Let's Play My Game

🌹👑Κεφάλαιο 13🌹👑

-Αλέξη, Αλέξη μην το κάνεις αυτό! Φώναξα από πίσω του. Δεν ήξερα που βρισκόμουν ή πως βρέθηκα εδώ ,το μόνο που ήξερα είναι αυτό που έβλεπα.

-Αναστασία φύγε δεν θέλω να το δεις αυτό! Φώναξε κλαίγοντας

-Αλέξη πρόσεχε, μπορεί να πέσεις!Συνέχιζα να  φωνάζω και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους .

-Παράτα με πια και εσύ,έκανε ένα βήμα μπροστά.

-Αλέξη φύγε από εκεί πέρα, έτρεξα κοντά του κλαίγοντας.

-Αναστασία δεν θέλω να ακούσω την αγαπημένη μου να κλαίει τα τελευταία λεπτά της ζωής μου, είπε ο Αλέξης χωρίς να με κοιτάει.

-Γιατί τι θα κάνεις; Ρώτησα χωρίς να κινηθώ.

-Αντίο Αναστασία, σε αγαπάω! Είπε, και έπεσε  από τον γκρεμό.

.......

-Πριγκίπισσα , τι έπαθες; άκουσα τον πατέρα μου να αναρωτιέται με μια ανήσυχη φωνή .

-Μπαμπά μου, είναι καλά ; Ρώτησα τρομαγμένη και έπεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας.

-Κορίτσι μου,ήταν απλά ένα κακό όνειρο,μου απάντησε και μου χάιδεψε καθησυχαστικά το κεφάλι. Πέσε να κοιμηθείς κ όλα καλά θα πάνε.

-Ναι μπαμπά μου,του είπα,αλλά πλέον ήμουν σίγουρη πως κάτι δεν πήγαινα Καλά.

Άνοιξα το κινητό μου,όμως για ακόμα μια φορά κανένα μήνυμα από τον Αλέξη ,ούτε ένα τηλεφώνημα.

-Απαντά βρε Αλέξη μου, απαντά...
+

-Μπαμπά μου φεύγω για το σχολείο,ανακοίνωσα.Η αϋπνία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου.

-Εντάξει κοριτσάκι μου, εγώ έχω δουλειά, θα μαγειρέψω και θα φύγω, αποκρίθηκε και έφυγα.

Έβαλα ακουστικά στα αυτιά μου και άρχισα να περπατάω προς το σχολείο μου ,σιγοτραγουδώντας ένα εύθυμο τραγούδι,για να πείσω τον εαυτό μου, πως σήμερα ξημερώνει μια όμορφη μέρα.Δυστυχώς, όλα σβήστηκαν όταν είδα την Άννα να κλαίει στην αγκαλιά του Πάνου.

-Ίσως να μην τα πήγε καλά στο διαγώνισμα των μαθητικών , ναι αυτό είναι! Ψιθύρισα στον εαυτό μου και πήγα κοντά της.

-Άννα μου, Τι έγινε ;

-Πανό, μπορείς να φύγεις; Πρόσταξε ευγενικά το συμπονετικό αγόρι της.

-Το ξέρει; Την ρώτησα μόλις έφυγε ο Πάνος.

-Μονό και μόνο επειδή είναι κολλητός του,αποκρίθηκε  μέσα από τα δάκρυα της.