-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής.
-Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
ΔΕΝ ΠΊΣΤΕΥΑ ΌΤΙ ΘΑ ΦΤΆΣΩ ΜΈΧΡΙ ΕΔΩΩΩΩ ΕΊΜΑΙ ΣΤΗΝ 15 ΘΈΣΗ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΌΛΟΥΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΛΉΘΕΙΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΆΩ ΜΠΙΦΤΈΚΙΑ ΜΟΥ...ΠΩΣ ΈΚΑΝΑ ΌΤΑΝ ΤΟ ΕΊΔΑ:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Καλή Ανάγνωση 🌹💘
-Τα ξέρω όλα, οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα του Πάνου με έκαναν να τρομάξω.
Γύρισα και τον κοίταξα κατάματα, ίσως να ήταν ο άσσος στο μανίκι μου, ίσως να ήταν η μοναδική μου ελπίδα. Στα μάτια μου ξαφνικά φάνταζε άγγελός και ας φορούσε κατάμαυρα ρούχα, ήταν ο από μηχανής θεός!
-Πως τα ξέρεις όλα? Ρώτησα καθώς τον ακολουθούσα με τα μάτια μου.
-Τον άκουσα που σε εκβιαζε και επιπλέον ήξερα τι σκαρώνει ο Μάνος είχα πάει χτες σπίτι του και είδα τις φωτογραφίες , απάντησε και κάθησε δίπλα μου.Ο Αλέξης είναι κολλητός μου από το δημοτικό και πολλές φορές του είχα πει να προσέχει τον Μάνο, γιατί δεν μου γεμίζει το μάτι. Αναστασία, ξέρω πόσο σημαντικοί είναι ο Αλέξης και η Άννα για εσένα, μπορείς να με εμπιστευτείς, έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε στα μάτια.
-Έχω και δεύτερη επιλογή? Απαντησα ρωτώντας.
-Δυστυχώς ή ευτυχώς ειμαι η μόνη σου επιλογή, γέλασε και το κουδούνι χτύπησε.
-Και τώρα τι θα πρέπει να κάνω? Ρώτησα, ενώ ανεβαίναμε τις σκάλες.
-Όταν σε ζητάει ο Μάνος θα μου το λες και εγώ θα σε βοηθάω, ουσιαστικά εγώ είμαι συνδετικός κρίκος της ιστορίας. Είμαι το αγόρι της κολλητής σου, κολλητός του Αλέξη και κάνουμε παρέα και με τον Μάνο, είμαι 3 σε 1 αν δεν το έχεις καταλάβει,γέλασε ξανά και κατευθυνθήκαμε προς το παγκάκι όπου και θα περιμέναμε την Άννα.
-Δεν ξέρω, φοβάμαι.
-Τι φοβάσαι βρε χαζό? Μην πάθει κάτι ο Αλέξης? Μην τσακωθεις με την Άννα ή μήπως Μάνος σας σκοτώσει?
-Εμ, λιγο πολύ αυτά φοβάμαι, ψέλλισα κατεβάζοντας το κεφάλι μου.
-Μην φοβάσαι, έχεις κανονίσει κάτι με τον Αλέξη?
-Ναι, απάντησα μονολεκτικά.
-Ωραία τότε να είσαι προσεκτική.
Οι υπόλοιπες σχολικές ώρες πέρασαν κάπως έτσι, μίλαγα με τον Πάνο για το θέμα που με απασχολούσε περισσότερο και σκεφτόμουν πόσο τυχερή είναι η Άννα που τον βρήκε. Όμως ακόμα είχα ένα κακό προαίσθημα που μεγάλωνε όταν έβλεπα την Άννα...
-Αναστασία, θα έρθεις μαζί μας? Άκουσα την φωνή της Άννας και την είδα να κρατάει τον Πάνο.
-Λέω να σας αφήσω μόνους,αρνήθηκα ευγενικά και έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου.
Το τραγούδι "One last dance" ηχουσε στα αυτιά μου, κάνοντας με να θυμηθώ στιγμές αλλά και λόγια. Στιγμές μαζί με την Άννα και τον Αλέξη, το λόγια που είχε πει η μητέρα μου στον ύπνο μου, αλλά και τα λόγια της κυρίας Ελένης και του Μάνου. Όλα αυτά με βάζουν σε ένα σκοτεινό τούνελ που το μόνο φως είναι ο Πάνος. Ίσως όλα αυτά να είναι αρκετά δραματικά, ίσως όλα αυτά να με αφήνουν πίσω στο παιχνίδι με το Αλέξη, κάνοντας μια μεγάλη παρένθεση ή ίσως όλο αυτό να μας φέρουν πιο κοντά. +
-Πριγκιπισσα, έχεις κανονίσει κάτι για σήμερα? Άκουσα την φωνή του πατέρα μου βγαίνοντας από το μπάνιο.
-Θα πάω για ψώνια και μετά μια βόλτα γιατι?
-Γιατί σκέφτομαι να βγω μια βόλτα σήμερα, δήλωσε και κατέβηκε τις σκάλες γρήγορα με ένα θερμόμετρο.
-Μπαμπά είσαι καλά ? Ρώτησα σοκαρισμένη.
-Ναι αγάπη μου, απλώς πήρα απόφαση να βγω με τους γονείς της Άννας και με την Ελένη.
-Να βγείτε και να αργησετε να έρθετε! Χαμογέλασα και πήγα στο δωμάτιο μου, ψάχνοντας τι ρούχα θα έπρεπε να βάλω σε λίγο που θα πήγαινα για ψώνια με τον Αλέξη.
Ένα άσπρο τζιν με ένα κόκκινο φούτερ και άσπρα παπούτσια φάνταζαν υπέροχα. Το κουδούνι χτύπησε και κατέβηκα σφαίρα κάτω.
-Γεια σου γατάκι, είπε καθώς πήγαινε μέσα.
-Γεια σου εσένα! Δεν θα πάμε? Ρώτησα, ενώ τον ακολουθούσα μέσα. Ο κλασικός Αλέξης που ψάχνει για φαγητό στην κουζίνα.
-Θα πάμε, αλλά αναρωτιόμουν αν είχες κάτι να φάμε.
-Όχι δεν έχω, πάμε να φύγουμε, δηλωσα και τον τράβηξα από το χέρι, μόνο που ήταν πιο δυνατός από εμένα, με αποτέλεσμα να με τραβήξει κοντά του.
-Είσαι σίγουρη? Με ρώτησε κοιτώντας με, μπορούσα να νιώσω την ανάσα του στο πρόσωπο μου.
-Είναι ο πατέρας μου στο δωμάτιο του, ψέλλισα και με απομάκρυνε απαλά από κοντά του.
-Τι? Και δεν το λες τοση ώρα? Τέλος πάντων είσαι έτοιμη να γίνεις το μοντέλο μου ? Ρωτησε καθώς βγαίναμε από το σπίτι.
-Δεν ξέρω, θα πρέπει να φοβάμαι?
-Αρκετά! Με φίλησε στο μάγουλο και άνοιξε την πόρτα μου.
-Τι ευγενικός! Σαρκαστικά.
-Είμαι στις καλές μου, είπε κλείνοντας την πόρτα και πηγαίνοντας στην θέση του στο αυτοκίνητο.
Πρέπει να του πω για τον Μάνο...
ΚΑΙ ΝΑ ΑΥΤΟ ΉΤΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΥΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥ ΤΟ ΞΈΡΩ ΑΡΚΕΤΆ ΜΙΡΚΟ ΑΛΛΆ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ (ΕΓΩ) ΣΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΆΖΕΙ...
