How to be a Black

Hoofdstuk veertien: Welkom in het Quidditch Team

Hoofdstuk veertien:  Welkom in het Quidditch Team

Ik rilde terwijl ik tussen de Marauders en nog wat Gryffindors richting het Quidditch veld liep. Het regende en mijn gewaad wapperde om me heen terwijl ik me dieper in mijn sjaal verschuilde.

‘Oh kom op Aura, niet zo aanstellen!’

‘Noem me geen Aura Potter!’ Riep ik terug maar mijn stem werd meegevoerd door de wind waardoor het nogal zwakjes klonk.

‘Nerveus?’ Vroeg Faith die opeens naast me was komen lopen.

Ik gaf geen antwoord maar bromde alleen maar en ze glimlachte breed. ‘Ik zou voor geen goud in het team willen! Doe mij maar het commentaar.’

‘McGonagall vind je stijl anders niet zo… Plezierig.’

Faith wuifde het weg en huppelde naar Sirius toe. ‘Heeee Sirius,’

Sirius rolde met zijn ogen en ik glimlachte. ‘Iemand vind hier Sirius leuk…’

‘Houd je bek Black!’ Riep Sirius en hij werd rood terwijl ik gemeen lachte. Hij zuchtte quasi geïrriteerd. ‘Ik begrijp nog steeds niet waarom die hoed je niet in Slytherin heeft geplaatst.’

‘Omdat hij jouw het leven zuur wou maken Sirius.’ Antwoorde ik, ‘Door mij in Gryffindor te plaatsen.’

‘Ja dat zal het zijn.’ Zei Sirius en hij duwde Faith weg die aan zijn sjaal aan het friemelen was.

‘Geen gezeur meer!’ Riep James die een paar meter voor ons liep. ‘We zijn nu op het Quidditch veld en daar zijn alle Gryffindors één. Who are we fighting for?!’

Heel de groep die achter hem aan liep kreunde “Gryffindor” behalve Faith, die voor de grap “Slytherin” riep.

‘Wow Aurora!’ zei Sirius met open mond.

‘Wat?’

‘Zing dat nog eens,’

‘Nee!? Hoezo?’

‘Dat klonk echt goed,’ hij keek me verbaasd aan.

‘Aah… Doe het nog eens!’ James keek me smekend aan en Faith piepte ‘please, please, please,’

‘Oké dan,’ zuchtte ik en ik zong het nog een keer, mezelf een beetje ongemakkelijk voelend.

‘Wow Aurora, dat was echt goed!’ Remus keek me verwonderd aan en ik voelde hoe ik rood werd.

‘Waarom zit je niet in het koor?’ Sirius begon met hoge stem te zingen en iedereen stopte zijn vingers in zijn oren.

‘Kom we gaan,’ zei ik en snel trok ik Sirius mee naar het veld.

Het Quidditch team van Gryffindor was er al en ze zaten met zijn allen op de tribune, behalve de aanvoerder, William Spruce. Hij stond beneden op het veld met rommelende koffers.  

‘Goede morgen Gryffindor!’ Riep hij opgewekt. ‘Vandaag zullen jullie met zijn allen een paar wedstrijden Quidditch spelen om te zien hoe goed jullie zijn. De regels zijn wel wat aangepast want elk spel duurt maar twintig minuten. Wie dan het meeste punten heeft, heeft gewonnen en als één van de Seekers de Snitch binnen die tijd vangt kan je er haast vanuit gaan dat je een plekje in het Team hebt verdiend.’ Hij keek mij glimlachend aan. Wat verwachtten ze wel niet allemaal van mij? Spruce pakte een lijst uit zijn gewaad en begon voor te lezen wie welke plaats in zou nemen.

Sirius had zich opgegeven als Chaser en hij draaide even rond toen Spruce zijn naam noemde. Ik  werd Seeker  samen met Alice, de vriendin van Lily. Faith werd een Beater. Een jongen genaamd Davey Gudeon werd een Keeper. Hij had een keer bijna zijn oog verloren toen hij had geprobeerd de Whomping Willow* aan te raken.

Een beetje wankel stapte ik op de oude bezemsteel. Natuurlijk kon ik vliegen, maar ik had altijd de nieuwste en mooiste bezemstelen gehad. Ik kon me nog goed herinneren hoe ik een keertje met kerst samen met mijn neef Regulus had gedaan alsof we Seekers waren. Andromeda had voor ons een soort balletje behekst dat we als Snitch gebruikten. Het was erg leuk geweest totdat onze Snitch de pudding van mijn tante in vloog. Regulus zat nu in het Quidditch team van Slytherin als Seeker.

Faith, die tegenover me stond lachte me bemoedigend toe. Ik haalde mijn wenkbrauwen op bij het zien van de bat die ze in haar hand had. Ik wenste dat ze weer haar grove commentaar gaf in de plaats van met dat ding te lopen zwaaien. Dat was het beste voor iedereen…

Op het commando van Spruce vlogen we met zijn allen omhoog. Hij gooide de ballen op en even zag ik een gouden flits van wat waarschijnlijk de Snitch was. Ik draaide mijn hoofd om en zag nog net op tijd dat er een Bludger aan kwam suizen. Ik dook omlaag maar de bezem had een lichte afwijking naar rechts waardoor ik bijna tegen Sirius opbotste.

Sirius bakte er nog minder van dan ik. Hij keek verward om zich heen, op zoek naar de Quaffle.

‘Gaat het een beetje Siri?’ Riep ik maar ik werd overstemd door een luid gejoel dat van de tribune kwam.

‘PAK HEM BLACK!’

Sirius en ik keken verbaasd om maar toen hoorde ik een bekend gefladder. Met een ruk maakte ik een duikvlucht naar het gouden balletje. Door het gejoel van de teamleden op de bank had Alice opgekeken en ook zij had de Snitch gezien.

Ik ben niet uitzonderlijk goed in Quiddicht, ben ik nooit geweest, maar ik kon niet ontkennen dat er iets door me heen ging zodat ik nu op topsnelheid naar beneden raasde. Nog net op tijd wist ik op te rukken maar nu was ik wel de Snitch kwijt. Ik keek naar Alice en die vloog doelbewust achter iets aan. Ik volgde haar en wenste vurig dat mijn bezem wat sneller was.

Ik hoorde een luide bonk en Alice week opeens uit naar links. Ik wou dat ook doen maar door de afwijking bleef ik rechtdoor vliegen. Te laat besefte ik pas waarom Alice naar links was gegaan. Voor mijn neus zweefde de Snitch en opeens wist ik wat die luide bonk was. Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik Faith ‘BUKKEN!’ hoorde roepen. Met een enorme vaart vloog de Bludger mijn richting op. Ik bukte en probeerde nog ietsje sneller te gaan. Toen voelde ik dat er iets keihard in mijn maag stompte en ik hapte naar adem.  

‘WOW GOED ZO BLACK!’

Ik tuimelde voorover en wist nog net op tijd mijn bezem te pakken voordat ik de grond raakte. Ondertussen greep ik naar mijn buik en voelde ik iets kouds, ronds en fladderends. Snel pakte ik het vast en ik kwam een paar centimeter boven de grond tot stilstand.

Inmiddels waren er allemaal mensen naar me toe gerend die me schouderklopjes gaven en dingen zeiden over natuurtalent en geweldige reflexen.

‘Aurora Black, geweldig hoe je zo dapper toch nog achter de Snitch aan ging!’ Spruce keek me glimlachend aan en ik wou zeggen dat het gewoon stom geluk was maar op dat moment overvielen de Marauders me.

Sirius gaf me een high-five, James sprong zowat op me, Peter duwde me bijna omver en Remus keek me alleen maar glimlachend aan. Toen kwam er ook nog eens bij dat Faith me haast huilend omhelsde.

Spruce grijnsde en duwde ze allemaal opzij. Hij keek me aan met een blik van iemand die de wedstrijd al had gewonnen.

‘Welkom in het Quidditch Team Aurora.’

* De Beukwilg