Asansörde 90 Gün

Gün 14

Bugün abimle beraber plaja gitmiştik. Normalde sevgili abimin sevgilisi de bize katılacaktı ama işi olduğu için gelmemişti. Her neyse. Abimle plajda güzel vakit geçirmiştim. Bir güzel yüzüp rahatlamıştım. Çok kısa bir süre de güneşlenmiştim.

Şu an ise saat 6'ya yaklaşıyordu ve abimle beraber çoktan eşyalarımızı toplamıştık. Bikinimin üstüne mini yazlık elbisemi geçirdim ve o an onla göz göze geldim. Acaba hayal mi görüyorum diye düşünürken hafifçe gülümseyip el salladı ve elindeki voleybol topuyla voleybol sahasına doğru koşmaya başladı. Ben de öylece sırtını izledim. Yaklaşık 3 saniye çok belirgin olmasa da olan baklavalarını görmüştüm. Düzenli olarak fitness'a gittiğini biliyordum. Acaba yelloz kızlar baklavasına bakıyor muydu? Düşüncesi bile beni çıldırtmaya yetiyor. Derin bir nefes alıp verdim ve sırtına bakmaya devam ettim. Abimin bana seslenmesiyle ile kendime gelmiştim.

Neden böyle olur olmadık yerde karşılaşıyorduk ki? Koca şehirde başka plaj mı yoktu? Kendi düşüncelerime içimden göz devirdim. Ne güzel işte, tesadüfen de olsa karşılaşıyorduk.

Abimle eve geldikten sonra sırayla duş aldık ve annemin hazırladığı bir şeyleri yedikten sonra her zamanki gibi odama çekildim. Yatağıma sırt üstü uzandım ve öylece beyaz tavanıma bakmaya başladım. Saat 8 olmuştu. Acaba eve gelmiş miydi? Yoksa arkadaşlarıyla sahilde voleybol mu oynuyordu? O an onu izlemekten ve abimin bana seslenmesiyle fark edememiştim ama acaba voleybol oynayanlar arasında kız var mıydı? Hadi kızı geçtim, bikinili kız var mıydı? Kahretsin, neden sırtını izlemek yerine bakmamıştım ki?

Oflayıp yatakta yan döndüm ve bakışlarımı pencereme çevirdim. Pencereme bakınca bile o aklıma geliyordu. Tekrar ofladım ve gözlerimi kapattım. Gözlerimi kapatınca neden yüzünü görüyordum?

Derin bir nefes alıp verdikten sonra pencereyi açtım ve odanın havalanmasını sağladım. Sonra ise yarım kalan kitabımı okumaya karar verdim.

Uyumadan önce telefonumu elime alıp onla olan sohbet kutuma girdim. Çevrimiçiydi. Konuşuyor olabileceği kişiler gözümün önünden geçerken içim içimi kemiriyordu.

Beril: Selam.

Egehan: Selam

Beril: Mesaj atmam da sorun yok değil mi?

Neden böyle bir soru sormuştum ki? Bugün bana gülümseyip el sallamıştı. Bana gülümseyip. Bana. Yüzümde istemsizce bir tebessüm oluşurken yeni bir mesaj geldi.

Egehan: Hayır tabiki

Yazacak bir şey bulamadığım için telefonu kapatacağım sırada mesaj geldi.

Egehan: Önceki günlerde olan kaba mesajlarım için pardon

Sanki düşünceliydi. Fazla düşünceli.

Beril: Sorun değil.

Egehan: En baştan ben Beril deseydin seni terslemezdim

Beril: Öyle demek gerçekten kolay değil.

Egehan: Haklısın

Beril: Ne yapıyorsun?

Egehan: Yatakta uzanıyorum sen

Beril: Ben de

Beril: Tıkandık değil mi yine?

Egehan: Sanırım öyle oldu

Beril: O zaman,

Beril: İyi geceler.

Egehan: Sana da

Beril: Bide,

Beril: Şey.

Egehan: Ney

Beril: Seni seviyorum.

Sanırım ona ilk kez Beril olduğumu bilerken seni seviyorum demiştim. Bu cesaret nerden geldi vallaha ben de bilmiyorum. Bir süre en son attığım mesajdaki mavi tik izledikten sonra telefonu komodine koydum. Cevap vermemişti. Gerçi ne yazacaktı ki?

Oflayıp yatağın diğer tarafına döndüğüm sırada telefonum öttü. Telefonumu hızla elime aldım ve derin bir nefes aldım.

Egehan: Sevgini seviyorum

×

Arkadaşlar isterseniz B kişisi adlı kitabımada bakabilirsiniz. Bakarsanız çok sevinirim. Neyse. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum♡ Yeni bölümde görüşürüz!