Unicode
(Zawgyi below)
Jaehyun's POV
"ခဏနေပါဦး ဒါကဘာတွေလဲ??? Aishhh!!!!"
ရေခဲသေတ္တာထဲကထုတ်သမျှထွက်လာတာတွေကိုကျွန်တော်အမြင်ကပ်စွာကြည့်ရင်းပြောလိုက်မိတယ်
စိမ်းတိမ်းတိမ်းအရွက်တွေကိုဒီနေ့မှကျွန်တော်ကြည့်လို့မရသလို နီနီရဲရဲအသားတွေကိုလည်းလမ်းထိပ်ကအမှိုက်ပုံးထဲ့လွှတ်ပစ်ချင်စိတ်ပေါက်နေတယ်
ဒီနေ့ စိတ်အလိုမကျဘူးလို့ပဲပြောရမလား?
စိတ်ထဲမှာတစ်ခုခုကိုမတင်မကျကြီးဖြစ်နေတယ်
("သူနာပြုတစ်ယောက်ထက်ဘာမှမပိုဘူး")
ပြန်တွေးမိတဲ့စကားကြောင့် ကိုင်ထားမိတဲ့ အရွက်မျိုးစုံတွေကိုရေခဲသေတ္တာထဲဆောင့်ကာပစ်ထည့်လိုက်တယ်
ရေခဲသေတ္တာသာသက်ရှိဆိုရင် နာလို့အသံထွက်နေလောက်ပြီ
အခန်းထဲကကြားနေရတဲ့ရေသံရဲ့နောက်ကွယ်မှာ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ မသာယာနိုင်ခဲ့။
ဒီရေသံဟာ အထဲက Taeyong ရေချိုးနေတဲ့အသံဆိုတာကိုသိနေပေမယ့်လို့ကျွန်တော့်စိတ်တွေမကြွနိုင်ခဲ့ဘူး
Taeyong အပေါ်ခံစားချက်ရှိနေပြီးရှေ့တိုးချင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ကိုမနေ့က HaeChan ကစည်းတစ်ခုသတ်မှတ်ခဲ့တယ်။ သူနာပြုထက်ဘာမှမပိုဘူးတဲ့
အဲ့စည်းကိုကျွန်တော်က ခေါင်းထဲတောင်မထည့်ပေးမယ့်သူ့စကားကိုကြားလိုက်ရကတည်းကစိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီး။
အေးစက်တဲ့ ပဲနို့တစ်ပုလင်းကိုလက်ထဲမှာတင်းနေအောင်ကိုင်ထားရင်း ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့မျောနေခဲ့တယ်
သူတို့ကလည်း ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်တည်း။
ကျွန်တော်ဆိုတာကလည်း ကိုယ့်ငွေကိုတောင်မနည်းတူးဖော်နေရတဲ့အခြေအမြစ်မရှိတဲ့ဟာသစာရေးဆရာတစ်ယောက်။ ကျွန်တော့်လိုလူက Taeyong ကိုပျော်အောင်ထားနိုင်ပါ့မလား? တစ်သက်တာလုံးအတွက် လူတွေနဲ့ဆက်ဆံရမှာက်ုကြောက်နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲအမြဲထည့်ထားနိုင်ဖို့ဆိုတာ "ငွေ" ဆိုတဲ့အရွက်ပါးပါးလေးတွေအထပ်လိုက် လွှတ်ပစ်လို့မကုန်အောင်ရှိနေမှ ဖြစ်နိုင်မှာ။
YOU ARE READING
အချစ်အစပျိုးခဲ့ရာ
FanfictionThis fic is written both in Unicode and Zawgyi... Jaeyong Fanfic (Myanmar) Cover by sis Zin Thu Lin Htet
