Het jongens internaat (VOLTOOID)

Hoofdstuk 7

Ik word wakker en kijk naast me. Noah slaapt nog en ik twijfel of ik moet opstaan. Ik besluit om nog even te liggen en ik merk dat zijn arm langzaam van me afglijd. Ik draai me om en kijk hem aan. "Sorry, ik wou je niet wakker maken." Zegt hij schor. "Nee, ik was al wakker." Hij knikt en stapt uit bed. Ik sta ook op en loop naar beneden. Zodra ik beneden ben merk ik dat de jongens me allemaal raar aankijken.

"Wat?" Vraag ik verward. Ze grijnzen en kijken naar iets achter me. Ik kijk ook achter me en zie Noah staan. O, juist. Ik sta hier in zijn shirt. Alleen in zijn shirt, om precies te zijn. "Het is niet wat jullie denken." Antwoord ik snel. "O nee." Zegt Brian grijnzend.
"Zeker niet." Zegt Caleb die ons voorbij loopt en naar buiten vertrekt.

"Waar gaat hij naartoe?" Vraagt Noah. De jongens halen hun schouders op en ik ga op de bank zitten. "Wil je niet wat eten?" Vraagt Aiden die me raar aankijkt. "Ik heb nog geen honger. Hij knikt en loopt de trap op. Brian komt naast me zitten en ik kijk hem vragend aan. "Wat betekend dit." Zegt hij lachend. "Wat?" Zeg ik alsof ik niet weet waar hij het over heeft. "Kom op, je weet het dondersgoed. Sinds wanneer zijn jullie slaapbuddy's?" Ik zucht en kijk hem doordringend aan. "Ik kon gewoon niet slapen oké?" Zeg ik schouderophalend. "En hij vond het niet erg." Hij knikt en kijkt me bedenkelijk aan.  Noah komt terug de kamer ingelopen en komt naast ons op de bank. Brian kijkt ons afwachtend aan maar het blijft stil.

We kijken wat tv en niet veel later komt Caleb terug binnen gelopen. Hij kom naast me zitten en ik leg mijn hoofd weer op zijn schouder. Zodra iedereen weer in de kamer is springt Brian op. "Oké, het is me te saai." We kijken hem allemaal een beetje verrast aan van zijn plotselinge reactie. "Ik heb een idee." Hij kijkt ons een voor één aan en gaat verder met zijn verhaal. "Waarom gaan we vanavond niet naar frightnight? Tenminste als iedereen het daar mee eens is." Stelt hij enthousiast voor. "Heck yeah." Aiden kijkt enthousiast naar ons en ik kijk naar Cody die er bedenkelijk bij zit. "Wanneer wil je vertrekken dan?" Vraagt hij terwijl hij naar de klok staart. "Eigenlijk zo goed als nu." Antwoord Brian schouder ophalend." "Wie gaat er rijden?" Vraagt Caleb direct. "Ik vraag wel of Nick wilt rijden." Hij knikt en ik kijk naar Noah. Hij kijkt ook naar mij. "Ik vind het prima." Zeg ik overtuigend, hopelijk overtuigend genoeg. Ze knikken en Noah stemt er ook in mee.

Ik loop naar boven en trek Noahs shirt uit. Ik pak mijn kleding van gister en kijk ernaar. Ik loop naar mijn tas en pak het tasje van de winkel van gisteren er uit. Ik trek de kleding aan die Noah gisteren voor me gekocht had en bekijk mezelf in de spiegel. Er wordt op de deur geklopt waar ik van schrik. "Momentje!" Roep ik, ik doe mijn haar snel in een staart en doe de deur open. "Cody? Wat kom je doen?" Vraag ik verward. "Kijken hoe ver je bent." Zegt hij simpel. "Uhm ik ben zo goed als klaar." Ik pak snel mijn telefoon en stop mijn portemonnee in mijn tas. Ik loop achter Cody aan de trap af.

"Zijn jullie zo ver?" Ik kijk richting de keuken en ik zie Nick staan. "Ga je ons brengen?" Hij knikt en glimlacht zodra hij zich op mij richt. "Gaan we dan?" Vraagt Aiden. "Ja waar liggen de lunch pakketjes?" Vraag ik. Maar aan de manier hoe ze me raar aankijken kan ik weten dat ze die niet hebben. "We moeten wel een tijdje rijden, dus we moeten toch ook iets hebben voor tussen de middag?" Ik kijk naar Brian die naar de keuken loopt. "Ja, dat wordt stoppen onderweg." "Er is niks meer ofwel?" Lacht Cody. "Nope." Brian zucht en kijkt naar ons. "Dan stoppen we onderweg wel." Zegt Nick die al naar de deur loopt. We knikken en lopen achter hem naar buiten. "Iemand moet even een playlist uitzoeken." Zeg Nick die en telefoon naar achter gooit.

"Straks was ie kapot gevallen." Zeg ik ongelovig. "Ik heb er nog één." Zegt hij schouder ophalend. Ik grinnik en kijk tussen de playlists. Ik zie een playlist van One Direction en begin te grijnzen. "Heb je nu al een playlist?" Zegt Brian klagend. "Ja." Zeg ik simpel. "Zet hem op zijn hardst." Zegt Nick. Little does he know welke playlist. Ik doe wat hij zegt en zet de telefoon op zijn hardst. Ik zet de muziek aan en iedereen draait zich naar me om. Ik moet lachen om hun gezichtsuitdrukkingen.

"Wat?" "Eens een Directioner altijd een Directioner." Zeg ik onschuldig. Ze rollen met hun ogen maar laten het dan toch.
Ik zing elke tekst mee, waar de jongens na een tijdje best wel gek van worden. Uiteindelijk zijn we er en stappen we uit.

"Zullen we maar eerst een plekje zoeken om te eten?" Iedereen knikt instemmend en zodra we binnen zijn vinden we al snel een plekje. Als we allemaal onze bestelling hebben gedaan en we zitten te eten kijk ik wat rond. "Dus, hoe komt het dat onze lieve Skylar, als meisje zijnde, op een jongens internaat zit." Vraagt Nick verward. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin dat Nick het ook weet. Voordat iemand ook maar iets kan zeggen schrikken Cody en ik ons helemaal kapot van iemand die met een nep hand over onze wang gaat. Ik draai me om een er staat iemand van het park die met een tevreden glimlach naar ons kijkt. De rest van de tafel gaat helemaal stuk omdat die het natuurlijk zagen aankomen.
Dit gaat nog een lange avond worden. Het voordeel is wel dat ik Nick niks hoef uit te leggen. "Oké, zijn jullie klaar?" Vraagt Brian die enthousiast opspringt. Ik knik en gooi de servetjes weg. "Oké, laten we gaan."