Unicode
(zawgyi below)
Taeyong's POV
မနက်ကတည်းက ကျွန်တော်သူ့နားမှာကပ်နေလို့ Jaehyun ကမနေတတ်သလိုဖြစ်နေပြီလား
ညရောက်တဲ့အထိ သူ့ဘေးမှာကပ်နေလို့ သူစိတ်ရှုပ်နေပြီလား ကျွန်တော်စိုးရိမ်စွာနဲ့အမျိုးမျိုးတွေးမိလိူက်တယ်
ကျွန်တော်ကြောက်လို့
လူတစ်ယောက်ယောက်လာခဲ့ရင် ကျွန်တော်ကြောက်လို့
မနက်ကလာတဲ့လူကဘယ်သူမှန်းမသိပေမယ့် အဲ့ဒါကိုတွေးတွေးပြီးကြောက်နေတုန်း
ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းရှိနေတဲ့အချိန် တစ်ယောက်ယောက်လာခဲ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
အခုအချိန်မှာအားကိုးအားထားဆိုလို့ Jaehyun ပဲရှိတယ်။ Jaehyun ကိုအရင်ကကြောက်ပေမယ့် အခုအချ်န်မှာ တစ်ယောက်ယောက်လာခဲ့ရင် ဝင်ပုန်းစရာဆိုလို့ သူ့ရင်ခွင်ပဲရှိတယ်
မနက်ကလို သူ့ကိုကျွန်တော့်အတင်းဖက်ထားလျက်နဲ့ ထွက်သွားမှာကိုလည်းတွေးပူပြီးကြောက်နေရတယ်
သူကျွန်တော့်ကိုမကာကွယ်ဘဲ ကျွန်တော့်ကိုထားခဲ့မှာကြောက်လို့
သူကျွန်တော့်နားကထွက်သွားမှာကြောက်လို့
သူ့ကိုတစ်ချိန်လုံးကပ်နေခဲ့တာ
သူနေရထိုင်ရကျဉ်းကြပ်မှာပဲ
အရင်တုန်းက ကျွန်တော့်အတွက်လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပေးပြီးရင် ဂိမ်းဆော့နေတတ်တာ ဒါမှမဟုတ်လည်း သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားပြောနေတတ်တာ TV ကိုတောင်ကျွန်တော်ရှိလို့ အသံပိတ်ပြီးကြည့်တတ်တာ
အခုတော့ ကျွန်တော်ကသူ့ဘေးမှာတစ်ချိန်လုံးကပ်နေတော့သူလုပ်ချင်တာမလုပ်ရဘူးဖြစ်နေမှာပေါ့
သူကျွန်တော့်ကိုစိတ်ကုန်နေလောက်ပြီထင်တယ်
ကယ်တင်ရှင်ကစိတ်ကုန်ပြီး နောက်တစ်ခါကျွန်တော့်ကိုမကယ်တော့ရင်ဒုက္ခပဲ
အခုချိန်မှာ HaeChan ကလည်းရှိတာမဟုတ်ဘူး
ကျွန်တော်မှာ သူ ပဲရှိတာ
YOU ARE READING
အချစ်အစပျိုးခဲ့ရာ
FanfictionThis fic is written both in Unicode and Zawgyi... Jaeyong Fanfic (Myanmar) Cover by sis Zin Thu Lin Htet
