Asansörde 90 Gün

Gün 15

"Ay anne sen bi güzelleşmişsin"
Diyerek annemin yanaklarını öptükten sonra babama sarıldım. Bir yandanda
"Baba sen gün geçtikçe gençleşiyorsun ha"
Diye mırıldanıyordum. Salondan çıkmadan önce annemin birkaç ay önce aldığı halıya bakarak
"Sen de bugün formundasın"
Dedim. Tabiki gülümsemeyi ihmal etmemiştim. Anne ve babamın arkamdan bu kızın neyi var diye söylenmesine umursamadan adımlarımı abimin odasına yönlendirdim.

Kapıyı açtığımda içerinin boş olduğunu gördüm. Ve oldukça dağınıktı.
"Abimin odası ne kadar modern duruyor bugün değil mi anne?"
Diye bağırdım ve gülümseyerek kapısını kapattım. Abim evde yoktu, demek ki güzeller güzeli sevgilisiyle buluşmuştu. Onlar gerçekten çok yakışıyordu.

Adımlarımı kendi odama yönlendirip kendimi yatağıma attım. Ah tabiki pencereme öpücük atmayı unutmamıştım.

Bu mutluluk nerden mi geliyordu?

Bu mutluluk Egehanın dün attığı iki kelimelik tek mesajdan geliyordu.

Telefonumu elime alıp onla olan sohbet kutuma girdim ve bir süre öylece attığı mesajı izledim. Mesajı her okuduğumda heyecanlanıyordum. Tek mesajla bu hale gelen benim onunla sevgili olduğunu bile düşünemiyordum. Gerçi böyle bir şey hiçbir zaman olmayacaktı ama bu düşünceyi aklımın ucundan bile geçiremiyordum. Bu düşünce hayallerimde bile yoktu. Öyle bir şey olursa aşırı doz mutluluktan yaşayamazdım herhalde.

Vaktimi güle oynaya geçirdim. Annem ve babam uzun bir süre sonra beni bu kadar mutlu gördükleri için çok mutlulardı. Tabi biraz da şaşkın.

Saat 9'a yaklaşırken telefonumu elime aldım. Egehanın bugün tüm gün evde olduğunu biliyordum. Son görülmesinin 2 saat önce olmasından cesaret alarak mesaj yazmaya başladım.

Beril: Egehan ya,

Beril: Öpiyim mi seni bir kere,

Beril: Lazım olur.

Attığım mesajları tekrar okuduktan sonra gözlerimi pörtlettim. Kesinlikle bir daha Egehana mesaj atarken tüm kararı kalbime vermemeliydim. Beynim devreye girmeliydi. Utançla ofladıktan sonra yeni bir mesaj yazmaya başladım.

Beril: Pardon, elim kayabildi.

Ve o an çevrimiçi oldu. Ne tarafa doğru bayılıyoruz?

Egehan: Anlıyorum ya

Egehan: Olur öyle şeyler

Egehan: Nasılsın

Çok iyiyim. Mükemmelim. İki kelimenle her şeyi değiştirebiliyorsun. Seni çok seviyorum. Demedim tabi ki.

Beril: İyiyim sen?

Egehan: İyidir ben de

Derin bir nefes alıp verdim ve bu sabahtan beri aklımda dönen soruyu sordum. Bugün fazla mı cesaretliydim ne?

Beril: Yarın buluşalım mı?

Evet Beril. Nefes al, nefes ver. Sakinleş. Odanın penceresini açıp tekrar yatağıma yattım.

Egehan: Bu bir çıkma teklifi mi

Beril: Yok hayır,

Beril: Ben sadece,

Beril: Ya ne teklifi?

Beril: Ben,

Beril: Vallaha o anlamda şey yapmadım.

Egehan: Sakin Beril sakin

Egehan: Sadece şaka amaçlı öyle söyledim

Egehan: Neyse yarın görüşürüz

Beril: Yani buluşuyor muyuz?

Egehan: Evet

Beril: Allah razı olsun.

Beril: Ay ay ay,

Beril: Heyecandan öyle yazabildim.

Beril: Heyecan derken.

Beril: Tatil heyecanı.

Egehan: Sen en iyisi sakinleş Beril

Egehan: Yarın görüşürüz

Beril: Görüşürüz.

Her ne kadar mesajlarda saçmalamış olsam da şu anlık bunu umursamadım ve dans etmeye başladım. Yarın onunla buluşacaktım. Yarın onunla minnacıkta olsa vakit geçirip yüzünü doya doya izleyebilecektim. Eh, tabi cesaret edebilirsem. Gerçi bu gidişler cesaret ederdim.

Sevinçle çığlık atıp saçma figürlerden oluşan dansıma devam ettim.

Aşk başkaydı.

Aşk gerçekten çok başkaydı.

Şu an ona karşı hissettiğim bunca şeyin ismi aşk ve size şunu söyleyebilirim ki hiçbir zaman tam olarak aşkı anlatamayacağım. Aşk, kelimelere sığamayacak kadar değişik bir duygu. Ve ben bu duyguyu seviyorum.

Ama en çok onu.

Hep onu..

×
Arkadaşlar bölüm hakkındaki yorumlarınız benim için çok önemli. Ve tabiki vote vermeyi de unutmayın. Neyse. Sizi, Egehanı ve Berili seviyorum. Yeni bölümde görüşürüz!