-Αναστασία,άκουσα την φωνή της Άννας και εβγαλα τα ακουστικά από τα αυτιά μου.
-Δεν θα εφευγες με τον Πάνο? Ρώτησα μόλις ήρθε δίπλα μου.
-Τι να κάνω λέει? Αφού τσακωθηκαμε!Βγήκαμε εκτός ελέγχου. Απάντησε νευριασμενη καθώς περπατούσαμε προς τα σπίτια μας.
-Πως τα κατάφερες ? Ποτέ κανείς δεν έχει καταφέρει να τον φέρει στα όρια του.
-Τα κατάφερα όμως εγώ, απάντησε λυπημένα.
-Τι έχει γίνει βρε Αννούλα μου ?
-Τσακωθηκαμε, γιατι ποτέ δεν του έχω πει κάτι για εμένα, πέρα από τα βασικά.
-Από την μια έχει δίκιο. Άννα μου, είστε ζευγάρι και εσύ φημιζεσαι για τον υπέροχο χαρακτήρα σου και ο Πάνος σαν το καλύτερο αγόρι, που μπορείς να βρεις, ανησυχεί μήπως υπάρχει κάτι άσχημο κάτω από αυτό.
-Ναι αλλά....
-Δεν έχει "ναι αλλά",όπως Εσύ ξέρεις πράγματα γι'αυτόν και την οικογένειά του,έτσι κι αυτός τόσο καιρό που είσαστε μαζί, θέλει να ξέρει και για σένα.Το να μιλάς με τον άνθρωπο σου,για τα πρόβληματά σου,της ανησυχίες σου,σε φέρνει πιο κοντά,σε δένει ακόμα περισσότερο μαζί του .και μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας,ο Πάνος σε αγαπάει και στο έχει αποδείξει,πολλες φορές.θυμασαι πέρσυ το χειμώνα, που ήσουν στο νοσοκομείο με την σκολικοειδιτιδα πως ξημεροβραδιαζοταν εκει?ή τοτε που εσπάσες το πόδι σου κ ήσασταν στις αρχές ακόμα,συνέχεια σπίτι ήταν.
-Ναι εχεις δικαιο.Σε ευχαριστώ πολύ Αναστασία μου, το βράδυ τι θα κανεις ?
-Εμμ θα διαβάζω υποθέτω, γιατί? Απάντησα, αν και ήξερα ότι έλεγα ψέμματα στην κολλητή μου, για χάρη του Αλέξη.
-Σκέφτηκα αν ήταν να πηγαίναμε βόλτα, αλλα εντάξει το Σάββατο αν είνα!
-Ναι το Σάββατο Καλά το λες,είπα γρήγορα.
-Εντάξει αγάπη, κάπου εδώ πρέπει να φύγω, τα λέμε, είπε και τράβηξε το στενό που οδηγούσε στο σπίτι της.
Με την Άννα μένω σχετικά κοντά. Το δικό της σπίτι είναι ένα στενό πριν από μενα. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα, όλο το σπίτι μύριζε από την μυρωδια του φαγητού, αμέσως εσκασα ενα τεράστιο χαμόγελο,αφού είχε το αγαπημένο μου,παστίτσιο!
-Μπαμπά μου γύρισες? Φωναξα και μια πόρτα άνοιξε από πάνω.
-Ναι κορίτσι μου, άκουσα την φωνή του πατέρα μου και μετά από μια τρεχαλα στις σκάλες τον βρήκα μπροστά μου.
YOU ARE READING
Let's Play My Game
Teen Fiction-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
