Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 12

Ik draai me om en kijk hem aan. Ik ben nogal stil wat ik normaal gezien niet ben en hij heeft het gemerkt. "Wat is er Sky?" "Niks." Zeg ik zacht. "Is dit over wat er gebeurde vanavond?" Ik blijf stil en hij moet zachtjes lachen. "Sky, dat is toch niet erg. Dat kan altijd gebeuren. Daar hoef je je echt niet voor te schamen." Zegt hij lief. Ik knik en hij trekt me iets dichter tegen zich aan. "Welterusten Sky." "Truste Noah."

Later merk ik dat hij al slaapt en kan ik nog steeds niet slapen. Ik kruip langzaam uit bed en hoop dat hij niet wakker wordt. Wat hij gelukkig ook niet wordt. Ik loop langzaam de trap af en pak een glas water.

"Hallo daar." Ik ga op mijn knieën zitten en pak één van de kittens die voor mijn voeten loopt. "Jullie moeten nog namen krijgen." Fluister ik zacht. "Welke naam had je dan in gedachten?" Ik schrik hard waardoor ik gil, en een stukje naar voor sprint. "Sorry, ik wou je niet laten schrikken." "Brian." Zucht ik terwijl ik de kitten terug neer zet. "Wat doe je hier?" Zucht ik zodra ik mijn glas van de tafel pak. "Ik werd wakker van iemand die naar beneden ging, en besloot wat te gaan drinken." Ik knik en verontschuldig me.
"Sorry." "Tis al goed, maar wat doe jij hier." "Ik kan niet slapen." Zucht ik. "Zelfs niet met Noah naast je?" Ik word rood en kijk hem aan. Hij moet lachen zodra hij het ziet. "Toen ik voorbij je kamer liep zag ik hem liggen." Ik knik en vorm met mijn mond een 'o' gebaar.

"Hoe zit het nu tussen jullie?" Vraagt hij grijnzend. "Wat?" Vraag ik verward. "Hebben jullie ondertussen al iets?" Ik schud mijn hoofd. "Nee tuurlijk niet, we zijn gewoon vrienden. Net als wij en de rest." "Laat je de rest dan ook naast je slapen." "Brian!" Roep ik verontwaardigt. Hij moet lachen en ik iets later ook. "Ik meen het, jullie zouden best wel schattig zijn samen." Ik moet opnieuw lachen en ga op de bank zitten.

"Eerlijk dacht ik dat jij een Caleb iets zouden krijgen, maar nu neig ik meer naar Noah." Ik moet lachen om zijn reactie. "Waarom dacht je dat ik iets met Caleb zou krijgen?" Vraag ik nieuwsgierig. "Gewoon. Je gaat me niet vertellen dat er nooit iets is gebeurd tussen jullie." Ik blijf stil vooruit staren tot Brian me aanstoot. "Ik wist het. Vertel." Zegt hij opdringerig. "Waarom wil je dat zo graag weten?" Vraag ik zacht. "Ik hou van roddels. En ik wil weten wat er in mijn huis gaande is." Ik moet lachen en knik. "Ik en Caleb hadden bijna gezoend, maar toen kwam Noah binnen voordat er iets gebeurde." "Hebben jullie er over gepraat?" Ik schud mijn hoofd. "Dat verklaart zoveel." Mompelt hij. "Wat?" Vraag ik verward. "Niks." "Maar er is niks intiems tussen jou en Noah geweest?" Vraagt hij grijnzend. Ik denk teug aan vanavond en schud mijn hoofd. "Nee, moet dat dan." Ik spring weer op en zet mijn glas op het aanrecht. "Nee dat moet niet, maar als je ergens mee zit kan je me the praten. Bovendien oordeel ik niet snel." Zegt hij glimlachend. "Thanks Brian." "Ga nou maar slapen." Zegt hij met een glimlach. Ik geef hem een knuffel en loop naar boven.

Zodra ik de deur van mijn kamer dicht heb gedaan en naar mijn bed loop merk ik dat Noah wakker is. "Waar was je?" Vraagt hij slaperig. "Ik was even wat gaan drinken." Hij knikt en laat zich weer achterover vallen. "Ik kruip bij hem onder de deken. "Heb ik je wakker gemaakt?" "Ik hoorde een gil maar ik zag dat jij eg as en de deur van Brians kamer was ook open. Dus ja toen ben ik terug gaan liggen." "Sorry." Zeg ik zacht. "Sorry voor wat?" Vraagt hij lachend. "Dat ik je heb wakker gemaakt." Leg ik uit. "Maakt niet uit joh. Ik val zo weer in slaap." Hij gaat weer goed liggen en ik doe het zelfde en sluit mijn ogen. Voor ik het weet val ik weer in slaap.