Being His Slave [ UNDER REVISION ]

Chapter 3: Slave

Zyril's POV

Parang gusto ko ng mamatay sa nabalitaan ko. Alipin sa loob ng dalawang taon? For real? Paano pag iyong pinili ko? Eh di mas makakaranas ako ng impyerno? Simula na nawala magulang ko, wala ng magandang nangyari sa akin e. Puro na lang sakit.

Being his slave for 2 years is just like living in hell and getting torture for 2 years. Hindi pa ba sapat iyong mga ginawa niya sa akin noon? I trust him but he broke it. I do love him even now, I still love him.

How could I get out of him if in the first place he became good at all, I mean, when we met. He courted me when I was 16 years old. I broke my parents rules for me na huwag ako mag-papaligaw at mag-bo-boyfriend. But how could I stop myself if he was my ideal type? He courted me for almost half of a year before we got official without my parents knowing.

Sobrang sweet niya. Halos araw-araw niya akong binabantayan, pinaglalaanan ng oras at iniingatan. Hindi siya gumagawa ng ikakagalit ko bagkus ay humihingi pa siya ng pahintulot sa akin.

It's kind of sweet but I told him na huwag ng humingi ng permission sa akin sa bagay naman na maintindihan ko. He gave his accounts to me, even his bank account kaya laki ng pagtataka ko bakit pati iyon, pwede ko pa ngang gamitin anytime I wanted e. Ang tanging sagot niya lang sa akin noon, kung bakit most of his things e shineshare niya sakin, ay ang kanya ay akin din. Iyon ang madalas niyang sabi.

Pero hindi porket hawak mo lahat ng account niya ay papakealaman mo na. Hindi pinakikialaman kasi, I know naman kung hanggang saan lang ako e. I'm just his girlfriend that time. We're not married kaya wala pa ako masiyadong karapatan pakialaman ng mga iyon.

We do everything we want. Since my parents were always out of town at that time and my nani couldn't even stop me from meeting up with him. All she did was support me. She's the best.

Pero wala e, hindi ko na siya kasama dahil wala na akong pwedeng ipa-sahod sa kanya kaya pinauwi ko na siya roon sa kanila, gusto niya ako isama sa kanila kaso masyadong malayo probinsya nila at nahihiya ako sa mga anak niya, baka isipin nila palamunin lang ako.

Napatigil ako sa pag-aalala ng aking nakaraan ng marinig kong tumunog ang cellphone ko na nakalagay sa gilid ko. I looked at it and I saw his name—his personal assistant's name. It was Kups, short for Kupal.

I answered his call. Hindi pwedeng hindi sagutin. Isipin tatakas ako. "What you want, Mr. Gags?" I rolled my eyes.

"Kailan pa ako naging g@go?"

"Edi Kups." Umirap ako sa hangin.

"At kailan ako naging kupal?"

"Noong araw na nakilala mo ako." 

"Tsk! Never mind. Akala mo ang ganda, hindi ka naman kagandahan." 

Halos manlaki ang butas ng ilong ko sa sinabi ng mokong. Aba! Nagiging bastos na kausap ang mokong na'to, simula nung madalas siyang inuutusan ng manloloko kong ex! Akala mo naman kasi, tatakas ako. Amp! Halos isangla ko na nga lahat ng alahas na natitira dito sa akin, but this is not enough to pay all of our utang. Boset! Why fate is so unfair to me? I didn't do anything to make my life like this.

Iyong mga sinangla ko pa may mga sentimental value kaso wala, kailangan kong gawin. Binenta ko pa iyong isang diamond ring na binili ni Daddy noong nasa India siya napunta kasama si Mommy. It cost half of million pero binenta ko lang ng half of its price. 

Pero kulang pa rin talaga. Nakakaasar! Malapit na ako magbenta ng kidney! 

My mind keeps saying this is my fate. No matter how good I am, fate is your fate. Tinadhana ka sa bagay na ganto. Magdusa at mag-hirap. I only wanted to live peacefully. Kung sa mahirap ko lang pala mararanasan iyon, sana mahirap na lang ako.