~Λίγες μέρες μετά~
-Έλα ρε Αλέξη, έχω και εγώ μια ψυχή, είπα λαχανιασμένη και κάθισα στην ζεστή άσφαλτο.
-Ρε Αναστασία, τρέχεις μόνο 5 λεπτά και το να κάνουμε πράγματα μαζί είναι μέσα στους κανόνες ,μετά θα σε ακούσω στο μάθημα τσέλο !Αποκρίθηκε αγανακτισμένα .
Ο Αλέξης ήταν <πρωταθλητής> στο στίβο. Πάντα βγαίνει πρώτος στους περισσότερους αγώνες του σχολείου και αυτό εξηγεί πάρα πολλά για το γυμνασμένο σώμα του. Φορούσε μια απλή φόρμα αντί για την σωστή ενδυμασία του. Το γκρι μπλουζάκι του είχε κολλήσει στο ιδρωμένο κορμί του, κάνοντας τους καλογραμμένους κοιλιακούς του και το γυμνασμένο στήθος του να διαγράφονται αρκετά.
-Καλύτερα να τραβήξεις μια φωτογραφία αν θες να το βλέπεις περισσότερο ,είπε με ένα σαρκαστικό χαμόγελο και με τράβηξε από το χέρι για να με σηκώσει από τον δρόμο.
-Βλάκα... ψέλλισα και συνέχισα το τρέξιμο μαζί του.
Μέτα απο αρκετή ώρα τρεξίματος καθίσαμε σε ένα παγκάκι χαζεύοντας την θέα της πόλης.Η πόλη για άλλη μια φορά ήταν γεμάτη απο εικόνες και ήχους. Αμάξια, που είχαν κολλήσει στην κίνηση και άνθρωποι, που έτρεχαν για της δουλείες τους. Ο καθένας και μια διαφορετική ιστορία!Κορναρίσματα, φωνές και μουσική ήταν αυτά που μπορούσες να ακούσεις ,μια ζωντανή πόλη!Παρόλο που ήταν χειμώνας, οι τελευταίες μέρες ήταν αρκετά ζεστές. Καθίσαμε, χωρίς να μιλάμε, καθώς απολαμβάναμε τον κρύο αέρα που πέρναγε πάνω στο ξαναμμένο πρόσωπο μας.
-Γράψε λάθος, θα βγω με τα παιδιά! Η φωνή του διέκοψε τις σκέψεις μου. Τον παρατήρησα να χαμογελάει στην οθόνη του κινητού του. Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα τσίμπημα μέσα μου.
-Λες ψέμματα ,θέλω να δω το μήνυμα, αναφώνησα.
-Γιατί μαμά μου είσαι ; Ρώτησε με ένα στραβό χαμόγελο.
-Εντάξει, τότε εγώ θα πω σε κανέναν Γιώργο που μου είχε στείλει μήνυμα, θα χαρεί πολύ αν βγούμε! Απάντησα με ένα νεύμα ικανοποίησης και σηκώθηκα να φύγω, αλλά η λαβή του ήταν δυνατή.
-Γατάκι, Όχι σε εμένα αυτά, αποκρίθηκε και με τράβηξε κοντά του. Τα σώματα μας είχαν κολλήσει και μπορούσα να νιώσω το στήθος μου να ανεβοκατεβαίνει αγγίζοντας το δικό του.
-Με τρομάζεις όταν γίνεσαι έτσι, είπα χαμηλόφωνα και κοίταξα κάτω. Τα πανέμορφα, γαλάζια μάτια του είχαν γίνει σκούρα λες και πριν ήταν μια ήρεμη θάλασσα που ξαφνικά φουρτούνιασε.
YOU ARE READING
Let's Play My Game
Teen Fiction-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
