Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 45

Ik pak de spullen uit de schappen en stop ze in het winkelkarretje. Ik loop een paar gang paden verder en kijk naar boven. Ik zucht zodra ik zie dat ze het afwasmiddel helemaal boven in hebben gezet. 'Zal ik het voor je pakken?' Ik draai me om en zie een jongen met pikzwart haar en groene ogen achter me staan. 'Tenzij je een krukje bij je hebt, ga je gang.' Hij lacht kort en pakt het afwasmiddel. 'Alsjeblieft.' 'Afwas saver.' Lach ik. 'Ja daar sta ik bekend om.' Zegt hij schouder ophalend. 'William.' Zegt hij terwijl hij zijn hand uitsteekt. 'Skylar.' Hij glimlacht even. 'Ik ga met mijn vrienden binnen kort naar een basketbal wedstrijd. Ik heb nog kaartjes over. Zou je meewillen?'

Ik lach even en schudt dan mijn hoofd. 'Je lijkt me een hele aardige jongen William, maar ik heb een vriend.' Zeg ik zo aardig mogelijk. 'O, dat begrijp ik. Het aanbod staat nog steeds. Als vrienden dan. Je vriend mag ook me als je dat zou willen. Hier heb je mijn nummer dan hoor ik het wel.' Hij wuift me gedag en verdwijnt een ander gangpad in. Zodra ikde meiden heb gevonden rekenen we af en lopen we terug naar het internaat.

Kaylee opent de deur en ik zet alles neer in de keuken. Ik pak de pannen en begin met koken. Ik voel een paar armen om mijn middel glijden en een kin op mijn schouder rusten. 'Ik ga je wel missen.' Zucht Caleb. 'Het is maar een paar dagen. 'Maar waag het om mijn appjes te negeren.' Lach ik. Hij grinnikt en plaats een kus in mijn hals. 'Uhum.' Kucht Grace. Ik grinnik even en ga dan weer verder met het koken.

Het duurt niet heel lang voordat alles klaar is. 'Aan tafel!' Roep ik uit. Het duurt niet lang voordat iedereen aanschuift en wat opschept. 'Hoelaat ga je weg Caleb?' Vraagt Brian. 'Na het eten pak ik mijn tas in.' Antwoord hij wat zachter. Iedereen knikt en eet verder. Na het eten is Caleb zijn kamer in verdwennen en wil ik beginnen aan de afwas. 'Hier, ik doe de afwas wel, dan kan jij nog even naar Caleb.' Stelt Kaylee voor. 'Thanks.' Ik geef haar een knuffel en loop naar Caleb zijn kamer.

'Klop klop.' Zeg ik terwijl ik zijn deur open. Ik plof neer op zijn bed en kijk hoe hij zijn koffer inpakt. 'Vandaag toen ik met de meiden naar de winkel was kwam er een jongen naar me toe.' Begin ik. 'Hij heeft me uitgenodigd om met hem en zijn vrienden naar een basketbal wedstrijd te gaan.' Caleb stopt nu met inpakken en draait zich naar me om. Ik zie aan zijn blik dat hij jaloers raakt. 'Ik heb hem gezegd dat ik een vriend heb.' Nu vormt er een grijns op zijn gezicht. 'Dus stelde hij voor dat jij ook me zou gaan. Ik heb zijn nummer voor het geval dat je mee zou willen gaan.' Leg ik uit. 'Misschien wel.' Ik knik en help hem met de rest van zijn tas.

We lopen naar de deur en trekken elkaar in een knuffel. 'Tot volgende week.' Zucht ik. 'Tot volgende week.' Hij drukt een kus op mijn lippen en wuift de rest gedag. Kaylee gaat ook terug naar huis. Cody staat op om haar weg te brengen en sluit de deur achter hun.

Ik ga op de bank zitten en pluk wat aan een kussen. Grace komt naast me zitten en zet wat muziek op. Aiden komt ook naast ons zitten en trekt Grace dicht tegen zich aan. 'Weten jullie iets van zijn familie?' Vraag ik aan de rest. 'Nee, niet echt. Iedere keer als we vragen naar zijn familie raakt hij, gespannen? Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Maar hij praat er niet graag over.' Zegt Brian. 'Zijn jullie nooit bij hem thuis geweest?' Vraag ik vervolgens. 'Nee, eigenlijk nooit.' Zegt Aiden fronsend. 'Het enige dat we weten is dat van zijn zusje.' Ik knik en sta op. 'Ik ga slapen.' 'Nu al vraagt Aiden. Ik knik en loop naar de badkamer. Iets voelt er gewoon niet goed aan.

'Is het goed als ik vanavond bij jou slaap?' Vraagt Grace. 'Ik weet niet of Aiden het daar mee eens is.'  Grinnik ik. 'Nee, hij vindt het goed.' Lacht ze. Ik knik en loop dan richting mijn kamer. Er wordt op de deur geklopt en Noah komt binnen. 'Hé, ik weet wel iets meer over zijn familie.' Zegt hij. Ik draai me direct naar hem om en kijk hem aan. 'Wat dan?' Vraag ik nerveus. 'Niet heel veel meer, maar hij kwam toen dat zijn zusje net overleden was vaak bij mij thuis slapen. Het was dan bij hem thuis geen fijne sfeer veel ruzies. Zei hij. Zijn vader kreeg problemen en sinds dien is het er denk ik nooit op verbeterd. Maar zijn ouders zijn nog wel samen dus heel erg zal het wel niet zijn, waarschijnlijk is de sfeer gewoon akelig.' Ik knik even en glimlach dan even kort naar hem. 'Thanks.' Hij knikt en loopt dan mijn kamer uit.