Asansörde 90 Gün

Gün 10

Bugün güne kasıklarımdaki ağrıyla başlamıştım. Hissettiğim acıyla yüzümü buruşturarak yataktan kalkıp tuvalette ihtiyaçlarımı gidermiştim ve hızlı bir şekilde kahvaltı yapmıştım.

Daha sonra annemin hazırladığı sıcak su torbasıyla kendimi yatağıma atmıştım. Şu an ise biten sıcak su torbasını ağrıyan yerime koymuş bir şekilde uzanıyordum ve biten ilaçlarımı almak için eczaneye giden abimi bekliyordum. Bu ağrı bazı aylarda dayanılmaz oluyordu. Hem de çok.

Yatakta ağrının geçmesi için kıvranırken abimin sesini duydum. İlaçlarımı komodinin üzerine koyup hafifçe saçlarımı okşadı.
"İlaçlarını içince geçecek"
Kafamı aşağı yukarı sallayarak onu onayladım. Abim yatakta doğrulmama yardımcı olduktan sonra ilaçlarımı su yardımıyla içtim ve tekrar yatağa yattım.

Abim bana gülümsedikten sonra odadan çıktı ve kapımı kapattı. Derin bir nefes alıp verdim ve gözlerimi yumdum. Birazdan geçecekti. Bu ağrıyı ilk kez yaşamıyordum. Birazdan geçeceğini biliyordum.

Saat gece yarısına yaklaşırken ağrım oldukça hafiflemişti. Bu saate kadar yataktan çıkmamıştım ve annemi babamın da sayesinde ikna edip yemeğimi burda yemiştim. Tabiki izlediğim yabancı dizi eşliğinde.

Saat gece yarısına yaklaşmıştı ama ben aşağı inmeyi düşünme zahmetinde bile bulunmamıştım. Çünkü bugün arkadaşlarıyla bulusmamıştı. Tabi siz diyorsunuz, sen bunu nerden biliyorsun? Egehanı ve tüm arkadaşlarını fake hesabımdan takip ediyorum. Hiçbiri bulustuklarına dair bir snap atmadığına göre sorun yoktu. E, bizahmet bir günde evde otursun.

İçimden bu düşünceleri geçirdikten çok değil 10 saniye sonra yüzüm düşmüştü. Onu bugün ne yakından ne de pencereden göremeyecektim. Zaten gün boyu mesaj da atmamıştım.

Komodinin üzerindeki telefonumu alıp onla olan sohbet kutuma girdim ve dünki mesajları okumamaya çalışarak yeni bir mesaj yazmaya başladım.

Bilinmeyen: Nasılsın?

4 dakika sonra cevap vermişti

Egehan: İyidir sen

Bilinmeyen: Ben pek iyi değil.

Egehan: Niye

Ah, o beni mi merak etmişti? Yüzümde bir gülümseme oluşurken 3 saniye sonra bu gülümseme bozuldu. Bu klasik bir soruydu.

Bilinmeyen: Hastayım.

Egehan: Bu yaz günün de mi

Ona elbette özel günümde olduğumu söyleyemezdim.

Bilinmeyen: Evet, önemli bir şey degil zaten.

Bilinmeyen: Ne yapıyorsun?

Egehan: Maç izliyorum

Bilinmeyen: İstersen seni tutmayayım?

Egehan: Sorun değil konuşabiliriz

Bilinmeyen: Sen bana iyi mi davranıyorsun yoksa bana mı öyle geliyor?

Egehan: Kafama göre takılıyorum bilinmeyen

Egehan: İstersen seni eskisi gibi tersleyip başımdan savayım

Bilinmeyen: Yok, hayır.

Bilinmeyen: Böyle çok iyi.

Egehan: Sen ne yapıyorsun

Bilinmeyen: Şu an tek yaptığım şey senle mesajlaşmak.

Egehan: Heee anladım

Egehan: Önemlisin diyorsun

Bilinmeyen: Çok önemlisin diyorum.

Egehan: Anladım

Bilinmeyen: Peki.

Egehan: Peki

Bilinmeyen: Tıkandık sanırım?

Egehan: Galiba

Bilinmeyen: Seni seviyorum.

Bilinmeyen: İyi geceler.

Egehan: İyi geceler

×

Arkadaşlar bu bölüm benden size hediye olsun. Ve size bir şey söyleyeceğim. Aranızda Berilin yazışırken noktalama işaretlerini kullandığını ama Egehanın kullanmadığını fark eden oldu mu? Bölüme oy verip yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum♡ Yeni bölümde görüşürüz!