Asansörde 90 Gün

Gün 34

"11 Temmuz 2017
Bu deftere bu satırları yazacağım aklımın ucundan geçmezdi ama dün bana benden hoşlandığını söyledi. Ve bu durum hala ilk anki kadar değişik hissetmeme yol açıyor. 10 Temmuz artık asla ama asla unutamayacağım bir tarih. Belkide bizim başlangıç tarihimiz. Yani dün bana benden hoşlandığını söylemesiyle belkide sevgili olmuş oluyoruz. Bu konu hakkında hiçbir fikrim yok ama sevgili olsakta olmasakta benden hoşlandığını bilmek bana bir ömür yetebilir. Onunla şu anda sevgili olma ihtimalimizi buraya yazınca fark etmem ne kadar gülünç değil mi? Ki zaten hala bunların gerçek olduğuna inanamıyorum. Kalbim dünden beri hıphızlı atıyor. Ve ben dünden beri ne Egehanın mesajlarına bakabildim ne de aramalarını cevapladım. İçim uyuşuyor gibi hissediyorum ve ona ne diyeceğimi hiç bilmiyorum.. Buraya yine yazmaya çalışacağım. Sanırım artık telefona bakmam gerek.."

Defterimin kapağını kapatıp derin bir nefes aldım.

Egehan bana neler yazmıştı hiç bakmamıştım. Daha doğrusu bakamamıştım. İnanın bu durum elimde değildi. Ne yapacağımı ne demem gerektiğini bilmiyordumki..

Dün sahilde onun Beril diye seslenmelerine rağmen hiçbir şey diyemeden telefonu yüzüne kapatmıştım. Çünkü komik bir şekilde ağlıyordum..

Ben ne yaptığımın ya da ne yapmam gerektiğinin hiç ama hiç farkında değildim ki.

Benden hoşlanması ve üstelik bunu bana söylemesi..

Nefesimi kesiyordu.

Hava aydınlanmaya başlamıştı. Ben hiç uyumamıştım. Uyuyamıyordumki.

Onun uyuduğunu tahmin ettiğim için anlık gelen cesaretle telefonu elime aldım ve ekrana baktım.

16 yeni mesaj
8 cevapsız arama

Ve bunların hepsi de Egehandandı.

Nefesimi tutup sohbete girdim ve yazdıklarını okumaya başladım.

Egehan: Beril
(20:10)

Egehan: İyi misin
(20: 10)

Egehan: Sana bir şey olmasından endişeleniyorum telefonu neden yüzüme kapattın
(20:10)

Egehan: Sanırım ilk kez bu kadar çok korkuyorum Beril
(20:11)

Egehan: Beril aramalarımı neden açmıyorsun
(20:13)

Egehan: Sana bir şey olmasından çok korkuyorum Beril
(20:15)

Egehan: Lütfen
(20:20)

Egehan: Artık aç şu telefonunu
(20:20)

Egehan: SİKEYİM BÖYLE İŞİ NEDEN HALA AÇMIYORSUN
(20:44)

Egehan: ALLAH KAHRETSİN ÇOK KORKUYORUM
(20:44)

Egehan: Ben yanlış bir şey mi söyledim Beril
(21:10)

Egehan: Amına koyim neden böyle yapıyorsun
(21:11)

Egehan: Lütfen artık bak buraya ve bir şey yaz
(22:24)

Egehan: Beril sana kötü bir şey söylemedim neden bunu yapıyorsun
(23:10)

Egehan: Sen böyle yapınca senden hoşlanmayı keseceğimi falan düşünüyorsan yanılıyorsun çünkü ben senden sadece hoşlanmıyorum Beril
(00:11)

Egehan: Seni seviyorum
(00:11)

Başım dönmeye başlamıştı.

Gözlerimden süzülen yaşları fark ettiğim sırada aynı zamanda kahkaha da atıyordum. Ailemin uyuduğu aklıma gelince sustum.