Gün 21

18.4K 1K 242
                                    

Oldukça sıradan bir gün geçirip tüm gün evde oturmuş olsamda şu an mutluydum. Hatta çok mutluydum. Kulaklarımda hâlâ sesi, hafızamda hâlâ görüntüsü vardı. Sanırım ilk kez yemek yiyişini bu kadar çok yakından izlemiştim ve düşündükçe heyecan yapıyordum.

Yav ne kadar güzel yemek yiyordu be.

Derin bir nefes alıp verdim ve yatakta diğer tarafa dönüp rahat bir pozisyon oldum. Konuşurken kıpırdayan dudakları gözlerimin önüne gelirken hafifçe gülümsedim. Hem dudakları hem de dudaklarının kıpırdayışı çok güzeldi. Zihnimde bana söylediği şeyleri düşünürken kocaman gülümsedim.

Burayı çok seviyorum bu yüzden seni de getirmek istedim.

Gülümsemem mümkünmüş gibi daha da büyüdüğü sırada telefonum öttü. Hem de onun için özel olarak ayarladığım zil sesiyle. Kalbim hızlanırken yataktan kalktım ve çalışma masamın üzerindeki telefonumu elime aldım. Saat 9'du.

Egehan: Napıyorsun

Seni düşünüyorum.

Beril: Hiç, öyle uzanıyordum. Sen?

Egehan: Ben de uzanıyorum

Çok ortak yönümüz var, çok.

Egehan: Kahvaltıyı beğendin mi

Sen beni zehir yemeye götürsende beğenirdim.

Beril: Evet çok beğendim.

Egehan: Güzel

Egehan: O zaman belki bir kez daha gideriz

Ne tarafa doğru bayılıyoruz?

Beril: Vallaha mı?

Egehan: He vallaha

Kalbim neden mümkünmüş gibi hızını daha da arttırıyor?

Beril: Olur gideriz tabi.

Egehan: Güzel

Beril: Tıkandık galiba?

Egehan: Tıkanmasak

Beril: Ha

Beril: Ney

Beril: Laaaaaan

Egehan: Ne oldu

Beril: Ay Egehan ben çok mutlu olabildim ya.

Beril: Ya şu an çok mutlu oldum cidden.

Beril: Tek kelimenle beni bu kadar çok mutlu etmeyi nasıl başarıyorsun?

İpleri kalbinin ellerine verip hızlı bir şekilde bu kadar mesaj yazmak hata mıydı gerçekten bilmiyorum.

Egehan: Beril

Egehan: Bunu nasıl yaptığımı bilmiyorum

Egehan: Ayrıca senin beni nasıl bu kadar çok sevdiğini de bilmiyorum ama

Beril: Ama?

Egehan: Boşver

Beril: Egehan söyle.

Egehan: Hadi benim çıkmam lazım sonra görüşürüz

Egehanın son attığı mesaja görüldü atıp telefonu bir kenara attım. Şu an deli gibi o amadan sonra ne diyeceğini merak ediyordum ama ne yazık ki bunu söylememişti.

Neyse merakı bir kenara bırakalım.

Çünkü acayip bir şekilde büyük olan mutluluğumun üstüne yeni mutluluklar eklendi.

Sanırım son günlerde yaşadığım aşırı doz mutluluktan ölebilirim.

Her zamanki gibi sevinç dansımı yaptıktan sonra boş ve siyah olan çizgili defterimi elime aldım. Bunu çok severek almıştım. Neden bu kadar çok sevdiğimi bilmiyorum ama hoşuma gitmişti işte.

Sandalyeme oturup kalemliğimden siyah bir kalem aldım ve defterin ilk sayfasını açtım. Çok severek aldığım bu defteri en güzel amaçla kullanacaktım. Kalemi birkaç kez döndürdükten sonra yazmaya başladım.

"28 Haziran 2017
Bir yazıya nasıl başlanılacağı hakkında hiçbir fikrim yok. Düşündüm de, sanırım gülüşünle başlamak en mantıklı seçenek.

Egehan neden bu kadar güzel gülüyorsun?

Bir insan nasıl bu kadar güzel gülebilir?

Bazen gülüşünü sonsuza kadar izlemek istiyorum. Sen sadece gülsen ben de oturup bir film izler gibi seni izlesem. Zaten hayat bir film olsa sen benim en güzel sahnem olurdun. Ve dediğim gibi ben bu sahneyi başa sarıp defalarca izlemek isterdim.

Gülüşünden biraz daha bahsetmek istiyorum ama aklıma gülünce kısılan gözlerin geldi.

Şu an kalbimin hızı her zamanki gibi arttı. Her zaman böyle oluyor.

Neden gülünce kısılan gözlerin aklıma gelince bile bu kadar çok heyecanlanıyorum?

Ah, ah ben seni ne çok seviyorum bir bilsen.

Varya ben de bir fotoğrafın var. Sen arkadaşlarınla kantinde otururken yan masadan zorluklarla çektiğim bir fotoğraf. Kocaman gülümsediğin bir fotoğraf. Geceleri o fotoğrafa bakıp uyumayı alışkanlık edeli aylar oldu.

Sanırım şu anlık yazdığım bu kadar şey yeterli. Seni anlatmak satırlara sığmaz zaten. Neyse, seni seviyorum. Hatta seni çok seviyorum. Bunu her zaman bil."

Gülümseyerek defterin kapağını kapattım ve kendimi yatağıma attım. Yastığımın altında bulunan fotoğrafı çıkarıp gülüşünü öptükten sonra öylece fotoğrafı izlemeye başladım.

Bir insan bir insanı nasıl bu kadar çok sevebilirdi?

×

Arkadaşlar umarım bölümü beğenmişsinizdir. Oy verip yorum yapmayı unutmayın. Sizi çok seviyorum♡ Yeni bölümde görüşmek üzere!














Asansörde 90 GünWhere stories live. Discover now