Gün 27

14.6K 779 116
                                    

Saat akşam 8di ve ben mutluydum. Hemde hiç olmadığım kadar mutluydum. Bu mutluluğu Egehan tarafından yaşayacak kadar ne sevap işlediğimi bilmiyordum.

En son attığı mesaja görüldü attığımdan beri ne konuşmuştuk ne onu camdan görmüştüm ne de başka bir şey olmuştu.

Ama inanın bunu bile düşünemeyecek kadar mutluydum.

Bu kadar mutluluğumun sonunda kötü bir şey olmasından korksamda mutluydum işte.

Sabahtan beri camı açıp dışarıya 'çok mutluyum' diye bağırmamak için dizginliyordum kendimi. Ama tabiki de bu çok mutlu olduğum gerçeğini değiştirmiyordu.

Çünkü ben gerçekten çoı mutluydum. Ve bugün hissettiğim en yoğun duygunun mutluluk olması beni gülümsetiyordu.

Tabiki gülümseyecektim.

Çünkü mutluydum.

Hemde Egehan tarafından mutlu edilmiştim.

Bu yüzden çok daha mutluy-

Aklımdan geçen bu güzel düşüncelerin bölünme sebebi çalan kapı olmuştu. Anne ve babam amcamlarda, abim ise sevgilisyle dışarda olduğum için tektim. Anne ve babam evden çıkalı çok olmamıştı ama gelen kişi abim olabilirdi.

Yüzü koyun yattığım yatağımdan yüzümde kocaman gülümseyle kalktım ve dış kapıya gittim. Delikten bakma ihtiyacı duymadım ve kapıyı açtım.

Egehan gelmişti. Ona
"Aa merhaba"
Dedim.

Bir dakika.

Egehan gelmişti.

Egehan.

Gelmişti.

Fark ettiğim bu gerçekle gözlerim kocaman açıldı ve onun merhaba demesine fırsat vermeden kapıyı yüzüne kapattım.

Çünkü Egehan gelmişti!

Sırtımı kapıya yaslayıp derin bir nefes alıp verdim. Gözlerimi ise sıkıca yummuştum. Birkaç saniye sonra tekrar çalan kapıyla dudaklarımı ısırarak kapının deliğinden baktım. Bu rüya falan değildi. Egehan kapımızda duruyordu!

Egehan kapıyı çalarak
"Beril açmak için neyi bekliyorsun?"
Deyince yutkundum ve koridordaki boy aynasından kendime baktım. Bugünde üstümde kedili pijama takımım vardı ama nedense bundan çok utanmamıştım, çünkü beni daha öncede pijamayla görmüştü.

"Beril!"
Diye seslenip bu seferde kapının ziline bastığında nefesimi tuttum ve kapıyı açtım.

Onunla göz göze olmak kalbimin çok fazla hızlı atmasını sağlıyordu.

Gözleri çok güzeldi.

Ve şu anda dehşet derecede yakışıklı gözüküyordu.

Evet her zamanki gibi.

"Neden kapıyı açmıyorsun?"
Diye şaşkınlıkla sorduğunda sessizliğimi koruyup yutkundum.
"Beril benden kaçıyor musun?"
Diye devam ettiğinde hızla kafamı iki yana salladım.
"Ben sadece çok heyecanlandım"
Diye sessizce mırıldandığımda bu sefer o yutkundu. Ne diyeceğini bilemediği her halinden belliydi.

Şaşırmıştı.

Bu her halinden belliydi.

"Daha önce hiç böyle sevilmedim"
Dediğinde ise şaşırma sırası bana geçmişti. Cevap veremedim. Ki eğer cevap vermeye kalkışsaydım muhtemelen ona teşekkür etmek gibi bir saçmalık yapardım..

Bir süre sessizce durduğumuzda yerdeki bakışlarımı ona çevirdim. Bana bakıyordu. Yutkundum ve
"Sen ne için gelmiştin?"
Dedim. Bakışlarını etrafta gezdirdi ve nedense birkaç saniye düşünüp konuştu.
"Ben yarın bir şeyler mi yapsak diyecektim"

Şu saniyeler rüya olamayacak kadar güzeldi.

Heyecanımdan
"İkimiz mi?"
Diye sorduğumda tebessüm etti ve
"Evet ikimiz"
Dedi.
"Ne yapacağız?"
Dediğimde kalakaldı.
"Bilmem ne yapmak istersin?"
Diyince bende kalakaldım. Cesaretimi toplayıp
"Bana ne yaptığımız fark etmezki, senle beraber olduktan sonra"
Deyince çok güzel bir şekilde gülümsedi.
"Lunapark sever misin?"
Dediğinde gözlerim kocaman açıldı. Çok severdim! Heyecanla
"Evet"
Deyince gülümsemesi dahada büyüdü.
"O zaman saat 7 de dışarda buluşalım"
Dedi. Kafamı aşağı yukarı sallayarak
"Tamam"
Dedim.

Gülümsedi.

Gülümsedim.

Bir süre sessizce birbirimize öylece baktık. Gözlerini ilk kaçıran o oldu. İlk konuşanda öyle.
"O zaman ben gideyim"
Dediğinde
"O zaman sen git"
Dedim.

Gülümsedi.

Lanet olsun çok güzel gülümsüyordu.

"Görüşürüz o zaman"
Deyip merdivenlere doğru yürüyen Egehanın sırtına bakarken
"Kendine iyi bak"
Diye mırıldandım. Kafasını çevirdi gülümsedi ve sonra gitti.

Bende kendimi saniyeler içerisinde yatağıma attım.

Salak değildim.

Bir şeyler oluyordu.

Ama bana her şeyin bu kadar hızlı ve kolay bir şekilde gerçekleşmesi garip geliyordu. Hatta direk bu tarz şeylerin gerçekleşmesi garipti.

Alışamıyordum.

İnanamıyordum.

Ve çok seviyordum.

×

Ve yeni bölüm geldi :) Yorum yaparsanız çok mutlu olurum. Sizleri çok seviyorum. Kendinize iyi bakın.

Asansörde 90 GünWhere stories live. Discover now