THE BADBOY WANTS ME {Ft. Shawn Mendes}

{19} Shawn en zijn struikelkunsten

POV. Moon

We lopen hand in hand weer terug naar Shawn zijn auto en ik krijg die stomme glimlach maar niet van mijn gezicht. "waar lach je om?" Shawn zijn bruine ogen kijken de mijne vragend aan. "om het feit dat we hier samen lopen en dat ik super gelukkig ben" Shawn zijn mondhoeken vormen zich nu langzaam ook in een glimlach en we lopen langzaam verder.

*****

Ik stap uit Shawn's auto en loop naar mijn huis. Net als ik de deur wil openen voel ik twee handen op mijn heupen die me snel omdraaien. "je bent wat vergeten" zegt Shawn met een twinkeling in zijn ogen. "owjah? wat dan meneer Mendes?" Ik probeer Shawn een beetje te irriteren maar hij trapt er niet in. "Dit" en voor dat ik ook maar iets kan zeggen voel ik twee zachte lippen op die van mij ik zwaai mijn armen om Shawn zijn nek heen en zoen hem terug. "Ik hou van je" murmelt Shawn zachtjes. "Ik ook van jou" hij glimlacht en laat me dan los. "Doei meneer Mendes" ik grijns en maak luchtgebaren dat hij mag gaan. "Doei mevrouw Garcia" Shawn loopt langzaam achteruit maar struikelt over het afstapje van de stoep.

Ik schiet in de lach en Shawn kijkt me verschrikkelijk boos aan. "Dat was niet grappig" "jawel Mendes dat was het wel en nou ophoepelen" ik lach nog steeds naar hem en Shawn maakt een luchtkusje. Dan draait hij zich om en loopt naar z'n auto.

******

Shawn is weg en meteen is alles een stuk saaier. Het is nu al laat in de avond en ik voel me zelf al moe worden. Ik besluit om te gaan slapen en plof neer op mijn tweepersoonsbed. Als ik mijn ogen sluit bekruipen leuke herinneringen mij van wat Shawn en ik hebben meegemaakt. Maar dan komen langzaam ook de minder leuke dingen naar boven en ik krijg er rillingen van.

Gewoon niet aan denken Moon...

Hij was zo en hij wordt nooit meer zo...

Maar diep vanbinnen voelt het toch nog niet helemaal perfect...

*****