Το καλοριφέρ στο ασπρο γραφείο της Ελένης έκανε έναν ενοχλητικό θόρυβο, με αποτέλεσμα να με αποσπά από τα λόγια της.
-Αναστασία, με ακούς?
-Ναι φυσικά, απλώς με αποσυντονιζει ο θόρυβος του καλοριφέρ, απολογηθηκα.
Η βοήθεια που μου χαρίζει η Ελένη είναι το καλύτερο δώρο.Πίστευα ότι θα αργήσω να γίνω όπως πριν ,αλλά ήδη από το δεύτερο μας ραντεβού είχα αρχίσει να νιωθω ηδη καλύτερα.
-Ελένη, από την μια πλευρά νιώθω καλά,εννοώ ότι μπορώ να προχωρήσω την ζωή μου κανονικά.Δεν το περίμενα να γίνει τόσο γρήγορα αυτό. Αλλά, από την άλλη, είμαι καθημερινά στο δωμάτιο μου, κάνω τα μαθήματα μου και μετα ξεχνιέμαι με το τσέλο μου.δεν νιώθω την ανάγκη να βγω λες και κάτι με κρατάει πίσω...
-Είναι δύσκολο στην αρχή,αλλά με τον καιρό θα δεις ότι θα αρχίσεις να βρισκεις τον εαυτό σου και τους παλιούς σου ρυθμούς.Δεν περιμένουμε ότι από την μια μέρα στην άλλη θα γίνεις το κορίτσι που θα βγαίνει έξω μέχρι αργά το βράδυ,δεν ήσουν ποτέ έτσι άλλωστε..
-Ναι,αλλά είμαι από σπίτι σχολείο από σχολείο σπίτι και από σπίτι φροντιστήριο, δεν πάω ούτε καν στην αγαπημένη μου καφετέρια με την Άννα και ούτε στο βουνό με τον Αλέξη, μόλις είπα την λέξη "βουνό" ενα ρίγος ενιωθα να με διαπερνά στην θύμηση τον αναμνήσεων.
-Στο βουνό είναι φυσιολογικό να μην θες να πας με όλα αυτά που έχουν προηγηθεί, αλλά μην φοβάσαι, ο στόχος είναι να ξεπεράσεις αυτό που σε τραβάει πίσω και γι'αυτό είμαι εγώ εδώ, χαμογέλασε και μου κράτησε το χέρι.Ένιωσα σαν να μου μιλούσε και να με συμβούλευε η μητέρα μου,κάπως έτσι όταν έκλαιγα μικρη επειδη φοβόμουν με παραρηγορουσε , μου λείπει...
-Ναι,αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτό και πως να το αντιμετωπίσω, έκατσα πίσω στην καρέκλα μου και περίμενα την επόμενη απάντηση.
-Θα βρούμε μαζί όλες τις απαντήσεις που αναζητας.Θελω να έχεις υπομονή και πίστη. Κάπου εδώ τελειώνει και το σημερινό μας ραντεβού, σηκώθηκε από την καρεκλα, χαίρομαι για την συνεργασία μας, μου έδωσε το χέρι της και κάναμε μια φιλική χειραψία.
-Χαίρομαι που δεν με αντιμετωπίζεις σαν μικρό κορίτσι, είπα καθως περπατουσαμε στον διάδρομο που ήταν γεματος με πίνακες ζωγραφικής για να πάμε στο σαλόνι.
-Σε αντιμετωπίζω όπως σου αρμόζει.Τωρα θα ήταν καλό να βγεις μια βόλτα με ανθρώπους που σε νοιάζονται και σε κανουν να νιώθεις όμορφα.
YOU ARE READING
Let's Play My Game
Teen Fiction-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
