🌹👑Κεφάλαιο 22🌹👑

11.5K 1K 80
                                    

-Αναστασία που το πας ? Είπε και πήγα κοντά του, έκλεισα τα μάτια μου και τον φίλησα στο μάγουλο.

-Έπρεπε να δεις την φάτσα σου Αλέξη, άρχισα  να γελάω και έβαλε το χέρι του στο στόμα μου.

-Θα μας ακούσουν ηλίθια! Ψιθύρισε και εγώ προσπαθούσα να βγάλω το χέρι του από το στόμα μου.

-Έλα ρε μεγάλε παίξε μπάλα! Άκουσα την φωνή της Άννας και γουρλωσα τα μάτια μου.

-Αλέξη μας κατάλαβαν,είπα μόλις έβγαλε το χέρι του από το στόμα μου.

-Δεν μας έχουν καταλάβει Αναστασία και δεν πρόκειται να μας καταλάβουν αν κάνω αυτό,είπε αποφασισμένος και με φίλησε στο στόμα.

Είχε κλειστά τα μάτια του, ενώ εγώ ανοιχτά,δεν ήξερα τι να κάνω , δεν άνοιγα καν το στόμα μου. Απομακρύνθηκα  απο κοντά του και πήγα πιο πέρα, ενώ αυτός άνοιξε τσαντισμενος τα μάτια του.

-Γιατί? Ψιθύρισε θυμωμένος.

-Γιατί δεν ξέρω αν ειμαι έτοιμη,απάντησα με κατεβασμένο το κεφάλι.

-Αναστασία μου... και με τα δυο του δάχτυλα ανασηκωσε το πηγούνι μου και με κοίταξε στα μάτια,ξέρω ότι αυτό το θέλουμε και οι δύο.

Με επιασε στο προσωπο με τα δυο του υπέροχα  χερια, και οι μορφές μας έγιναν ένα , τα χείλη μας ενωθηκαν.

Ναι το πρώτο μου φιλί είναι με τον Αλέξη,το κρας μου,το πρωτο μου καρδιοχτυπι,πάνω  στο βουνό, ενα  χειμωνιάτικο βράδυ Τετάρτης.Εγώ είχα ακουμπήσει ατσουμπαλα τα χέρια μου στο στέρνο του, ενώ αυτός είχε  τυλίξει τα δικά του γύρω από την μέση μου και με κρατούσε τόσο σφιχτά. Τόσο ανάκατα  συναισθήματα,αλλά και τόσο δυνατά.Από την μια, στο στομάχι μου να πετάνε ένα σωρό πεταλούδες και από την άλλη, το άγχος,πως πρέπει να τον φιλήσω και η απορία, αν το κάνω σωστά .Ο Αλέξης όμως...απομακρύνθηκε  λίγο,με κοιτάξε στα μάτια,τόσο όμορφα,τόσο τρυφερά,τόσο παθιασμένα που κάθε λέξη εκείνη την στιγμη έχανε το νόημα της,μου χαϊδέψε το πρόσωπο και αρχίσε να με φιλάει ξανά .πηρα μια βαθιά ανάσα και αφέθηκα  στο ταξιδιάρικο φιλί του.κατι μαγικό,κάτι μοναδικό,κάθε του άγγιγμα,κάθε του χάδι με εκανάν  να ανατριχιάζω.

-Αλέξη,ψιθύρισα καθώς απομακρυνομουν, γιατί δεν μπορουσα να βρω την ανάσα μου?

-Πες μου, είπε με μια απίστευτη ηρεμία στο πρόσωπο του, χωρίς να με αφήσει να απομακρυνω το σωμα μου.

-Πριν με βγάλεις άχρηστη, μπορούμε να μην το σχολιάσουμε αυτό?να κάνουμε ότι δεν έγινε ποτέ?

Let's Play My GameWhere stories live. Discover now