Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 1

Karakters staan in de media, als je liever zelf bedenkt hoe ze er uit zien kan dat ook. Hopelijk vinden jullie het een leuk boek. :) xx.

Skylar Pov

"Lieverd het is tijd om te gaan." Ik zucht en pak mijn laatste koffers. Ik gooi ze in de kofferbak en stap kwaad de auto in.
Ik stop mijn oortjes in en kijk wat naar buiten. Als we eindelijk bij het internaat zijn stap ik uit en blijf ik kwaad bij de auto staan.

"Je weet dat dit je eigen schuld is." Zegt mijn moeder geïrriteerd. "Misschien ligt het wel aan de opvoeding." Kaats ik terug. "Skylar! Spreek niet zo tegen je moeder!" Zegt mijn vader fel. "Dan hadden jullie er maar voor me moeten zijn. Jullie waren nooit thuis!" Verdedig ik mezelf. "Dat geeft jou nog geen reden om te stelen." Ik pak mijn koffers uit de kofferbak en loop naar binnen. Misschien is het wel even beter om hier te verblijven. Dan ben ik welneven af van mijn ouders.

Voor ik het weet lig ik op de grond. "Sorry." Mompel ik. Ik kijk op en kijk recht in het gezicht van een jongen. Ik zucht geïrriteerd en sta op. "Ik ben Caleb." Stelt hij zich voor. "Skylar. Sorry van daarnet." Verontschuldig ik me. "Maakt niet uit." Glimlacht hij. "Maar wat kom jij doen op een jongens internaat?" Vraagt hij nieuwsgierig zodra dat hij mijn koffers opmerkt. "Dat is een straf van mijn ouders." Zeg ik geïrriteerd.

"Ik kan niks bedenken waarom ze jou zouden straffen." Ik moet lachen en schudt mijn hoofd. Je moet eens weten denk ik bij mezelf. Ik kijk naar mijn ouders bij de receptie die wat formulieren tekenen. "Skylar, je sleutels." Zegt mijnn vader terwijl dat hij ze in de lucht houdt "Ja ja." Antwoord ik. Ik kijk Caleb weer even aan en zucht even. "Ik denk dat je moet gaan en ik ook anders vermoorden mijn vrienden me." Lacht Caleb kort. Ik kijk hem vragend aan. "Dan wordt de pizza koud." Verduidelijkt hij. Ik lach en knik. "Is goed." Glimlach ik. "Ik zie je nog wel Skylar." Knip oogt hij.

Ik loop naar de receptie en pak mijn sleutels en mijn papier. "Lieverd we gaan je nog steeds missen." Ik zucht en geef ze dan toch een knuffel. "Ik jullie ook." Zeg ik dan uiteindelijk eerlijk. Het blijven wel mijn ouders. "Veel plezier lieverd, geef het een kans." Zegt mijn vader hoopvol. Ik knik en we trekken en elkaar één voor één in een omhelzing. We laten elkaar los en ik kijk mijn ouders nog even kort na, terwijl dat ze weer naar buiten lopen.

Ik loop door de gangen en kom uiteindelijk bij mijn kamer. Zodra ik de sleutel in het sleutelgat stop merk ik dat mijn kamer niet eens op slot zit. De deur gaat open en er staat een bekend gezicht me aan te staren. "O Skylar, wat kom je hier doen?" Vraagt hij. "Dit is mijn kamer." Antwoord ik lachend.

Hij moet lachen en kijkt me even aan. "Daar is je bed." Zegt hij terwijl dat hij op een leeg opgemaakt bed doelt. Ik knik en gooi mijn tassen op mijn bed. Er zit nog een jongen in de kamer en ik voel hun ogen in mijn rug branden.

"Ik heet Skylar." Zeg ik terwijl dat ii me omdraai. "Cody." Antwoord hij. "Dus je komt hier op de kamer?" Vraagt hij glimlachend. Ik knik. "Daar lijkt het wel op." Zeg ik met een klein glimlachje.

Ik pak mijn koffers uit en hoor de deur open gaan. "En wie mag dit dan wel niet zijn?" Ik voel een arm rond mijn nek worden gezwaaid en ik kijk naast me. Er staat weer een andere jongen naast me.

"Aiden." Zegt hij. "Skylar." "Nou Skylar, ik denk dat je het hier prima naar je zin gaat hebben." Zegt hij terwijl hij zij arm van me af laat glijden. Ik kijk naar de drie jongens en knik. "Ik denk het ook." Glimlach ik.