Asansörde 90 Gün

Gün 22

Evin kapısını kapattıktan sonra asansörün düğmesine bastım ve beklemeye başladım. Asansör şu an en üst kattaydı.

Yaklaşık 1 dakika sonra gelen asansörün kapısına gülümsediğim sırada kapı açıldı ve onu gördüm. Yüzümdeki gülümsemeyle ona bakarken o da gülümseyerek bana bakmaya başladı. Birden asansörün kapısı kapanınca gülüşüm yüzümde dondu. Lan onu görünce asansöre binmeyi unutmuştum!

Tekrar asansörün düğmesine basıp kapının açılmasını sağladım ve asansöre bindim. Hâlâ gülümseyerek bana bakıyordu.
"Sanırım az önce asansöre binmeyi unuttun"
Dediğinde bakışlarımı onun o güzel yüzüne çevirip
"Öyle oldu"
Dedim.

Güldü.

Güldüm.

Egehan tam ağzını açıp bir şey diyeceği sırada asansörün kapısı öterek açıldı ve Egehan da ağzını kapatmak zorunda kaldı. Ne diyeceğini merak etmiştim ama sormadım. Aslında soramadım desek daha doğru olur.

Beraber sessizce önce binadan sonra siteden çıktık.
"Nereye gidiyorsun?"
"Markete sen?"
"Basketbol oynamaya"
Kafamı sallayarak onu onayladım. Sessizce yürümeye devam ederken
"Bir gün sen de gelsene benle"
Deyince az kalsın yere düşecektim. Olduğum yerde durup kocaman açtığım gözlerimle ona bakmaya başlayınca o da ne yaptığımı anlamaya çalışır gibi bana bakmaya başladı.

Bence böyle güzel cümleler kurmadan önce bana haber vermeliydi.

Ya da ne bileyim alıştıra alıştıra falan söylemeliydi.

"Essah mı?"
Onun yanında mal gibi davranmak alışkanlık olmuştu.. Gülerek
"Essah"
Dediğinde ben de tebessüm ettim. Essah demek ona çok yakışıyordu. Ya da her ne derse desin ben ona yakıştırıyordum.

"Ben basketbol oynamayı bilmiyorumki"
Diyerek omuz silktiğimde
"Öğretirim"
Dedi.

İçten bir şekilde gülümsedim.

O da gülümsedi.

O gülümseyince daha da çok gülümsedim.

Öylece durup onun yüzünü sonsuza kadar izlemek istesemde tekrar yürümeye başladık. Zaten bir süre sonra da yollarımız ayrıldı. Markette gördüğüm her şeye gülümsemiştim. Eve dönerken yerde gördüğüm taşa bile gülümsemiştim.

Ciddi anlamda çok mutluydum ve bu mutluluk sonrasında üzüleceğim bir olay yaşamaktan deli gibi korkuyordum.

Eskiden bana ilerde Egehanla bu şekilde arkadaş olacağımı söyleselerdi hayatta inanmazdım.

Ama hayat buydu işte. Hiç bilmediğiniz bir anda hiç bilmediğiniz bir şekilde sizi mutlu edebilirdi. Hiç bilmediğiniz bir anda hiç bilmediğiniz bir şekilde sizi üzebileceği gibi.

×

Oy verip yorum yapalım lütfen. Yeni bölümde görüşürüz!