik was er vreselijk blij mee. Ik had hem ergens in een oud stoffig winkeltje op de Diagon Alley gekocht waar hij in een rek met oma-kleding had gehangen.

Ik had mijn haar opgestoken en er glinsterden sterretjes in. Ik wist dat ik een andere jurk aan zou moeten doen voor het Black-kerstdiner maar voor Slughorns’ feestje kon ik deze mooi aan.

Faith had na heel lang aandringen mijn make-up gedaan. Eerst had ik het maar niets gevonden maar uiteindelijk had ik toegegeven en ik moest bekennen, ze was er best wel goed in. Ze had mijn oogleden blauw gemaakt en ook bezaaid met sterren zodat het leek alsof je naar de nachtelijke hemel keek als ik mijn ogen sloot. Voor de rest had ze het heel subtiel gedaan. Hier en daar wat rouge en een beetje lipgloss. Nu stond ze als een ware visagiste mijn gezicht met een ernstige blik te bestuderen. Angstig wachtte ik af maar na een minuutje grijnsde ze. ‘Je ziet er geweldig uit,’

Ik glimlachte vaagjes en wachtte toen op Lily, die ook naar het feestje ging.

‘Veel plezier!’ Riep Faith ons na en zwijgend liepen we de trap af. Lily’s partner was Severus dus hij was er nog niet maar Remus stond in pak onderaan de trap van de toren op me te wachten. Toen hij me zag glimlachte hij en schudde hij zijn hoofd. ‘Je ziet er beeldschoon uit Aurora,’

Ik voelde hoe ik rood werd en hij nam me bij de arm. Zo liepen we richting de kerkers waar Toverdranken werd gehouden. Er liepen nog meer stelletjes door de gangen van de kerkers, allemaal chique gekleed. De muren waren verlicht door zwevende witte kaarsen en blauwe sneeuwvlokjes waardoor de gang in een blauwwitte gloed gehuld was.

Bij de ingang van Slughorns vertrekken stonden leerlingen in witte pakken die spullen van de genodigden aannamen en ze naar het feest leidden.

Ik moest zeggen dat het allemaal erg indrukwekkend was. Slughorn had een fortuin in dit feest gestoken. Ik had een beetje medelijden met de leerlingen die aan het serveren waren  maar toen bedacht ik me dat ze er waarschijnlijk voor betaald kregen.

Slughorn kwam naar ons toe waggelen toen hij ons zag. ‘Aah! Juffrouw Black! Wat leuk om u hier te zien. En wat een prachtige jurk, werkelijk waar! Oh, en ook hallo Meneer Lupin.’ Hij wierp een vluchtige blik op Remus maar richtte zich toen weer op mij. ‘De Rattenstaarttaart is verrukkelijk. Moet je echt proberen!’

Daarna liep hij naar Lily en Severus, die ook net binnen kwamen lopen. Remus keek me met een blik van verstandhouding aan en we liepen samen naar een van de lange tafels met de vele hapjes. Nadat ik er zeker van was dat er geen rattenstaart in zat pakte ik een pompoentaartje met prachtig geglazuurde sneeuwvlokjes erop.

‘Ik haal wel wat te drinken,’ bood Remus aan en hij verdween in de menigte. Ik draaide me weer om naar de tafel met hapjes maar keek recht in het gezicht van Regulus Black.

Regulus zag er eigenlijk precies hetzelfde uit als Sirius, alleen dan kleiner en minder stevig gebouwd. Zijn grijze ogen fonkelden in het licht van de sneeuwvlokjes.

‘Hoi Aurora,’

‘Hoi Regulus,’ zei ik, proberend mijn stem onder controle te houden. Vorige Kerst had Regulus amper met me gesproken, iets wat ik erg jammer vond. Regulus en ik hadden het altijd goed met elkaar kunnen vinden maar sinds het gedoe met de indeling had hij veel afstandelijker gedaan met het kerstdiner.

‘Het spijt me Aurora, echt waar,’ zijn grijze ogen keken me smekend aan.

‘Wat?’ Vroeg ik verbaasd.

‘Dat… Nou ja, dat ik… Maar mijn ouders, ze willen niet dat ik… Dat ik met jou praat en zo. Ik weet best dat het jou schuld niet is dat je in Gryffindor zit! Ik ken je Aurora, jij bent zo niet. Ik…’ Hij leek niet uit zijn woorden te weten komen.

‘Geeft niks Reg, het is niet jou schuld.’

Regulus keek me aan met grote ogen en ik glimlachte bemoedigend. Hij haalde opgelucht adem. ‘Pa en ma vonden je net als Sirius een bloedverrader. Maar het verschil tussen jou en Sirius is dat jij er niet voor hebt gekozen om in Gryffindor te komen. Het moet echt heel vreselijk voor je zijn om bij die…’ hij rilde even, ‘bloedverraders te zitten.’

Ik voelde iets van schuldgevoel en ik kreeg een brok in mijn keel. Ik knikte snel en hij glimlachte. ‘Dan is alles weer goed.’

Net op dat moment kwam Remus naast me staan. ‘Ik wist niet of je rozen of leliesmaak wou. Ik heb maar rozen genomen maar als je het niet lust mag je de mijne wel.’ Hij overhandigde me het prachtige glas en ik voelde hoe ik het warm kreeg.

Regulus wenkbrauwen gingen omhoog en ik beet op mijn lip. ‘Eh… Dit is Remus, Regulus. Regulus, dit is Remus.’

Ze keken elkaar even recht in de ogen en meteen vernauwden ze beide hun ogen.

‘Jij bent zeker iemand uit… Gryffindor,’ zei Regulus met dunne lippen.

‘Ja, inderdaad.’ Zei Remus heel koeltjes. Ze keken elkaar weer even aan en ik kon zowat de elektriciteit tussen hun blikken voelen. Het was dezelfde blik waarmee Sirius en James naar Severus keken en andersom. Gryffindor en Slytherin gingen gewoon niet goed samen.

‘Kom, laten we gaan Remus.’ Zei ik snel terwijl ik hem meetrok de menigte in. Ik wierp nog een blik achterom naar Regulus. ‘Doei, ik zie je wel met Kerst.’

Remus keek me verward aan. ‘Was dat je neef?’

Ik knikte en sleepte hem mee de dansvloer op.

‘Ik kan niet dansen!’ Zei hij snel en ik glimlachte scheef.

‘Ik ook niet hoor,’ Ik legde mijn hand op zijn schouder en als vanzelf legde hij de zijne rond mijn middel. Het kleine orkest aan dat aan het hoofd van de dansvloer stond speelde een wals.

‘Kijk, het is heel makkelijk eigenlijk. Zet je voet daar neer en doet hem dan opzij. Dat herhaal je gewoon heel veel keer en dan dans je. Jij leid.’

Remus fronste zijn wenkbrauwen maar haalde zijn schouders op. De eerste paar passen gingen nogal stroef maar na een poosje begon hij erin te komen en even later zwierden we over de dansvloer. Remus was echt een natuurtalent en onwillekeurig moest ik glimlachen.

‘Lach je me nou uit?’ vroeg hij en ik schudde lachend mijn hoofd.

‘Nee, helemaal niet. Integendeel, je doet het heel erg goed. Zo goed zelfs dat ik je moet uitnodigen voor het jaarlijkse Kerstdiner met de Blacks!’

Hij keek me vragend aan maar weer schudde ik glimlachend mijn hoofd. Hij keek even onzeker terug en ik bewoog me wat dichter naar hem toe. Ik voelde mijn hart luid bonzen en hij boog zich voorover naar me. Ik sloot mijn ogen en toen kuste ik hem.

Of hij kuste mij.

Ik weet het niet meer. Het enige wat ik nog weet was dat het een van de mooiste momenten van mijn leven was. Remus rook (ik vond proefde nog viezer klinken) naar honing en kaneel en toen hij me los liet drukte ik me nog even tegen hem aan want ik wou me verschuilen in de veiligheid van zijn armen.

Toen liet ik hem los en we keken elkaar even aan, niet goed wetend wat we me moesten zeggen. Ik glimlachte even en hij glimlachte ook. Even zuchtte ik en toen schudde ik mijn haar los zodat er een regen van sterretjes naar beneden viel. Daarna draaide ik me om en zweefde ik zowat de dansvloer af, Remus verbaasd achterlatend.