Soul

10

John 

Amelia'nın elini tuttuğunu hissedebiliyordu. Bayıldığından beri etrafta ne oluyor, seçebiliyordu ama kendini konuşacak kadar iyi hissetmiyordu. Gözlerini açacak gücü bile kendinde bulamıyordu. Eğer Amelia ve Alexander, eve dönerken onu telefon kulübesinin orada fark etmeselerdi, şu an çoktan ölmüş olurdu. Amelia'ya hayatını borçluydu. Bir kez daha.

"Alexander, ilk defa durumu bu kadar kötü oluyor. Astral seyahatten zorlukla dönmüş, bu çok belli. Vücudunda yaralar var. Ya... Ya iyileşemezse?"

"Amelia, o iyi olacak. Mutfağa gel, yemek yemelisin."   

Amelia'nın yanından kalktığını hissedince içinde korku oluştu. Amelia'nın yokluğunu hissetmek onu her zaman korkutmuştu. Gözlerini yavaşça araladı. Amelia'nın evinde değildi.

"Amelia?"  

Sesi her ne kadar çok kısık çıkmış olsa da, Amelia onu duymuştu. Koşarak yanına gelip elini alnına koydu.

"John. Ah, Tanrım! Sonunda. Nasıl hissediyorsun?"

"Y... Yorgun. Çok yorgun hissediyorum. İyileşemeyecek miyim?"

"Tabi ki de iyileşeceksin! Ne zaman seni böyle bıraktığımı gördün! Eskisinden daha iyi olacaksın ve bu sefer yanından gitmeyeceğim."

"Lütfen... B-beni yalnız bırakma Amelia."  

Amelia ağlayarak John'a sarıldı. Kendi suçu olduğunu düşünüyordu. Amelia hiçbir zaman karşısındakini suçlamazdı. Burada, Astral Seyahatten dönmeyi bile beceremeyen kişi John'du ama Amelia hala kendine kızıyordu.

John, Amelia'nın kendisine kızmasına ve ağlamasına dayanamayarak kalkmaya çalıştı.

"Kalkabilecek misin?"

"Evet.. S-Sanırm. Bir şeyler yemem gerek.." 

Amelia, John'un kalkmasına yardım ederek koluna girdi ve yavaş adımlarla mutfağa ilerlediler. Alexander, John'u görünce gülümsedi. Ona bir sandalyeye oturmasına yardım ederken, Alexander da önüne tabak koymuştu.

"Sen.. Alexander olmalısın. Tanışacağımızı tahmin.. etmezdim. Ben John."

"Ah, John. Beni tanıyorsun demek. Memnun oldum."Alexander, John'un tabağına sebzeli çorba koyarken gülümsüyordu. 

"Zooey Gonzalez gibi bir ismin kocası oluyorsunuz ve tanınmayacağınızı mı düşünüyordunuz?"

"Elbette düşünmüyordum."

Amelia, John'un yemek yemesine yardım ediyordu. Alexander masaya oturmadan merdivenlere doğru yöneldi. 

"Wendy! Yukarı gelip yemek yemelisiniz! Wendy!"  

Alexander cevap alamayınca aşağıya inmeye karar vermişti ama inmesiyle çıkması bir olmuştu.

"Amelia! Wendy ve Jason. Yoklar."

- 

Wendy acıktığı için bir Fast Food dükkanında durmuşlardı. Wendy ağzına bir patates attı ve gülümsedi. "Benzin sorunumuz var mı?"